• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

loğusalıkta yaşadıklarımı unutamıyorum....

zelibon

İKİZ ANASI :)
Kayıtlı Üye
2 Ekim 2014
8.630
6.514
248
38
çok güzel ve rahat bir hamilelik geçirdim..herşey doğum yaptıktan başladı..5 gece hastanede kaldık..suit odaydı kayınvalidem eşim annem ben kaldık..hiç naz yapmadım doğum sonrası hemen ayağa kalktım..zaten ikizlerimden biri küvezdeydi hemen onu görmek istiyordum..3 saatte bir mutlaka yanına gidiyordum..gece olduğunda eşim ve annesi horul horul uyuyorlardı ben küveze giderken hep ağlayarak geliyordum ordan..tek destekçim annemdi..herkesin eşi kolundan tutup koridorda yürüyorlar ya ben hep tek başıma yürüdüm..sonra eve geldik ve orda kayınvalidemin yaptıkları ki asla affetmeyeceğim..teyzesinin ve görümcemin 10. günü eve gelip senin loğusalığın bitti artık demeleri..oğlum küvezde diye çok ağlamıştım amann milletin aylarca kalıyor senin 2 gün kalmış evde işte demeleri...evde eşimin sanki annesi loğusaymış gibi ona muhteşem davranması ben yokmuşum gibi davranması..2 gün annem 2 gün kayınvalidem kalıyordu bizde..kayınvalidem kaldığında evde hiçbir şey yapmazdı ama eşimin işten gelmesine yakın mutfaktan çıkmazdı sonrasında da ay canım torunlarım deyip bebekleri kucağından indirmezdi..yani saymakla anlatmakla bitmez yaşadıklarım..

ben bu arada sustum mu diye sorarsınız susmadım tabiki..bu sefer karşılık verdim ama kötü gelin oldum sonunda..mesafeliyim ve çok kırgınım..Allaha havale ettim hepsini..
ama unutamıyorum bir türlü ne eşime olan öfkem geçiyor nede ailesine...her fırsatta aklıma geliyor..evliliğim eskisi gibi değil kesinlikle..hiç böyle hayal etmemiştim..dünya tatlısı evlatlarım olmasa sanırım boşanırdım..
 
duygusal hassas olduğunuz için hastanede özellikle eşinizi yanınızda görmek istemişsiniz ama bence çok büyütecek bir durum değil hastanede gece sizin kadar endişeli olmaması. annelik ile babalık farklı sanki biraz. bir de anneniz falan da var diye eşiniz rahat uykuya dalmış olabilir.

kaynananız da klasik kaynana işte. kötü gelin olun varın. yeter ki sizin etlinize sütlünüze karışmasın, uzak dursunlar.

bebeklerinizi sağlıkla büyütün inşallah, şimdi hep bir arada olmanızın keyfini çıkarın en iyisi. değmeyen insanlar için sıkmayın canınızı hiç
 
çok güzel ve rahat bir hamilelik geçirdim..herşey doğum yaptıktan başladı..5 gece hastanede kaldık..suit odaydı kayınvalidem eşim annem ben kaldık..hiç naz yapmadım doğum sonrası hemen ayağa kalktım..zaten ikizlerimden biri küvezdeydi hemen onu görmek istiyordum..3 saatte bir mutlaka yanına gidiyordum..gece olduğunda eşim ve annesi horul horul uyuyorlardı ben küveze giderken hep ağlayarak geliyordum ordan..tek destekçim annemdi..herkesin eşi kolundan tutup koridorda yürüyorlar ya ben hep tek başıma yürüdüm..sonra eve geldik ve orda kayınvalidemin yaptıkları ki asla affetmeyeceğim..teyzesinin ve görümcemin 10. günü eve gelip senin loğusalığın bitti artık demeleri..oğlum küvezde diye çok ağlamıştım amann milletin aylarca kalıyor senin 2 gün kalmış evde işte demeleri...evde eşimin sanki annesi loğusaymış gibi ona muhteşem davranması ben yokmuşum gibi davranması..2 gün annem 2 gün kayınvalidem kalıyordu bizde..kayınvalidem kaldığında evde hiçbir şey yapmazdı ama eşimin işten gelmesine yakın mutfaktan çıkmazdı sonrasında da ay canım torunlarım deyip bebekleri kucağından indirmezdi..yani saymakla anlatmakla bitmez yaşadıklarım..

ben bu arada sustum mu diye sorarsınız susmadım tabiki..bu sefer karşılık verdim ama kötü gelin oldum sonunda..mesafeliyim ve çok kırgınım..Allaha havale ettim hepsini..
ama unutamıyorum bir türlü ne eşime olan öfkem geçiyor nede ailesine...her fırsatta aklıma geliyor..evliliğim eskisi gibi değil kesinlikle..hiç böyle hayal etmemiştim..dünya tatlısı evlatlarım olmasa sanırım boşanırdım..
Ben de 9.ayıma girdim. Mükemmel bir hamilelik geçiriyorum. Hiç sorunum olmadı hamile olmadan önce nasılsam hala öyleyim camlarımı bile silerim. Dolayısıyla eşim hiç hamilelik psikolojisi yaşamadı, hiç naz yapmadım. Şimdi hep duyduklarımdan dolayı çocuktan çok lohusalığı düşünüyorum. Sanırım evliliklerde dönüm noktası oluyor tek düşüncem lohusalık dönemi. Eşim bu dönemi olgunca atlatabilir mi, benim yanımda olabilir mi diye. Sizi çok iyi anlıyorum, unutup da içinizden çıkaramazsınız. Eşiniz nasıl biri bilmiyorum ama güzel bir anında konuşun söyleyin bunları ona içinizde tutmayın.
 
Kendine ediyorsun farkında mısın. Eminim kvalidenin umrunda değildir hissettiklerin. Eşine gelince, ayıp etmiş ama bilmiyorlar özellikle de ilk bebekse anneye nasıl yardım edilmeli bilmiyorlar yönlendirmeniz lazımdı. Bu gibi durumlarda ben annenin dişli olması damadı güzel dille yönlendirmesi gerektiğini düşünüyorum. Bir daha nasip olursa doğumunda sadece anneni iste yanında.

Son olarak unutamazsın belki ama affetmeye çalış. İnan onları affettiğinde kendin rahatlayacaksın.
 
Güle güle büyütün ikizlerinizi ve onlara odaklanın bugünleri geri gelmeyecek. Tadını çıkarın. Olanları da unutun. Bence lohusalığın da etkisiyle büyütüyorsunuz. Bir kaç ay sonra hormonlarınız düzene girdiğinde siz bile şaşıracaksınız ne çok büyütmüyüşüm diye. Bana öyle oldu özellikle geceleri herşeyi kafama takar herkese küser hayatımdan çıkarırdım .
 
duygusal hassas olduğunuz için hastanede özellikle eşinizi yanınızda görmek istemişsiniz ama bence çok büyütecek bir durum değil hastanede gece sizin kadar endişeli olmaması. annelik ile babalık farklı sanki biraz. bir de anneniz falan da var diye eşiniz rahat uykuya dalmış olabilir.

kaynananız da klasik kaynana işte. kötü gelin olun varın. yeter ki sizin etlinize sütlünüze karışmasın, uzak dursunlar.

bebeklerinizi sağlıkla büyütün inşallah, şimdi hep bir arada olmanızın keyfini çıkarın en iyisi. değmeyen insanlar için sıkmayın canınızı hiç

amin..sağlıktan başka herşeye çözüm var..eşim hiç destek olmadı sanırım en büyük öfkem ona..normaldede çok anneci ama doğumdan sonra iyice abarttı..bunlar hep yara olarak kaldı bende malesef..normalde kin tutmayan bir insanım..ama bunları unutamıyorum..
 
İşte , sırf bu yüzden bende benzer şeyler yaşadım ve asla bu doğumuma kaynanamı yanıma dahi çağrmam.
Faydasından çok zararı oluyor ...
Kendimi motive şeklimdi hep ; ehhh bu günlerde geçecek elbet diye diye bu günlere geldik. Yeri geldi ev pasaktan pislikten geçilmez oldu ama ağzımı eğip onları çağırmadım.
Sizin içinde acı bir tecrübe olmuş. Bundan sonrası için , mesafe koymak en iyisi.. Bunları düşünüpte hem kendini hem bebeklerini üzme tadını çıkar anne olmanın...
 
Ama olan oldu.
Üstüne sünger çekmen lazım.


Her zaman şunu söylerim.
Ben böyle üzülürken onlar yiyip icio geziyorlar.
Ben s.lak mıyım da üZülüyorum.
Bosveeerr
aslında haklısın..onların umrunda bile değil..ben artı üzülme kısmını atlattım ama onları affedemiyorum..mesafeliyim artık..onlarda farkında..
 
Nefretinizi sulayıp yeşertmeyin boşuna.
Olmuş bitmiş.
Burada hep okuyoruz, "7 yıllık evliyim, kv düğünümde çeyrek bile takmadı vs vs." Yahu 7 yıl geçmiş işte, hala nefretle, kinle insan kendi kendini sinire boğup, boşuna üzüyor, ilerde çıkacak hastalıkları tetikliyor belki kalan ömrümüz 2 yıl, onu da kaynanaya sinirlenip geçiriyoruz. Niye ki?

Ben de çok kötü günler geçirdim, bir gün evliliğimin 1 yılı bitmiş, önümde kola kutusu var. Ona bakarken bile kaynanamı hatırlayıp sinir olmuşum hırslı hırslı sinirlenip kendimi gaza getiriyorum. Dedim "ha benim kaynanam ha şu kola kutusu." Şu kola beni ne kadar üzebilir ki? Canımdan değerli mi? Öylesine dekoratif bile değil, birazdan çöpe gidecek. Kayınvalide de hayatımda öylesine bir figür ve benden asla değerli değil dedim ve o gün bugündür çok huzurluyum. Laf mı soktu, kaş göz , ağız mı kemçüttü hemen aklıma kola kutusu geliyor, gülümsüyorum he he diyorum.

Hiç kimse kendinizden önemli değil, başkalarına prim verip sizi üzmelerine bile izin vermeyin.
 
Ben de 9.ayıma girdim. Mükemmel bir hamilelik geçiriyorum. Hiç sorunum olmadı hamile olmadan önce nasılsam hala öyleyim camlarımı bile silerim. Dolayısıyla eşim hiç hamilelik psikolojisi yaşamadı, hiç naz yapmadım. Şimdi hep duyduklarımdan dolayı çocuktan çok lohusalığı düşünüyorum. Sanırım evliliklerde dönüm noktası oluyor tek düşüncem lohusalık dönemi. Eşim bu dönemi olgunca atlatabilir mi, benim yanımda olabilir mi diye. Sizi çok iyi anlıyorum, unutup da içinizden çıkaramazsınız. Eşiniz nasıl biri bilmiyorum ama güzel bir anında konuşun söyleyin bunları ona içinizde tutmayın.
herkes böyle olacak diye birşey yok..eşimle çook konuştuk bu konuları..ama boş malesef...
sen tadını çıkar ve benden tavsiye azda olsa naz yap...
 
ben de misafirlere sinir olmuştum. bugün doğum yaptım ya öğleden sonra 14 gibi, sabahına gelene gidene çay tuttum sofra kurdum. bir daha doğum yapmak kısmet olursa doğumdan 1 hafta sonra haber vericem inanlara. ve yatıcam yani. kim ne yerse yesin ne içerse içsin.
 
Güle güle büyütün ikizlerinizi ve onlara odaklanın bugünleri geri gelmeyecek. Tadını çıkarın. Olanları da unutun. Bence lohusalığın da etkisiyle büyütüyorsunuz. Bir kaç ay sonra hormonlarınız düzene girdiğinde siz bile şaşıracaksınız ne çok büyütmüyüşüm diye. Bana öyle oldu özellikle geceleri herşeyi kafama takar herkese küser hayatımdan çıkarırdım .
ben aslında kin tutmam ve olayları büyütmem..ama inanki yaşadıklarımı ayrıntılı yazmadım..Allah ve annem bu konudaki tek şahitlerim..artık bebeklerim için her mutluluğum..onlarla gülüyorum onlarla huzurluyum çok şükür..
 
çok güzel ve rahat bir hamilelik geçirdim..herşey doğum yaptıktan başladı..5 gece hastanede kaldık..suit odaydı kayınvalidem eşim annem ben kaldık..hiç naz yapmadım doğum sonrası hemen ayağa kalktım..zaten ikizlerimden biri küvezdeydi hemen onu görmek istiyordum..3 saatte bir mutlaka yanına gidiyordum..gece olduğunda eşim ve annesi horul horul uyuyorlardı ben küveze giderken hep ağlayarak geliyordum ordan..tek destekçim annemdi..herkesin eşi kolundan tutup koridorda yürüyorlar ya ben hep tek başıma yürüdüm..sonra eve geldik ve orda kayınvalidemin yaptıkları ki asla affetmeyeceğim..teyzesinin ve görümcemin 10. günü eve gelip senin loğusalığın bitti artık demeleri..oğlum küvezde diye çok ağlamıştım amann milletin aylarca kalıyor senin 2 gün kalmış evde işte demeleri...evde eşimin sanki annesi loğusaymış gibi ona muhteşem davranması ben yokmuşum gibi davranması..2 gün annem 2 gün kayınvalidem kalıyordu bizde..kayınvalidem kaldığında evde hiçbir şey yapmazdı ama eşimin işten gelmesine yakın mutfaktan çıkmazdı sonrasında da ay canım torunlarım deyip bebekleri kucağından indirmezdi..yani saymakla anlatmakla bitmez yaşadıklarım..

ben bu arada sustum mu diye sorarsınız susmadım tabiki..bu sefer karşılık verdim ama kötü gelin oldum sonunda..mesafeliyim ve çok kırgınım..Allaha havale ettim hepsini..
ama unutamıyorum bir türlü ne eşime olan öfkem geçiyor nede ailesine...her fırsatta aklıma geliyor..evliliğim eskisi gibi değil kesinlikle..hiç böyle hayal etmemiştim..dünya tatlısı evlatlarım olmasa sanırım boşanırdım..
aman boşverin ben bır gece hastanede kaldım rahat bır hamılelık gecırdım ve rahat bır dogum yaptım bebegımde saglıklıydı Allaha sukur. eşim ilk gece benımle kalmadı hatta dogumdan cıktıktan bırkaç saat sonra eve gıttı uyumaya cunku sabaha karsı hastaneye gelmıstık ve dogum sabah oldu beyfendı uykusuz kaldı, ne bır cıcek ne hedıye bırsey almadı, logusalık donemımde ben eve adım attıgım an ıslenmeye basladım ama sonra hastalandım ama bana hıc yardımcı olmadı aılemde bızdeydı buna tanık oldu evde buyuk bır kavga cıktı sonra buzlar erıdı zaten kavgada fazla buyumeden kapandı , gelelım bugune hamıleyım plansız bır gebelık aslında bende hazır degılım ama esım ben herseye agmen arkandayım deseydı doguracaktım ama bana destek degıl,ıkıncı bır cocuk ıstemıyor ki kızımın cogu ıhtıyacını ben gıderırım yada aılem ılgılendıgınden onlar halleder cunku bazen onlarla memlekette kaldıgı oluyor ve esıme guvenmedıgım ıcın tabı maddı sıkıntılar vs de var gebelıgımı sonlandıracagım demem o kı erkeklerın cogu bencıl rahatına duskun o nedenle esınden cok sey bekleme sen bebeklerınle ılgılen gerısıne takılma, kv dene gelırsek duyma gorme kendı eden kendı bulur...
 
İşte , sırf bu yüzden bende benzer şeyler yaşadım ve asla bu doğumuma kaynanamı yanıma dahi çağrmam.
Faydasından çok zararı oluyor ...
Kendimi motive şeklimdi hep ; ehhh bu günlerde geçecek elbet diye diye bu günlere geldik. Yeri geldi ev pasaktan pislikten geçilmez oldu ama ağzımı eğip onları çağırmadım.
Sizin içinde acı bir tecrübe olmuş. Bundan sonrası için , mesafe koymak en iyisi.. Bunları düşünüpte hem kendini hem bebeklerini üzme tadını çıkar anne olmanın...
artık öyle yapıyorum..mesafeliyim ve onlarda farkında..
 
ben de misafirlere sinir olmuştum. bugün doğum yaptım ya öğleden sonra 14 gibi, sabahına gelene gidene çay tuttum sofra kurdum. bir daha doğum yapmak kısmet olursa doğumdan 1 hafta sonra haber vericem inanlara. ve yatıcam yani. kim ne yerse yesin ne içerse içsin.
yuh yani..insanların şu anlayışlarına bayılıyorum.. kesinlikle yat dinlen..
 
aman boşverin ben bır gece hastanede kaldım rahat bır hamılelık gecırdım ve rahat bır dogum yaptım bebegımde saglıklıydı Allaha sukur. eşim ilk gece benımle kalmadı hatta dogumdan cıktıktan bırkaç saat sonra eve gıttı uyumaya cunku sabaha karsı hastaneye gelmıstık ve dogum sabah oldu beyfendı uykusuz kaldı, ne bır cıcek ne hedıye bırsey almadı, logusalık donemımde ben eve adım attıgım an ıslenmeye basladım ama sonra hastalandım ama bana hıc yardımcı olmadı aılemde bızdeydı buna tanık oldu evde buyuk bır kavga cıktı sonra buzlar erıdı zaten kavgada fazla buyumeden kapandı , gelelım bugune hamıleyım plansız bır gebelık aslında bende hazır degılım ama esım ben herseye agmen arkandayım deseydı doguracaktım ama bana destek degıl,ıkıncı bır cocuk ıstemıyor ki kızımın cogu ıhtıyacını ben gıderırım yada aılem ılgılendıgınden onlar halleder cunku bazen onlarla memlekette kaldıgı oluyor ve esıme guvenmedıgım ıcın tabı maddı sıkıntılar vs de var gebelıgımı sonlandıracagım demem o kı erkeklerın cogu bencıl rahatına duskun o nedenle esınden cok sey bekleme sen bebeklerınle ılgılen gerısıne takılma, kv dene gelırsek duyma gorme kendı eden kendı bulur...
inanki çok üzüldüm şuan..senin eşin benim eşimden de çok rahatmış..Allah ıslah etsin onu..dedin gibi eden bulsun inşallah..
 
Kendine ediyorsun farkında mısın. Eminim kvalidenin umrunda değildir hissettiklerin. Eşine gelince, ayıp etmiş ama bilmiyorlar özellikle de ilk bebekse anneye nasıl yardım edilmeli bilmiyorlar yönlendirmeniz lazımdı. Bu gibi durumlarda ben annenin dişli olması damadı güzel dille yönlendirmesi gerektiğini düşünüyorum. Bir daha nasip olursa doğumunda sadece anneni iste yanında.

Son olarak unutamazsın belki ama affetmeye çalış. İnan onları affettiğinde kendin rahatlayacaksın.

inşallah affedebilirim ama çok zor...şöyle söyleyeyim kayınvalidemin bizde kaldığı zamanlarda eşim annesiyle yatıyordu ben bebeklerimle yatıyordum ayrı odalarda..o kadar düşkün annesine..aslında çok iyi biliyor nasıl davranması gerektiğini ama yanlış kişiye davranıyor..hep öyleydi zaten...
 
Nefretinizi sulayıp yeşertmeyin boşuna.
Olmuş bitmiş.
Burada hep okuyoruz, "7 yıllık evliyim, kv düğünümde çeyrek bile takmadı vs vs." Yahu 7 yıl geçmiş işte, hala nefretle, kinle insan kendi kendini sinire boğup, boşuna üzüyor, ilerde çıkacak hastalıkları tetikliyor belki kalan ömrümüz 2 yıl, onu da kaynanaya sinirlenip geçiriyoruz. Niye ki?

Ben de çok kötü günler geçirdim, bir gün evliliğimin 1 yılı bitmiş, önümde kola kutusu var. Ona bakarken bile kaynanamı hatırlayıp sinir olmuşum hırslı hırslı sinirlenip kendimi gaza getiriyorum. Dedim "ha benim kaynanam ha şu kola kutusu." Şu kola beni ne kadar üzebilir ki? Canımdan değerli mi? Öylesine dekoratif bile değil, birazdan çöpe gidecek. Kayınvalide de hayatımda öylesine bir figür ve benden asla değerli değil dedim ve o gün bugündür çok huzurluyum. Laf mı soktu, kaş göz , ağız mı kemçüttü hemen aklıma kola kutusu geliyor, gülümsüyorum he he diyorum.

Hiç kimse kendinizden önemli değil, başkalarına prim verip sizi üzmelerine bile izin vermeyin.
süpersin gerçekten..bende bugün kola içicem :) aslında dışardan şuan herşey normal ama benim içimde bitmiyorlar..bitmez ama senin yaptığın gibi yapmalıyım..
 
Back
X