Kötü bir anneyim ben :(

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Durumunuza üzüldüm. Fakat bunun stresini yaşı kaç olursa olsun bebeğinize yaşatmamalısınız.
Bütün gün yorulmuş olabilirsiniz. Ama o da sizi görmüyor. Konuşamıyor ki söylesin.

Bir daha sakın terkedilmişlik duygusunu yaşatmayın. O anda sakinleşmeniz için 1-2 dakika da yetebilirdi. Ama siz sanki bebeğinizi bir şeylerin bedelini ödetir gibisiniz..

Benim annem hiç dışarıda çalışmadı ve çalışan bir anne olarak oğlumun hislerini tam olarak anlayamıyorum. Bunu akşam bazen huysuzluk ederek, bazen aşırı hareketli oyunlar oynayarak, bazen de çok sevgi dolu sözcükler kurarak belli ediyor.

Geçenlerde okuduğum bir uzmanın sözüdür; "Sizin çocuğunuzun yanında sergilediğiniz kendinizi sakinleştirme biçiminiz, ileride onun kendini sakinleştirme biçimi olacak."
Bağırıyor musunuz, ağlıyor musunuz, vuruyor musunuz? Yoksa sakin kalıp anlatıyor musunuz? Veya dikkatini başka şeye çekiyor musunuz?
Tüm herşeyde sizi örnek alacak.

Kötü evliliğinizin içine doğmayı o istemedi. Çocuğunuzun size her zaman ihtiyacı olduğunu unutmayın. Ve psikolojik destek alın..

Ayrıca illa suyla vs. oynamak istiyorsa bal gibi de oynatıp rahatlatıp ardından uyutabilirdiniz. Bazen işimize gelmiyor ve saçmasapan davranıyoruz..
 
babyloading87 .!.:
Millet bu sekilde uyku egitimi veriyor bile isteye🤦🏻‍♀️
Genişletmek için tıkla...

Bunun adı eğitim olmamalı. Yasaklanmalı. İstismar sayılmalı..

Kızını bu şekilde tüm uyarılara kulak tıkayarak büyüten bir tanıdık, şimdi okul çağındaki çocuğu sosyal hayata adapte etmeye uğraşıyor uzmanlara götürerek..
 
Altisapka .!.:
Geçenlerde bir konu açmıştım.17 aylik oğlum hala yürümüyor diye.Uc gün önce yürümeye başladı çok şükür ama o gunden beri geceleri uyumak istemeyen hep yatağın üstünde oradan oraya dolanmak isteyen bir bebek oldu.

Akşam 18.30 gibi okuldan eve geliyorum, öğretmenim.Babasiyla sürüncemede bir evliligimiz var ve birkaç ayrılıp barismadan sonra boşanmaya karar verdik.Bununla beraber bikac moralimi bozan meselelerim var,her şey üst üste geldi anlayacağıniz ve çok gerginim bugünlerde.Eve geldiğimde annem bayağı yorulmuş olacak ki oğluma "yemeğini ye sonra doğru yatmaya "dedi,su ile oynamak,kavanozu alıp mama sandalyesinden aşağı atmak, telefon ile oynamak gibi bizim pek izin vermedigimiz seyleri istiyordu çünkü oglum.Annemin öyle söylemesine biraz kırıldım ve oğlumu uyutmaya götürdüm.Aslinda biraz vakit geçirmek istiyordum özlüyor çünkü beni.Yurumeye başlamadan önce 21,00 i geçirmeyen oğlum bıraksak sabahlayacak.Tahammul sınırım geçmiş olduğundan kızdım besige bırakıp çıktım ağladı bakmadım annem gitti beşikten aldı onda iken bile anne diye ağlıyordu sakinleşmedi beni istiyordu.Aldim sakinlestirdim ve bundan 40 dk kadar sonra ancak uyuyabildi ama uyurkenki masumlugunu da görunce iyice içim parçalandi.Ne olurdu biraz daha sakın olsaydım, sorunlarımı da kapının ardında biraksaydim 😔 öyle icimi dökmek istedim....
Genişletmek için tıkla...

Hepimiz yasiyoruz bunu her gun kendini suclamana gerek yok. Sonucta insaniz, sabrimiz tukenebilir, kaldi ki calisiyorsunuz ve bosanma asamasindasiniz.

O bebegin annesi sensin, kacta yatacagina sen karar vermelisin,
Bu aylarda normaldir boyle hareketli olmalari, bide odasina koyup aglatma onu sadece cezalandiriyorsun, o anlam veremez senin bu hareketine sadece korkutur onu ve kendini terkedilmis hisseder ve haliyle seni ozluyor senin sevkatina ihtiyaci var, yanlizligi hissetirme kesinlikle, gerekirse yaninda yatir bir kac gun.
 
sahraikebir .!.:
Hayır anne karnını geçtim, annemiz anneannemizin yumurtalıklarındayken daha ,yaşadığı stres ve travmalar Dna yoluyla bize geçiyor. Bilim bunu aydınlatmaya çalışırken doğmuş ,ortada capcanlı duran bir varlığın yaşadıklarından etkilenmeyeceğini düşünmek için aklını yitirmiş olmalı insan.


Kişi hata yapar, kimse mükemmel değildir ama yapılanı normalleştirmeye çalışmak çok büyük bir sorun. Ama sen de yorgunsun, ama boşanıyormuşsun streslisin , ama maddi kaygıların varmış diye karşıdakinin vicdanını rahatlatmak doğru geliyor insanlara. Niye? Çünkü kutsal annelik. Yaşadığı hayatın gerginliğini tolore edemeyen yetişkinler, annesizlik stresi ile başedemeyen küçücük yavrulardan anlayış bekliyor. Ağlamasın, koşturmasın, oynamasın. Ayağa kalkıp yürümek gibi bir mucizeyi keşfetmiş ama bunun mutluluğunu , heyecanını yaşamasın. Çünkü anne yorgun ve o çocuk saat 7de uyumalı ki anne dinlenebilsin.
Genişletmek için tıkla...
Yazdıklarınizin hepsinine katılıyorum. Ama üzücü olan,tüm bu yazdıklarıniz zaten bebeginin ruhunu önemseyenler için bir anlam ifade edecek. Diğerleri okuyup geçecek.
 
Altisapka .!.:
Geçenlerde bir konu açmıştım.17 aylik oğlum hala yürümüyor diye.Uc gün önce yürümeye başladı çok şükür ama o gunden beri geceleri uyumak istemeyen hep yatağın üstünde oradan oraya dolanmak isteyen bir bebek oldu.

Akşam 18.30 gibi okuldan eve geliyorum, öğretmenim.Babasiyla sürüncemede bir evliligimiz var ve birkaç ayrılıp barismadan sonra boşanmaya karar verdik.Bununla beraber bikac moralimi bozan meselelerim var,her şey üst üste geldi anlayacağıniz ve çok gerginim bugünlerde.Eve geldiğimde annem bayağı yorulmuş olacak ki oğluma "yemeğini ye sonra doğru yatmaya "dedi,su ile oynamak,kavanozu alıp mama sandalyesinden aşağı atmak, telefon ile oynamak gibi bizim pek izin vermedigimiz seyleri istiyordu çünkü oglum.Annemin öyle söylemesine biraz kırıldım ve oğlumu uyutmaya götürdüm.Aslinda biraz vakit geçirmek istiyordum özlüyor çünkü beni.Yurumeye başlamadan önce 21,00 i geçirmeyen oğlum bıraksak sabahlayacak.Tahammul sınırım geçmiş olduğundan kızdım besige bırakıp çıktım ağladı bakmadım annem gitti beşikten aldı onda iken bile anne diye ağlıyordu sakinleşmedi beni istiyordu.Aldim sakinlestirdim ve bundan 40 dk kadar sonra ancak uyuyabildi ama uyurkenki masumlugunu da görunce iyice içim parçalandi.Ne olurdu biraz daha sakın olsaydım, sorunlarımı da kapının ardında biraksaydim 😔 öyle icimi dökmek istedim....
Genişletmek için tıkla...
Hic kendinizi suclamayin.Siz de insansiniz.Duygulariniz var.Hayat filmlerden ibaret degil.Birden fazla sorunla ugrasiyirsunuz.Bu gunler gecsin cok guzel gunleriniz olur olgunuzla. Ben de ogretmenim.Iki kucuk k8zim var.Okuldan kelinde kafam ari kovani gibi oluyir.Kuzlarimla kaliteli vakit geçiremiyoruz. Cok stresli oldugum zamanlar olduAmahayat bu .Onlari seven anneleri var.
 
Yürümeye başlayan çocukta oluyor böyle şeyler. Benim oğlum uyurken ayağa kalkıp yürümeye çalışıyodu beşiğin içinde yazık bişey öğrenmişler yapıyorlar çok normal. Sinirlenebilirsiniz hiç sorun değil kendinize yazık etmeyin. Bugün oğlum avmde kendini yere attı kaldıramadık yattı öyle gerçekten insanın sabrını taşırıyorlar bazen. o kadar sinirlendim ki yemin ediyorum dövmek geldi içimden kendimi sıka sıka ağlama noktasına geldim. Artık zaptedemiyoruz bizde ne yapacağımızı şaşırdık. Onlar iyi olsun bizde yıprana yıprana bazen dayanamayıp ama onları hep sever şekilde devam etcez hayatımıza
 
Çocuklara tahammül etmenin püf noktasıbence gelişim basamaklarını bilmek.
Benimki dönmeye, emeklemeye başlayınca uykusu bozuldu. Yürüyünce de... Sizin için basit ama onlar için büyük olaylar bunlar. Bazı dönemler zorlayıcı bizim için ama onlar için de öyle...
 
gerçekten iyi gelsin diye söylemiyorum yaptığınızda hiçbirşey yok....ama ileri gitmesin sizin de içiniz yanmasın sonrasında...bunda hiçbirşey yok gercekten
 
sahraikebir .!.:
Hayır anne karnını geçtim, annemiz anneannemizin yumurtalıklarındayken daha ,yaşadığı stres ve travmalar Dna yoluyla bize geçiyor. Bilim bunu aydınlatmaya çalışırken doğmuş ,ortada capcanlı duran bir varlığın yaşadıklarından etkilenmeyeceğini düşünmek için aklını yitirmiş olmalı insan.


Kişi hata yapar, kimse mükemmel değildir ama yapılanı normalleştirmeye çalışmak çok büyük bir sorun. Ama sen de yorgunsun, ama boşanıyormuşsun streslisin , ama maddi kaygıların varmış diye karşıdakinin vicdanını rahatlatmak doğru geliyor insanlara. Niye? Çünkü kutsal annelik. Yaşadığı hayatın gerginliğini tolore edemeyen yetişkinler, annesizlik stresi ile başedemeyen küçücük yavrulardan anlayış bekliyor. Ağlamasın, koşturmasın, oynamasın. Ayağa kalkıp yürümek gibi bir mucizeyi keşfetmiş ama bunun mutluluğunu , heyecanını yaşamasın. Çünkü anne yorgun ve o çocuk saat 7de uyumalı ki anne dinlenebilsin.
Genişletmek için tıkla...
17 aylık bebegimi beşikte sadece bir kez kızıp bırakıp çıktım arkadan 1 dk ağladı diye olmayacak mı bu çocuk şimdi ? Gerçekten iyice abarttiniz.Goren de her gün dövüyorum ama pişman oluyorum niye böyleyim ben diye soruyorum sanacak Aklimi da kaçırmadım bu arada.ise giderken de arkamdan ağlıyor karakteri bozuk mu olacak şimdi.Soylediklerinizi dayak atan hakaret eden çocuğunu kenara itip ilgisiz davranan annelere uygun buluyorum
C Cevizlipeynir
 
Bende buna benzer durumlar yaşadım. Hâlâ aklımda. Ama bizde insanız. Bunlar çok normal şeyler cnm. Allah sağlıklı uzun birliktelik versin. Daha çook şeyler yaşayacaksınız.
 
Altisapka .!.:
17 aylık bebegimi beşikte sadece bir kez kızıp bırakıp çıktım arkadan 1 dk ağladı diye olmayacak mı bu çocuk şimdi ? Gerçekten iyice abarttiniz.Goren de her gün dövüyorum ama pişman oluyorum niye böyleyim ben diye soruyorum sanacak Aklimi da kaçırmadım bu arada.ise giderken de arkamdan ağlıyor karakteri bozuk mu olacak şimdi.Soylediklerinizi dayak atan hakaret eden çocuğunu kenara itip ilgisiz davranan annelere uygun buluyorum
C Cevizlipeynir
Genişletmek için tıkla...


Öğretmensiniz ama okuduğunuzu anlamamışsınız. Arka arkaya yazılan mesajlardaki konu bütünlüğü üzerinden okumayı deneyin. Bu tip tahammülsüz ve gelgitli mesajlar çocuklara zarar veriyor, siz her ne kadar hatırlamayacağını düşünseniz de bilinçaltına yerleşiyor. Yoksa bir tane olaydan ötürü kimse size kötü annesiniz demiyor. Ayrıca dayak atmadığınıza göre kötü bir anne miyim diye sorgulamanıza da gerek yoktu eğer kıstasınız bu ise.
 
Anneniz kırıcı bir şey dememiş ki , Siz " evet biraz oynayacağız ve sonra hemen uyuruz Tabi " diyip bu şekilde yapabilirdiniz, yapabilirsiniz.

Bu sizi elbette kötü bir anne yapmaz. Olaya anneliginizle değil yavrunuzun duygusuyla bakın.

Özlüyor sizi. Yeni yürüme ve keşfetme çağında. Yaptığı her şey çok normal. Elhamdülillah , bunları doğru seyrinde yapan bir canınız var..

Hepsi geçecek biliyorsunuz. Ne güzel bir mesleginiz ve bir can yoldasiniz var.

Emanet edeceğiniz annenizde yanınızda. Yolun ortasına gelmişsiniz be. Sonrası kolay ki.
 
sahraikebir .!.:
Öğretmensiniz ama okuduğunuzu anlamamışsınız. Arka arkaya yazılan mesajlardaki konu bütünlüğü üzerinden okumayı deneyin. Bu tip tahammülsüz ve gelgitli mesajlar çocuklara zarar veriyor, siz her ne kadar hatırlamayacağını düşünseniz de bilinçaltına yerleşiyor. Yoksa bir tane olaydan ötürü kimse size kötü annesiniz demiyor. Ayrıca dayak atmadığınıza göre kötü bir anne miyim diye sorgulamanıza da gerek yoktu eğer kıstasınız bu ise.
Genişletmek için tıkla...
Sadece dayak atmak değil tabiki.Beni özlediğini oynamak istediğini bildiğim halde uyumaya zorlamak ve annnenin kucağında yine anne diye ağlaması beni üzdü.o gece yani konuyu açtığım gece çok agladim niye kalbini kırdım diye,ilk uyanisinda da yanıma aldim uykusunda konuştum özür diledim.Bu akşam 22.30 da geldik odaya,fazla direnmedi bu sefer.iki gece önce 00.00 gibi uyumuştu .salla-oynat-salla-oynat derken o saati bulmuştu yine mi o saati bulacak diye gerilmistim.
 
Altisapka .!.:
Geçenlerde bir konu açmıştım.17 aylik oğlum hala yürümüyor diye.Uc gün önce yürümeye başladı çok şükür ama o gunden beri geceleri uyumak istemeyen hep yatağın üstünde oradan oraya dolanmak isteyen bir bebek oldu.

Akşam 18.30 gibi okuldan eve geliyorum, öğretmenim.Babasiyla sürüncemede bir evliligimiz var ve birkaç ayrılıp barismadan sonra boşanmaya karar verdik.Bununla beraber bikac moralimi bozan meselelerim var,her şey üst üste geldi anlayacağıniz ve çok gerginim bugünlerde.Eve geldiğimde annem bayağı yorulmuş olacak ki oğluma "yemeğini ye sonra doğru yatmaya "dedi,su ile oynamak,kavanozu alıp mama sandalyesinden aşağı atmak, telefon ile oynamak gibi bizim pek izin vermedigimiz seyleri istiyordu çünkü oglum.Annemin öyle söylemesine biraz kırıldım ve oğlumu uyutmaya götürdüm.Aslinda biraz vakit geçirmek istiyordum özlüyor çünkü beni.Yurumeye başlamadan önce 21,00 i geçirmeyen oğlum bıraksak sabahlayacak.Tahammul sınırım geçmiş olduğundan kızdım besige bırakıp çıktım ağladı bakmadım annem gitti beşikten aldı onda iken bile anne diye ağlıyordu sakinleşmedi beni istiyordu.Aldim sakinlestirdim ve bundan 40 dk kadar sonra ancak uyuyabildi ama uyurkenki masumlugunu da görunce iyice içim parçalandi.Ne olurdu biraz daha sakın olsaydım, sorunlarımı da kapının ardında biraksaydim 😔 öyle icimi dökmek istedim....
Genişletmek için tıkla...
Ben annenıze kırılmanıza takıldım.
 
Altisapka .!.:
Sadece dayak atmak değil tabiki.Beni özlediğini oynamak istediğini bildiğim halde uyumaya zorlamak ve annnenin kucağında yine anne diye ağlaması beni üzdü.o gece yani konuyu açtığım gece çok agladim niye kalbini kırdım diye,ilk uyanisinda da yanıma aldim uykusunda konuştum özür diledim.Bu akşam 22.30 da geldik odaya,fazla direnmedi bu sefer.iki gece önce 00.00 gibi uyumuştu .salla-oynat-salla-oynat derken o saati bulmuştu yine mi o saati bulacak diye gerilmistim.
Genişletmek için tıkla...


İşte o gün vicdan azabı yaşayıp bütün gece kendinizi sorguladınız. Sorguladığınız zaman meselenin çocuk değil, sizin yorgunluğunuz veya psikolojiniz olduğunu görüyorsunuz. Bu ; sonrası için sizin anne -çocuk ilişkisinde gün geçtikçe doğruyu yapmanızı sağlar. Fakat insanlar sizin vicdan azabınızı yatıştırmaya çalışınca, nasılsa hatırlamıyor diye normalleştirmeye başlarsınız diye idi bizim itirazımız. Elbette kötü anne değilsiniz , annelik de öğrenilen bir rol , zaman geçtikçe daha iyi bir anne olacaksınız yeter ki her bir davranışınızın onun psikolojisine etki ettiğini görmezden gelmeyin.
 
sahraikebir .!.:
İşte o gün vicdan azabı yaşayıp bütün gece kendinizi sorguladınız. Sorguladığınız zaman meselenin çocuk değil, sizin yorgunluğunuz veya psikolojiniz olduğunu görüyorsunuz. Bu ; sonrası için sizin anne -çocuk ilişkisinde gün geçtikçe doğruyu yapmanızı sağlar. Fakat insanlar sizin vicdan azabınızı yatıştırmaya çalışınca, nasılsa hatırlamıyor diye normalleştirmeye başlarsınız diye idi bizim itirazımız. Elbette kötü anne değilsiniz , annelik de öğrenilen bir rol , zaman geçtikçe daha iyi bir anne olacaksınız yeter ki her bir davranışınızın onun psikolojisine etki ettiğini görmezden gelmeyin.
Genişletmek için tıkla...
Kuzumu 38 yaşında bulmuşum duygularını görmezden gelebilir miyim, istisna bir durumdu dünkü sabirsizligim.
 
sahraikebir .!.:
Savunma pozisyonuna geçtiğiniz için, dışarıdan gelene kapalısınız şu anda. Peki.
Genişletmek için tıkla...
Savunma pozisyonunda değilim durumu izah ediyorum.sadece bir mesele sürekli aynı seylerin olduğunu göstermiyor.onu demeye çalıştım
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X