- Konu Sahibi icimdekibosluk
- #1
Birileriyle konuşmam lazım, içimi dökmem lazım. Ne yazık ki bulunduğum yer itibariyle yanımda kimse yok. Yapayalnızım koca ülkede. O yüzden her zaman olduğu gibi burada paylaşıyorum hislerimi. Geçmişte aralıklarla birkaç konum vardı. Eşimle yaşadığımız anlaşmazlıklardan, kavgalardan bahsetmiştim. Hiçbir şey düzelmiyor, keşke ilk evi terk edişimde kararlı olsaymışım. Ama o zaman iki aylık evliydim ve ilerde çok pişman olurdum. İlk mahkemeye gittiğimizde bari ikimizden biri kararlı olsaymış keşke diyorum. Şu an yine limoniyiz evdekiyle. Ve kendimi hazırlıyorum ayrılmaya. Biz yurt dışında yaşıyoruz, yakında dönüyoruz ülkeye ve ben gidişatımıza son kez bakıp hareket edeceğim. Evlilik biterse ben ne olurum diye hiç kaygılanmıyorum. Korkmuyorum. Aman evde kalırım, hiç anne olamam, milletin diline düşerim diye hiççç kaygılanmıyorum. Kimse benim evin içinde ne yaşadığımı bilmiyor, sürekli sorun yokmuş , her şey güllük gülistanlıkmış gibi davranmak zorunda olmanın ne olduğunu kaç kişi bilebilir? Bekarlara öyle imreniyorum ki veya evli olup da hakiki mutluluk yaşayanlara... Ünlülere bakıyorum, hemen boşanabiliyorlar, kimseye eyvallahları yok. Onlara da imreniyorum. Bense ailem için endişe duyuyorum, onları üzecek olmam benim iki yıldır elimi kolumu bağlıyor. Ama dediğim gibi son zamanlarda çok çok düşünüyorum. Kısacık ömrümüz var, mutsuz olmaya değer mi? O küfürleri hak edecek ne yapıyorum ki... Bu kadar aşağılandığım bir adamın yanında ne diye durayım ki? Şimdi sevgili üyeler, beni daha da güçlü hissettirecek şeyler yazmanızı istiyorum. Özellikle boşanan üyelerden. Üstünüden dağ gibi bir yük kalkmış gibi mi hissettiniz? Pişman oldunuz mu? ( bu arada meslek sahibiyim, ayrılırsam büyük ihtimalle ailemin yanına dönerim. Maddi durumum ev tutmaya yetmez. Yurt dışında olduğumuz için türkiye'de ne evimiz var ne alınmış bir eşyamız var. GUNCELLEME : bayramin ilk gunu annemlere bayramlasmaya gitmek icin hazirlanirken ustumdeki elbisenin ustumdeyken esim tarafindan parcalanmasiyla evi terk ettim. Ben annemlere gectim o da memleketteki ailesinin yanina gitti ( normalde bugun birlikte gidecektik) babam haric aileme olani biteni anlattim. Bugun gidip esyalarimi alacagim. Burda bitiyor bu is. Cok sukur mu demeliyim , hayirlisi mi demeliyim bilemedim. Gozyasim yok , ic yanginim yok, sinirim ofkem yok.
Son düzenleme:
