- 25 Şubat 2013
- 1.079
- 644
- 123
- 47
- Konu Sahibi cesursincap
-
- #1
Konuya nereden başlayacağımı bilemiyorum. Bir rahatsızlığımdan dolayı raporluyum ve 1 ay kadar evde kalacağım. Bu sürede bütün komşular, akrabalar, şehrin öbür ucunda oturan arkadaşlarım bile geçmiş olsun demek için ziyaretime geldiler sağolsunlar. Ama üzüldüğüm şu ki aynı şehirde ve yürüme mesafesinde oturan bir amca kızım var. Ondan hiç ses çıkmadı. Bizim aileden nefret ettiğini düşünüyorum. Çünkü geçen yıl da 1.5 yıllık bir hastalık sürecinin arkasından abimi kaybettik. Ona da sadece ilk tanı konup ameliyat olduğunda bir kez geçmiş olsun demeye geldi, daha sonra da öldüğü zaman geldi. Daha önce de söylediğim gibi evi evimize çok yakın yürüyerek bile gelebilir. Dün de abimin senesi olduğu için Kur'an okutup yemek verdik. Yemeğe de davetliydi ve kalabalık olduğu için evin önüne sokağa masalar kuruldu ve yemek orada yendi. Kendisi de davetliydi ve gelmiş ama ben yataktan kalkamadığım için evden hiç çıkamadım. O da lütfedip yanıma çıkıp bir geçmiş olsun bile demedi. Takmamaya çalışıyorum ama çok üzülüyorum. Normal zamanda kendisi bilir ne yapacağını ama insan böyle günlerde daha duygusal oluyor ve bekliyor. Annemin de çok gücüne gidiyor bu olanlar ve yengemle konuşacağını, kızının neden böyle yaptığını soracağını söylüyor ama ben istemiyorum. Annem yengemle başedemez diye düşünüyorum. Ölüm döşeğindeki kuzenine gelmeyen benim yanıma neden gelsin anne boşver dedim ama bir yanımda inceldiği yerden kopsun diyor. Nasıl bir tavır takınacağımı bilemiyorum. Onun annesi ve babasının her bayram elini öpmeye gideriz, o hiç gelmez, amcam ve yengem hasta olsa ben hastanede çalıştığım için muayenesini, tahlilini, filmini ben organize ederim o geçmiş olsun bile demez bize. Bundan sonra onun gibi davranmak istiyorum ama vicdanım rahat etmez o durumda da eminim. Canım çok sıkkın