Yok kuzum ya benim kıza doğar doğmaz beyninde kitle, iki böbreğinde de çok sayıda taş var denince gitmediğimiz doktor, gezmediğimiz hastane kalmadı. Yatmayı bırak sürekli kucağımda çocukla ayaktaydım yani...
Hiç dert etme canım doğum şeklini. Bu doğumum öncesiyle sonrasıyla öyle zor geçti ki keşke sezaryen olsaydım dedim.. Önemli olan evlatlarımıza sağ salim kavuşmamız. Doğum şekli de biraz kısmet işi..
Çok zor yeni doğum yapmışsın, içinde endişeler bebeğinle ilgili. Allah yaşatmasın bir daha.
İlk doğumda yaşadım onu. Açlıktan havale geçirdi benimki. Eve geleli bir gün olmuştu, o korku o an gözümün önünden gitmiyor. Allah'ın hikmeti eldivenlerini çıkarmıştım, ellerinin kasilmasindan anlamıştım. Annemle apar topar götürmüşlerdi hastaneye, ben dikislerden tek başıma asla hareket edemiyordum. Evde ağla ağla içim çıkmıştı.
Hipoglisemi olmuş açlıktan şekeri 30 a düşmüş. 3 gün yoğun bakımda yattı, iki saatte bir emzirmek için hastaneye gittim gece gündüz. Göğsümü tutamamisti, orda hemşireler alıştırmıştı.
Öyle çok ödemim olmuştu ki, hamileyken olmamıştı hiç. Ellerim ayaklarım davul gibi olmuştu. Şiddetli baş ağrısı tutmuştu. Spinal olduğum için yatmam gerekiyordu, bende ne yatması uyuması hep ayaktaydım, sonuç omurilik sıvısı dengesizlestiģi için müthiş bir baş ağrısı. Migren ilacı vermişti doktorum mecburen.
Ahh ne günlerdi. Ondan sonra eşim değişti aşırı derecede çocuğa bağımlı pimpirikli bir adam oldu. Ben hiç lohusalık yaşayamadım, adam benden daha çok lohusaydı.
İkinci doğumda bu yüzden panik atak geçirdim doğum anında, ölücem sandım tansiyonum aşırı düştü bayılıyordum. Ama doğum sonrası dikisten yana rahattım çok şükür, tek başıma hareket edebiliyordum.
Bunda da tek böbrekli olduğu için öldük öldük dirildik.
Doğuyorlar büyüyorlar ama ne güçlükle