Metro da, otobüste bebek arabasında bir bebek, bir- iki tane de yanında görüyorum yaşları peş peşe belli, gerçekten şaşırıyorum. Tam olarak motivasyon kaynakları ne? Güvendikleri bir şey var diyeceğimde herkesin de yoktur herhalde, tek uyan fazlaca rahat olmaları bence, düşünmüyorlar ki nasıl okur, ben yetişebilir miyim diye? Oğlumun sınıfında neredeyse çoğunluğu 3. çocuk yani okuyan abileri, ablaları mevcut. Etkinlik oluyor katılamayan o kadar çok kişi oluyor ki, öğretmen kitap seti aldırıyor veremeyen insanlar oluyor, çocuğunu hiç bir etkinliğe gönderemeyenler oluyor. Böyle çocuk büyütmek normal geliyor onlara, bir şekilde büyür kafası çünkü bu zihniyet.
