• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

loğusalıkta yaşadıklarımı unutamıyorum....

konuyu okuyunca aklıma kendi lohusalığım geldi. Görümcemle aynı zamanlarda doğum yaptık. Enişte görümcemin sancısı tutar tutmaz izin alıp başka sehirden koştu geldi. Benim eşimde kendi işi olduğu halde işim yoğun diyip doğuma gelmedi. Doğumdan sonra da düğün var diyip köye gitti. Sezeryan doğum yapmama rağmen haftam dolmadan görümcelerim ailecek bana yemeğe geldiler. Yorgunluktan kendimi yatağa zor attım evde misafir varken yatılır mı diye kızdılar. Bu ilk hafta bana yaşattıkları.sonrasında Eşim neredeyse yatmadan yatmaya eve gelirdi.Bebek hastalansa bile hastaneye götürmek yerine görümcelerimi eve çağırır ya da telefonla ne yapalım diye sorardı. Oğlum 39 derece ateşle burnu tıkalı ve sesi kısılmış baygın yatarken görümcelerim gazdandır deseler teşhis konulmuş olurdu.
Of ciddimisin inanamıyorum. Allah sana sabır versin çok zor böyle eşle, allah eşine anlayış versin ne diyim.
 
Kv.nin kapasitesis zaten önceden bellidir.Doğuma cagirmasaydın .yada mecbur kaldın çağırdın kadininkapasite belli yaptıklarına uzulmeyeceksun.Delidir ne yapsa yeridir deyip sallayacaksin.Artık dünü düşünüp kendini hasta etmekten vazgeç. Bebeklerin var.Sana her geldiğinde iş yaptır 2 kez gelse daha gelmez
 
Düşündüm ayrılmak için çok çabaladım da ama malesef gitcek yerim yok. Babam asla ayrılmamı istemiyo. Bikaç defa bırakıp gittim babam da orda daha beter eziyet ediyo huzurumu bozuyo. Annem baban olmasa 5 dakika tutmam seni orda diyo ama ne çare..

Oğlum olmasa başka bi şehire giderdim. Başımın çaresine bakardım ama oğlum yaklaşık 5 yaşında dah. O yüzden birikim yapıyorum ve şartların olgunlaşmasını bekliyorum. Bu adamla bi ömür evlilik hayal bile edemiyorum. İlla ki bi yerde biticek gibi geliyo..
Üzüldüm ya kaynanalarin ego savaşları yüzünden daha kaç evlilik bitecek
 
Ben kapımın önünden bile geçirmezdim ama benim kaypak eşim onlarla bir olup üzdü beni. Tabi bu en hafifiydi. Annem 1 hafta kaldı yanımda, kaynanam hergün gelip kavga çıkardı. Hatta eşime, gittim kapıyı açmadılar demiş. Eşim aradı bi küfürler ediyo ki çıldırdım tabi. Hergün ağlıyoduk annemle kadın 1 haftada 3 kilo verdi.

Neyse ayrılmak için toplandık konuşalım dediler. Kaynana tam bi şeytan zaten. Boşa oğlum diyo. Eşim de ben karımı boşamam. Şunu da kafanıza sokun çocuk olduğu için değil. Çocuk olmasa da bırakmam ben karımı dedi. Tabi bu al mor oldu. Kayınpederim de yapıcı konuştu. Kadının derdi annemi evden göndermekmiş.

Ama o annemi ağlayarak evden yolladı bana kan kusturdu gözümün yaşını kurutmadı ya seni bu evde barındırmıycam dedim. 1 hafta sonra kaçar gibi kendi de defolup gitti. Yanlarında durmadım yüzlerine bakmadım.. çünkü eşimle aramızı berbat ettiler. Eşim üstüme düştü etrafımda dönüyo diye kıskançlıktan yalan yanlış doldurdular hep. Eşim 5 günlük lohusayken vurdu bana boğazımı sıktı. En sonunda olan oğullarına oldu arada kalmaktan ciğerlerinden ve midesinden hastalandı.

Karı koca full başımdalardı ve hiçbi iş yapmazlardı. Üstüne komşuları kızı damadı doluşurdu eve. Bigün ateşli faranjit geçiriyorum. Geberiyorum hastalıktan ama. Bi odada 14 15 kişi varız. Ateşim 40 derece. Ocak ayındayız. Görümcemin kocası duşa gir abim 40 derece ateş iyi değil dedi. Eşim de "enişte bu kız nasıl duşa girsin hava buz gibi sobalı odada siz varsınız. Duş alıp soğuk yerde mi giyincek" dedi. Yine de kalkıp gitmediler. Eşim içinden kızar ama asla onlara gık demez. Yalaka gibi davranır ailesine. Hal böyle olunca onlar da eziyet etmekten geri kalmadılar hiç. Hala da aynılar fakat artık ben yok sayıp görüşmüyorum.

Veee bunca şeyin bedeli evladım çok istemesine rağmen 2. Bi çocuk yapmıycam. Bunun için de çok kızgınım onlara. Geberse de kurtulsam dediğim ( asla böyle şeyler düşünmem de söylemem de istemesem de içimden geçiyo bu şahıslar için ) tek organizmalar..
gerçekten kötünün kötüsü varmış..ben bu kadar ağır şeyler yaşamadım ama yaşadıklarım yetti..Allah birdaha yaşatmasın...ben görüşüyorum ama mesafeliyim...herkes Allaha havale...
 
:)) bizde de şöyle olmuştu.. kaynanam bütün gün oturur ayyyy ne yapsak ne pişirsek diye günü bitirirdi. Komşuları gelir çene çalarlardı. Ne pişircez karar veremedik derdi. Kahvaltı bendeydi e ne yapsak diye uyuzlanırken bana sinir gelirdi gider mutfağa pişirirdim yemeği..

bu yüzden eşime beni şikayet etmiş. Tavır yapıyomuşum ben sessizce mutfağa gidip yemek yapıyomuşum. E senin yapasın yok ben emziren kadınım aç aç bekliycek miyim hem surat mı astım sana. Komşularınla oturdun bi de size getir götür yaptım ne fena kadınsın sen dedim. Verdiği cevap ne biliyo musun? Aman yemekmiş.. yemek de yemek olsa bi sümüklü bamya pişirip koydun önümüze sanki sofra döşedin dedi.. evinde yemek pişmez. Nimete laf söyler.. üstünden 5 yıl geçti nerdeyse hala sinir olabiliyorum :KK70:
sen onuda yapmıyorsun be kadın diyesi geliyor insanın..
 
Back
X