Arkadaşlar yine ben daha önceki konularımdan biliyorsunuzdur...Ama bu biraz farklı aslında benim hayatımda biri var oda benim gibi hasta biz ciddi düşünüyorduk aileme konuyu açtım babam sana benden daha iyi kimse bakamaz hayat o kadar kolay değil ben evliliği yapamazsın kaldıramazsın hastalığın tekrar eder ortada mezhep olayıda var belki onun ailesi seni kabul etmez felan dedi...Bende bunu konuştuğum çocuğa söyledim oda ben aileni gözümden sildim senlede konuşmak istemiyorum beni arama sorma dedi oysa ben ona bebek gibi ilgi gösterirdim beni bırakma dedim yanımda ol sende mi beni bırakacaksın diye ağladım sus zırlama dedi salak aptal gibi laflar etti ve telefonu kapattı bir daha da aramadı...çok üzgünüm ondan sonra yurt dışında kalp akciğer nakli olan bir arkadaşım vardı Viyana'da ondan haber geldi organ reddetmiş hastanede makinelere bağlı şimdi tekrar yurtdışına gönderilecek onada çok üzüldüm anlıyacağınız bir umudum vardı oda kayboldu bu makine sadece ömür uzatmak için tedaviside yok kendimi herkes beni bırakmış gibi hissediyorum herşeyden soğudum ...