Derinss' e şu anlamda çok katılıyorum.
İnsan bazı şeyleri dert etmeye başlayınca, dertlerini ve kavgalarını bile seviyor, farkında olmadan. Ya da alışıyor diyelim. Ama aynı şekilde , sorun çıkmaması adına biraz çabalarsan, bir süre sonra, o huzura da alışıyorsun, o kadar tatlı geliyor ki.
İnatçı ve ayrıntıcı bir yapın var bence, aynı zamanda adımları hep karşı taraftan bekliyorsun, ama bu karşı tarafıda yorar. Eğer sıkıntı çok büyük değilse, sen adım atmıyorsan bile, en azından karşıdakinin adımına cevap verebilirsin, uzatmadan. Hatta sen adım atabilirsin artık. Bu da yapısal biliyorum, ben de de vardı önceden, suçlu da olsam, karşıdakini beklerdim, çok şükür bunu da aştım. Bu çok önemli bence bir evlilikte. Evlilik neler öğretiyor insana.