- 14 Şubat 2013
- 14.673
- 32.591
- 598
- Konu Sahibi April wind
- #1
Belki de mezun psikilojisi belki başka birşey bilemiyorum. Aniden düşünürken konu açmak geldi aklıma. Belki biraz rahatlarım ya da akıl verirsiniz.. Mezuna kaldığım 2. yılım belkide bu boşluk bu yüzdendir. İyi bir ilişkim var aslında sorunumun esas kaynağı bu olabilir, evlilik yolunda ilerliyoruz ama çok karmaşığım.
Öncelikle yapmak istediğim bir çok şey var. Ama hiçbirini yapamıyorum. Bu psikolojik bir sorunda olabilir. Onca şeyin birikmesi beni boş durmaya itiyor. Mesela kitap okuma alışkanlığım vardı. Yılda en az 30 kitap okurdum okumayı çok severdim. Şimdi okuma alışkanlığımı geri kazanmak istiyorum ama adım atamıyorum. Zamanım yokmuş gibi geliyor. Zabıt katibi olayım bari dedim f klavye derslerine başladım. Özel ders aldım, evde çalışmaya başladım o da fıss oldu. Yapamıyorum çok istediğim halde çalışamıyorum. Bunlar gibi çok örnek var herşeyi yarım bırakıyorum veya zamanım yok diye yani kendime zaman ayırayım diye günlerimi boşa harcıyorum. Üniversite sınavına hazırlancam dedim. Olmadı, bölümüme geçiş yapcam bu sene. Çeyiz hazırlıklarına başladım ailemden gelen harçlıklarımla. Ona heves ettim.
İnanın yazarken bile aklıma o kadar çok şey geliyor ki hayatımı düzene sokup bir plan yapmakla ilgili sanırım berbat durumdayım. He erkek arkadaş meselesine geleyim, mesele o olabilir demiştim. Çok buluşuyoruz 2 günde bir kesin ve saatlerce birlikteyiz. Yanındayken pişman değilim hiç, mutluyum ve zamanın nasıl geçtiğini bilmiyorum. Ve inanın ki hergün buluşuyorduk. Sonradan ben dedim kendime zaman ayıramıyorum, yanlış anlama beni bu şimdi ortaya çıkan bir durum değil, senden sıkıldığımı sanarsın diye diyemedim dedim. Anlayışla karşıladı amaaaa şimdi 1 gün buluşmasak bile çok özledim diye arıyor ve saatlerce konuşmak istiyor. Bende diyorum buluşmuyoruz ama ne anlamı kalıyor telefonda olduktan sonra? Herneyse işe girmek istiyorum çeyiz yapmak için okullar açılana kadar. Ama işe girmekten bile korkuyorum. Kendime zaman ayıramayacağım diye. Böyle işte..
Okuyanlara teşekkür ediyorum..
Öncelikle yapmak istediğim bir çok şey var. Ama hiçbirini yapamıyorum. Bu psikolojik bir sorunda olabilir. Onca şeyin birikmesi beni boş durmaya itiyor. Mesela kitap okuma alışkanlığım vardı. Yılda en az 30 kitap okurdum okumayı çok severdim. Şimdi okuma alışkanlığımı geri kazanmak istiyorum ama adım atamıyorum. Zamanım yokmuş gibi geliyor. Zabıt katibi olayım bari dedim f klavye derslerine başladım. Özel ders aldım, evde çalışmaya başladım o da fıss oldu. Yapamıyorum çok istediğim halde çalışamıyorum. Bunlar gibi çok örnek var herşeyi yarım bırakıyorum veya zamanım yok diye yani kendime zaman ayırayım diye günlerimi boşa harcıyorum. Üniversite sınavına hazırlancam dedim. Olmadı, bölümüme geçiş yapcam bu sene. Çeyiz hazırlıklarına başladım ailemden gelen harçlıklarımla. Ona heves ettim.
İnanın yazarken bile aklıma o kadar çok şey geliyor ki hayatımı düzene sokup bir plan yapmakla ilgili sanırım berbat durumdayım. He erkek arkadaş meselesine geleyim, mesele o olabilir demiştim. Çok buluşuyoruz 2 günde bir kesin ve saatlerce birlikteyiz. Yanındayken pişman değilim hiç, mutluyum ve zamanın nasıl geçtiğini bilmiyorum. Ve inanın ki hergün buluşuyorduk. Sonradan ben dedim kendime zaman ayıramıyorum, yanlış anlama beni bu şimdi ortaya çıkan bir durum değil, senden sıkıldığımı sanarsın diye diyemedim dedim. Anlayışla karşıladı amaaaa şimdi 1 gün buluşmasak bile çok özledim diye arıyor ve saatlerce konuşmak istiyor. Bende diyorum buluşmuyoruz ama ne anlamı kalıyor telefonda olduktan sonra? Herneyse işe girmek istiyorum çeyiz yapmak için okullar açılana kadar. Ama işe girmekten bile korkuyorum. Kendime zaman ayıramayacağım diye. Böyle işte..
Okuyanlara teşekkür ediyorum..