Babamı kaybettim, dünyam başıma yıkıldı. Ilk günler kabus gibiydi, hiç birşey umrumda değildi. Ancak zaman geçtikten sonra kimlerin arayıp aramadığını düşünüyor insan.
Beni görümcem aramamıştı. Şuan (Allah gecinden versin, Allah korusun Inşallah ama) ailesinden birine birşey olsa "asla" aramam. Aramızda bir saygısızlık tartışma yoktu, haddimi aşacak biri değilimdir, eşimle arasında minik tartışmalar olurdu beni de yok saydı. (Tek bir mevzumuz vardı telafisi olabilecek artık o ihtimal de yok) Gördüğümde kafamı çevirir geçerim yanından. Kin değil kendi yaşadığı bildiği acı beklerdim en azından bir aramasını...
O yüzden madem aranızda da soğukluk var bir telefon edip baş sağlığı dileyin bence, olur da açmazsa arkadaşların dediği gibi mesaj atarsınız.