- 9 Mayıs 2018
- 1.556
- 4.150
Merhaba, bugün de kendime dert edecek birşey buldum.
Konunun özeti: aldığım hediyeleri kv'nin kullanmaması ve benim artık ona birsey almayacak olmam.
Uzun olsa da okuyacaklar için romanımsı hali:
Evlendikten itibaren 1 yılı aşkın süredir kayinvalidemle ayni yerdeyiz ve bu dönemde 1 doğumgünü, 1 de anneler günü oldu. Anneler gününde eşimin ısrarıyla bir hediye aldım.
Kv'm kıyafetlere çok düşkündür, her gün farklı giyinir ve hazırdan çok genelde terzisine diktirir. Ben de kumaş almıştım ama arada bir cok yeni kumas alip kiyafet diktirmesine rağmen benim aldığım kumaş hep bir kosede kaldi. Kumaşın türü normalde giydiği kiyafetlerin kumasından yani alerjisi yok, rahatsiz olacağı bir kumas değil, mavi-mor arası bir renk, deseni uçuk değil günlük giyilebilecek güzel bir desendi. Derken dogum gunu geldi onda da şık bir bluz ve şal aldım, onu da hiç denemek için bile giydiğini görmedim.
Neyse içten içe soğumustum açıkçası ben o bana kiyafet aldığında hemen isi gücü birakip deneyip gosteriyordum, sevmesem bile arada giyiyordum, emek vermis zaman harcamis almis sonuçta diye. Aylarca aldıklarımın yuzune bakmayinca hevesim de kacti, Turkiyeye gittigimde ya da baska bir yere gittigimizde kendimi düşünmez bavulumu insanlara hediyelerle doldururdum, tasimasi ayri dert, tek tek insanlara bir seyler secmek ayri dert... en son gezimde gönlümce kendime harcadim, yine sembolik biseyler aldim ama üzerinde cok dusunmedim. normalde zamanimin yarisi ne secsem diye dusunmekle, arastirmakla gecerdi.
Bu anneler gunu icin de birak rozikka sen yine elin bos kutlama diyordum, 1-2 haftadir da ne alacagima karar vermistim, yine digerleri gibi kendime almaya kiyamayacagim kadar pahaliydi ama bir turlu elim siparis vermeye gitmemisti nedense. Ve bu akşam ilk aldigim kumasi görümcemin üzerinde gördüm
aynisindan almasi zor, kv'me verdigimde gorumcem de görmüştü. Bir yandan kötü hissettim evlilikten sonra aldigim ilk hediyeydi, en azindan daha özenli olabilirdi beni de teşvik ederdi, gecen yıl anneler gunu oncesi eşimle degisiklik olsun diye baska bir sehire gitmistik ve alisveris merkezinde kendime birsey bakmak yerine zamanimiz ona hediye secmekle gecmisti, kendimi salak gibi hissettim. Diğer taraftan da içim iyice rahatladı artık hediye alma zorunluluğunda hissetmiyorum, değerini bilmeyene eskisi gibi özen göstermiycem. Bu konuyu da eğer salaklık yapmayı aklıma getirirsem kendime hatirlatma olsun diye yazdım. Keşke saçma sapan seyleri daha az takmayı basabilsem.
Konunun özeti: aldığım hediyeleri kv'nin kullanmaması ve benim artık ona birsey almayacak olmam.
Uzun olsa da okuyacaklar için romanımsı hali:
Evlendikten itibaren 1 yılı aşkın süredir kayinvalidemle ayni yerdeyiz ve bu dönemde 1 doğumgünü, 1 de anneler günü oldu. Anneler gününde eşimin ısrarıyla bir hediye aldım.
Kv'm kıyafetlere çok düşkündür, her gün farklı giyinir ve hazırdan çok genelde terzisine diktirir. Ben de kumaş almıştım ama arada bir cok yeni kumas alip kiyafet diktirmesine rağmen benim aldığım kumaş hep bir kosede kaldi. Kumaşın türü normalde giydiği kiyafetlerin kumasından yani alerjisi yok, rahatsiz olacağı bir kumas değil, mavi-mor arası bir renk, deseni uçuk değil günlük giyilebilecek güzel bir desendi. Derken dogum gunu geldi onda da şık bir bluz ve şal aldım, onu da hiç denemek için bile giydiğini görmedim.
Neyse içten içe soğumustum açıkçası ben o bana kiyafet aldığında hemen isi gücü birakip deneyip gosteriyordum, sevmesem bile arada giyiyordum, emek vermis zaman harcamis almis sonuçta diye. Aylarca aldıklarımın yuzune bakmayinca hevesim de kacti, Turkiyeye gittigimde ya da baska bir yere gittigimizde kendimi düşünmez bavulumu insanlara hediyelerle doldururdum, tasimasi ayri dert, tek tek insanlara bir seyler secmek ayri dert... en son gezimde gönlümce kendime harcadim, yine sembolik biseyler aldim ama üzerinde cok dusunmedim. normalde zamanimin yarisi ne secsem diye dusunmekle, arastirmakla gecerdi.
Bu anneler gunu icin de birak rozikka sen yine elin bos kutlama diyordum, 1-2 haftadir da ne alacagima karar vermistim, yine digerleri gibi kendime almaya kiyamayacagim kadar pahaliydi ama bir turlu elim siparis vermeye gitmemisti nedense. Ve bu akşam ilk aldigim kumasi görümcemin üzerinde gördüm
aynisindan almasi zor, kv'me verdigimde gorumcem de görmüştü. Bir yandan kötü hissettim evlilikten sonra aldigim ilk hediyeydi, en azindan daha özenli olabilirdi beni de teşvik ederdi, gecen yıl anneler gunu oncesi eşimle degisiklik olsun diye baska bir sehire gitmistik ve alisveris merkezinde kendime birsey bakmak yerine zamanimiz ona hediye secmekle gecmisti, kendimi salak gibi hissettim. Diğer taraftan da içim iyice rahatladı artık hediye alma zorunluluğunda hissetmiyorum, değerini bilmeyene eskisi gibi özen göstermiycem. Bu konuyu da eğer salaklık yapmayı aklıma getirirsem kendime hatirlatma olsun diye yazdım. Keşke saçma sapan seyleri daha az takmayı basabilsem.
ben sadece kutlarım, en güzel hediye.
:)
