Lohusa depresyonu

Gilmors .!.:

Sanıyorum benzer tarihlerde doğurduk ben üçüncüyu sen birinciyi
Kuzum lohusa depresyonunu ilk çocuğumda çok feci yaşadım güçsüzlük ve endişe çok uclardaydi üstüne eşimle olan sorunlar geçmez denilen herşey geçiyor şimdiye gelince bilinci yüksek bir anne manzaradan keyif alan bir ebeveyn var bu günlerin kıymetini bil çabuk büyüyorlar doya doya kokla Esin konusunda da güçlü ol ağlama haddini de bildir sakin çekinme bırak o senin kahrını çeksin

Genişletmek için tıkla...

balbocegi34 .!.:

Yaşadığın çok normal.ben ilk bebeğimi erken doğumla kaybettim.bir ay yaşadı. kizim üç aylık oldu.hala bazen korkularımi yaşıyorum zaman la geçicek bende öyleydim .bol bol dua et yalnız kalmaya calis

Genişletmek için tıkla...

cileklipasta95 .!.:

Bebeğimle birlikte hastaneden eve döndüğümüzde birden başımdan aşağı kaynar sular döküldü, "bu artık hep benimle mi olacak" dedim :) Bebeğim sağolsun çok mızmız ve ağlama krizlerine girerdi, ben de onunla birlikte gergün ağlardım. 3 ay sonra alışmaya başladık ikimizde. Zaman verin kendinize, yaşadığınız duygular çok normal.

Genişletmek için tıkla...

LadyLolita .!.:

Bende aynı süreçlerden geçtim. Bebeğim 36 haftalık doğdu bir hafta küvezde kaldı. Bende her gün süt götürdüm. Her gün dua ettim Allah'a nolur iyi olsun eve gidelim diye. Eve geldi ayrı süreçler yaşadım. Her anne geçiyor bu süreçlerden emin olun. Bebeğinize sıkı sıkı sarılın. Onun size çok ihtiyacı var en çok size.Evet çok zor biliyorum ama güçlü olun. Eşinize gelince; bu zamanlarda "güçsüzlüğe tahammülüm yok" demek yerine " ben yanındayım" demesi gerekiyor.Sağlıkla büyütün bebeğinizi inşallah...

Genişletmek için tıkla...

UmayUmay0 .!.:

Ben bebeğim dünyaya gelip herkesi evine postalayıp, eşim işe başladığında ne halt ettim ben ya demiştim .
Bebek kendini toparlayıp artık size tepki verdiği zaman gerçekten olay çok farklı evreye evriliyor. Daha iyi oluyor.
Arada hala bana geliyorlar ama onu da herşeye yetişmeye çalışmak yüzünden kendimi yıprattığım sebebiyle olduğunu anladım, bıraktım. Bazen yine geliyor yine bırakıyorum rahatlıyorum böyle bir kısır döngüdeyim bu ara.
Erkekler maalesef kadının ne yaşadığını anlamıyorlar en basiti işe gidip geliyorlar o ortamdan uzaklaşıyorlar o bile ayrı bir nefes oluyor.

Genişletmek için tıkla...

Love_lover .!.:

Kızlar çok teşekkür ederim yorumlarınız için yalnız olmadığımı bilmek bir nebze iyi hissettirdi çünkü sorunu hep kendimde ariyorum kötü bir anneyim bebeğimle bağ kuramadım diye. Ki o kadar çok şey var ki bebek bakımıyla ilgili yok kakasinin rengi,yok kaç kere kaka yapti vs bunları nasıl ogrenicem,nasıl yetisicem diye dert ediyorum şimdi de... Umarım hepimiz bu sürecten en kısa sürede çıkarız ve rutinimizi oturturuz. Annelik gerçekten delilikmis hiç kolay degilmis... Hepimizin surecinde kolaylıklar diliyorum
Bende 38 yaşımda doğurdum ilk bebeğim 27 günlük ve kendim istedim. Ama biraz önce sinir krizi geçirdim resmen yenidoğan bakımı zor gerçekten. Üçten beri uyanık ve meme emmek istiyor sürekli belim kollarım ağrıdı kendim yemek yiyemedim su içemedim ayağa kalkınca aslında aşırı çişim gelmiş stresten hissetmemişim. İlk günler benimde sıfır iştahım vardı kimseye diyemedim annem sen lohusasın diye diye sırla yedirdi. Sürekli ağlama isteğim var her şeye ağlıyorum kötüyüm bende. Ağustos anneleri topiğinde çok kişi aynı durumda.

Genişletmek için tıkla...

Kızlar çok teşekkür ederim yorumlarınız için yalnız olmadığımı bilmek bir nebze iyi hissettirdi çünkü sorunu hep kendimde ariyorum kötü bir anneyim bebeğimle bağ kuramadım diye. Ki o kadar çok şey var ki bebek bakımıyla ilgili yok kakasinin rengi,yok kaç kere kaka yapti vs bunları nasıl ogrenicem,nasıl yetisicem diye dert ediyorum şimdi de... Umarım hepimiz bu sürecten en kısa sürede çıkarız ve rutinimizi oturturuz. Annelik gerçekten delilikmis hiç kolay degilmis... Hepimizin surecinde kolaylıklar diliyorum

cornelia .!.:

Kızlar çok teşekkür ederim yorumlarınız için yalnız olmadığımı bilmek bir nebze iyi hissettirdi çünkü sorunu hep kendimde ariyorum kötü bir anneyim bebeğimle bağ kuramadım diye. Ki o kadar çok şey var ki bebek bakımıyla ilgili yok kakasinin rengi,yok kaç kere kaka yapti vs bunları nasıl ogrenicem,nasıl yetisicem diye dert ediyorum şimdi de... Umarım hepimiz bu sürecten en kısa sürede çıkarız ve rutinimizi oturturuz. Annelik gerçekten delilikmis hiç kolay degilmis... Hepimizin surecinde kolaylıklar diliyorum

Genişletmek için tıkla...

Ben de düşünüyordum nasıl bakacağım diye ama bebekler kendilerine baktırıyorlar her şey rutin halinde devam ediyor zaten ben de 41 yaşındayım belki biyolojik olarak zor geliyor bize yine de canları sağ olsun Bir bakmışsın 1 yaşındalar kocaman olmuşlar.yillarca bekledim şükürler olsun Rabbime ben kucağımda tutmaktan ödem olmuş kolum kaç kere acillik oldum

cornelia .!.:

Kızlar çok teşekkür ederim yorumlarınız için yalnız olmadığımı bilmek bir nebze iyi hissettirdi çünkü sorunu hep kendimde ariyorum kötü bir anneyim bebeğimle bağ kuramadım diye. Ki o kadar çok şey var ki bebek bakımıyla ilgili yok kakasinin rengi,yok kaç kere kaka yapti vs bunları nasıl ogrenicem,nasıl yetisicem diye dert ediyorum şimdi de... Umarım hepimiz bu sürecten en kısa sürede çıkarız ve rutinimizi oturturuz. Annelik gerçekten delilikmis hiç kolay degilmis... Hepimizin surecinde kolaylıklar diliyorum

Genişletmek için tıkla...

Sosyal medyada doğumdan çıkar çıkmaz "en çok anne olmayı sevdim" yazanlar var ya.. doğumdan çıktım, eve geldim baktım ben kendimi hiç anne gibi hissetmiyorum.. epey zaman sonra yüklendi o his bana ve ben sürekli ağladım yazık çocuğun nasibine böyle kötü bi anne düştü diye :)

cornelia .!.:

Merhaba arkadaşlar,
19 gün önce doğum yaptım. Bebeğim 34 haftalık doğdu, 17 gün küvözde kaldı her gün süt götürdüm, çok ağır süreçler yaşadım her gün dualar ettim Rabbime binlerce kez şükürler olsun ki bebeğim kurtulup 3 gün önce eve geldi. Şimdi de lohusa depresyonuna girdiğimi düşünüyorum. Sürekli ağlama isteğim var. Her şeye karşı aşırı bir isteksizliğim var uykusuzluğa dayanamıyorum. Kaygı duzeyim en yüksek seviyede, sürekli bebeğime bir şey olacak diye korku icerisindeyim ama bazen de bebekle hep başkaları ilgilensin istiyorum. İştahım kesildi bazen su içmeyi unutuyorum. Lohusa depresyonunun belirtilerine baktım ve birebir benim yaşadığım şeylerden bahsediliyor. Bebeğimi çok isteyerek dünyaya getirdim. Küvöz sürecinde kahroldum, eve gelsin diye her gün ağladım. Şu anda bu şekilde hissettiğim ağır bir suçluluk duyuyorum. Eşimin de beni çok anladığını düşünmüyorum çünkü ben ağladıkça bana kızıyor zayıflığa tahammülüm yok diyor. Bu durumu yaşayan oldu mu? Nasıl atlattınız?

Genişletmek için tıkla...

aynısını yaşadım ve emin ol geciyor bitiyor bu düzene alışıyorsun sabret azcık

Sanıyorum benzer tarihlerde doğurduk ben üçüncüyu sen birinciyi
Kuzum lohusa depresyonunu ilk çocuğumda çok feci yaşadım güçsüzlük ve endişe çok uclardaydi üstüne eşimle olan sorunlar geçmez denilen herşey geçiyor şimdiye gelince bilinci yüksek bir anne manzaradan keyif alan bir ebeveyn var bu günlerin kıymetini bil çabuk büyüyorlar doya doya kokla Esin konusunda da güçlü ol ağlama haddini de bildir sakin çekinme bırak o senin kahrını çeksin

cornelia .!.:

Kızlar çok teşekkür ederim yorumlarınız için yalnız olmadığımı bilmek bir nebze iyi hissettirdi çünkü sorunu hep kendimde ariyorum kötü bir anneyim bebeğimle bağ kuramadım diye. Ki o kadar çok şey var ki bebek bakımıyla ilgili yok kakasinin rengi,yok kaç kere kaka yapti vs bunları nasıl ogrenicem,nasıl yetisicem diye dert ediyorum şimdi de... Umarım hepimiz bu sürecten en kısa sürede çıkarız ve rutinimizi oturturuz. Annelik gerçekten delilikmis hiç kolay degilmis... Hepimizin surecinde kolaylıklar diliyorum

Genişletmek için tıkla...

Harika bir duygu ne deliliği hiç öyle düşünme

herkes bu zamanlardan geciyor. ilk zamanlar sürekli bebeğimin ölceğini düsünüyordum. ilk haftasında 3-4 kez acile gittik. bir de üstüne gazlı bir bebekti. 3-4 saat kesintisiz ağladığı olurdu. benim esim hep çok destekti bana ama ona rağmen kötü bir dönemdi. kendimi çok zayıf ve yetersiz görüyordum. 8-9 günlükken memeyi istememeye, memeye geldiğinde katılarak ağlamaya başladı, babasına gidince sakinleşiyordu. beni sevmediğini düsündüm. emzirmek istemedim. esime git mama al, ben uğraşamam dedim. sağ olsun almadı her seferinde ağlayarak, bazen uykusunu fırsat bilerek, her pozisyonda emzirmeyi denedim. 15.gün daha az stresli bir ortama geçtik ve bebeğim memeyi sorunsuz tutmaya başladı. ama bu sefer de uyumuyordu. sinir krizleri gecirdim. herkes basıma toplandı kaç gece. bebeğe zarar vereceğimden korkuyorlardı. sonra uyutma isini esim devraldı.

23.gün kendi evimize gectik. ben, esim ve bebeğim. birden bire her sey yoluna girdi. esim işe dönmüştü. onunla ilgilenen tek kişi ben kalmıştım artık. o zaman farkettim ki benden iyi onu kimse anlayamaz ve bakamaz. zamanla aç mı, tok mu? sağlıklı mı yoksa yolunda gitmeyen bir sey var mı anlar oldum. çok sükür 7.5 aylık su an. bildiğiniz bana aşık, sağlıklı bir bebek

simdi geri dönsem her seyi bambaşka yapardım. benim stresim bebeği etkiledi. gerek yoktu. o benim bebeğim.. böyle düsünürseniz her sey daha kolay olur. karmaşık düsüncelere, kötü senaryolara gerek yok. basit düsünün. onu dünyaya getiren sizsiniz.. sizden daha “yeterli” kimse yok onun için. tadını çıkarmaya odaklanın.. öyle hızlı geciyor ki zaman.

cornelia .!.:

Merhaba arkadaşlar,
19 gün önce doğum yaptım. Bebeğim 34 haftalık doğdu, 17 gün küvözde kaldı her gün süt götürdüm, çok ağır süreçler yaşadım her gün dualar ettim Rabbime binlerce kez şükürler olsun ki bebeğim kurtulup 3 gün önce eve geldi. Şimdi de lohusa depresyonuna girdiğimi düşünüyorum. Sürekli ağlama isteğim var. Her şeye karşı aşırı bir isteksizliğim var uykusuzluğa dayanamıyorum. Kaygı duzeyim en yüksek seviyede, sürekli bebeğime bir şey olacak diye korku icerisindeyim ama bazen de bebekle hep başkaları ilgilensin istiyorum. İştahım kesildi bazen su içmeyi unutuyorum. Lohusa depresyonunun belirtilerine baktım ve birebir benim yaşadığım şeylerden bahsediliyor. Bebeğimi çok isteyerek dünyaya getirdim. Küvöz sürecinde kahroldum, eve gelsin diye her gün ağladım. Şu anda bu şekilde hissettiğim ağır bir suçluluk duyuyorum. Eşimin de beni çok anladığını düşünmüyorum çünkü ben ağladıkça bana kızıyor zayıflığa tahammülüm yok diyor. Bu durumu yaşayan oldu mu? Nasıl atlattınız?

Genişletmek için tıkla...

Bunu yaşamayan bilemez...Eşime bazen çok kızdıgımda aklıma lohusa depresyonu yasarken kı bana olan davranısları gelıyor ve ıcımden onu affedıyorum...Bu yazımı esınızle paylasabılırsınız mesela...

Kolunuz kırılmıs olsa nasıl davranırdı mesela? Ruhumuzda aynı sekılde kırılıyor aslında ve aynı özenı beklıyoruz...

Bende çok zor atlattım..Üzerine okb belasıda bulastı bana...Hanı dedım kı keske tek depresyonu yasasaydım o dereceydım...

Ama geçti..Çocugum 7 yasına gırecek...İkincisinde öylesine yasamadım mesela...

Bunun zayıflıkla alakası yok...Eşinizde cahiliyetinden bu sekılde yaklasıyor..Açın okuyun ona sesli kendi arastırsın ya da..Psıkologa beraber gıdın mesela...

Kendını suclama..Bende kendımı cok sucladım..Şuan üzgünüm...Keşke bende kendime daha iyi davransaydım çünkü elimde değildi..

Sık sık dısarı cıkmaya calıs..Annenden ya da yakınından senı uyutması ıcın yardım alabılırsen keza basta esınden cok daha iyi olur..

Dısarıda bebekle nasıl yaparım korkusuna kapılma yarım saat,bir saat o evden uzaklas...

İnan ki geçecek...Bunu hep içinden tekrar et..

cornelia .!.:

Kızlar çok teşekkür ederim yorumlarınız için yalnız olmadığımı bilmek bir nebze iyi hissettirdi çünkü sorunu hep kendimde ariyorum kötü bir anneyim bebeğimle bağ kuramadım diye. Ki o kadar çok şey var ki bebek bakımıyla ilgili yok kakasinin rengi,yok kaç kere kaka yapti vs bunları nasıl ogrenicem,nasıl yetisicem diye dert ediyorum şimdi de... Umarım hepimiz bu sürecten en kısa sürede çıkarız ve rutinimizi oturturuz. Annelik gerçekten delilikmis hiç kolay degilmis... Hepimizin surecinde kolaylıklar diliyorum

Genişletmek için tıkla...

Aynı süreçlerden geçtik canım ben her gün kaka yapsın diye beklerdim ki hala bekliyorum kakasının rengini her gün takip ederdim hala ediyorum.. zor süreçler canım ama yalnız değilsin hepimiz geçiyoruz bu süreçlerden...bak bizde şimdi ek gıdaya başladık kabızlık sorunuyla uğraşıyoruz..