Lohusalara Motivasyon

yenidoganannesi .!.:

Merhabalar

11 günlük bir kızım var onu çok seviyorum. Fakat bazen yabancılaşıyorum ona. Bazen canımın parçası gibi hissediyorum. Bazen sanki benim değil gibi. Sürekli bana bağımlı olması beni çok ürkütüyor. Yanımda destekçilerim olmasına rağmen yalnız hissedebiliyorum. Annemin kucağında uyurken “ya bende uyumazsa?” Diye korkuyorum. Başkası kucağına alınca hem mutlu hem tedirgin oluyorum. Duygularım karmakarışık. Akşama doğru bir heyecan geliyor. Yine gece oluyor. Kızım mememi alır mı? Acaba durduramayacağım şekilde ağlar mı? Gece uyuyabilecek miyim? Ya o uyumazsa ne yaparım?

İşte bu ruh hali beni çok yoruyor. Bazen çok iyiyim bazen anksiyete geliyor durduramıyorum. Bu endişe kızıma yansır mı diye kendime kızıyorum. Fakat bazen engel olamıyorum

Bu başlığı açma amacım da benim gibi hissedenler var mı onu görmek. Ben yalnız mıyım? Bu günler geçer mi? Kendimi nasıl iyi hissederim? Bu yoldan geçenler, geçmiş olanlar deneyimlerini paylaşırsa çok mutlu olurum

Genişletmek için tıkla...

yenidoganannesi .!.:

Merhabalar

11 günlük bir kızım var onu çok seviyorum. Fakat bazen yabancılaşıyorum ona. Bazen canımın parçası gibi hissediyorum. Bazen sanki benim değil gibi. Sürekli bana bağımlı olması beni çok ürkütüyor. Yanımda destekçilerim olmasına rağmen yalnız hissedebiliyorum. Annemin kucağında uyurken “ya bende uyumazsa?” Diye korkuyorum. Başkası kucağına alınca hem mutlu hem tedirgin oluyorum. Duygularım karmakarışık. Akşama doğru bir heyecan geliyor. Yine gece oluyor. Kızım mememi alır mı? Acaba durduramayacağım şekilde ağlar mı? Gece uyuyabilecek miyim? Ya o uyumazsa ne yaparım?

İşte bu ruh hali beni çok yoruyor. Bazen çok iyiyim bazen anksiyete geliyor durduramıyorum. Bu endişe kızıma yansır mı diye kendime kızıyorum. Fakat bazen engel olamıyorum

Bu başlığı açma amacım da benim gibi hissedenler var mı onu görmek. Ben yalnız mıyım? Bu günler geçer mi? Kendimi nasıl iyi hissederim? Bu yoldan geçenler, geçmiş olanlar deneyimlerini paylaşırsa çok mutlu olurum

Genişletmek için tıkla...

Turunc chemist .!.:

Taze 1,5 günlük anneyim. Hala benim olduğuna inanamıyorum sanki başkasının çocuğuna uzaktan bakıyomuşum gibi geliyo

Genişletmek için tıkla...

denizperisii .!.:

22 gün oldu kesinlikle şunları düşünüyorum ben de acaba gece uyur mu, ya mamadan sonra kusarsa ya gazını çıkaramazsam… gaz için eşim ve annemden yardım alıyorum kendim iyi yapamıyorum onlara bağımlıymışım gibi hissediyorum bebeğime yetememe ona iyi bakamama kaygısını çok derinden yaşıyorum. Ama inanıyorum ki büyüyecek bir şekilde böyle içimi rahatlatıyorum normalde lohusa depresyonu deseler inanmam amaaan derdim. Ama gerçekten varmış. yalnız değilsiniz asla

Genişletmek için tıkla...

yenidoganannesi .!.:

Merhabalar

11 günlük bir kızım var onu çok seviyorum. Fakat bazen yabancılaşıyorum ona. Bazen canımın parçası gibi hissediyorum. Bazen sanki benim değil gibi. Sürekli bana bağımlı olması beni çok ürkütüyor. Yanımda destekçilerim olmasına rağmen yalnız hissedebiliyorum. Annemin kucağında uyurken “ya bende uyumazsa?” Diye korkuyorum. Başkası kucağına alınca hem mutlu hem tedirgin oluyorum. Duygularım karmakarışık. Akşama doğru bir heyecan geliyor. Yine gece oluyor. Kızım mememi alır mı? Acaba durduramayacağım şekilde ağlar mı? Gece uyuyabilecek miyim? Ya o uyumazsa ne yaparım?

İşte bu ruh hali beni çok yoruyor. Bazen çok iyiyim bazen anksiyete geliyor durduramıyorum. Bu endişe kızıma yansır mı diye kendime kızıyorum. Fakat bazen engel olamıyorum

Bu başlığı açma amacım da benim gibi hissedenler var mı onu görmek. Ben yalnız mıyım? Bu günler geçer mi? Kendimi nasıl iyi hissederim? Bu yoldan geçenler, geçmiş olanlar deneyimlerini paylaşırsa çok mutlu olurum

Genişletmek için tıkla...

Salon Kadini .!.:

46 aylik anneyim su duygular hala oldugu gibi taze. Tek bir fark var ben artık bebelerimin benim bebelerim oldugunu kabullendim, onun disinda hala sabah gozumuzu actigimizda acaba aglayacaklar mi, bugun zor mu gececek kolay mi, yemek yiyecekler mi, parktan eve donmek isteyecekler mi, arkadaslariyla bize mi geleceklerdi biz mi gidecektik, asisi var miydi, rutin kontrole ne zaman gitsem, su hastalik ne olacakti gibi bitmek bilmeyen sorularla bogusuyorum.

Soylenene gore 6 yas gelmeden pek anksiyetesiz vakit geçirilemiyormus.

Turunc chemist tebrikler, saglicakla buyutesin

Genişletmek için tıkla...

yenidoganannesi .!.:

Merhabalar

11 günlük bir kızım var onu çok seviyorum. Fakat bazen yabancılaşıyorum ona. Bazen canımın parçası gibi hissediyorum. Bazen sanki benim değil gibi. Sürekli bana bağımlı olması beni çok ürkütüyor. Yanımda destekçilerim olmasına rağmen yalnız hissedebiliyorum. Annemin kucağında uyurken “ya bende uyumazsa?” Diye korkuyorum. Başkası kucağına alınca hem mutlu hem tedirgin oluyorum. Duygularım karmakarışık. Akşama doğru bir heyecan geliyor. Yine gece oluyor. Kızım mememi alır mı? Acaba durduramayacağım şekilde ağlar mı? Gece uyuyabilecek miyim? Ya o uyumazsa ne yaparım?

İşte bu ruh hali beni çok yoruyor. Bazen çok iyiyim bazen anksiyete geliyor durduramıyorum. Bu endişe kızıma yansır mı diye kendime kızıyorum. Fakat bazen engel olamıyorum

Bu başlığı açma amacım da benim gibi hissedenler var mı onu görmek. Ben yalnız mıyım? Bu günler geçer mi? Kendimi nasıl iyi hissederim? Bu yoldan geçenler, geçmiş olanlar deneyimlerini paylaşırsa çok mutlu olurum

Genişletmek için tıkla...

cayseverim .!.:

Fazlasini yasadim. Tek bir caresi var: zaman. Kaygili insanlara soylenecek en son sey biliyorum ama gerçekten zaman gectikce cozulecek konular gecmiyor ama siz alisiyosunuz. Yetenek gelistiriyosunuz ogreniyosunuz. Baska endise konulari cikiyor ortaya ama bi bakmissiniz daha kolay kotariyosunuz. 9 ay bitti bizim. Ben baska bi insan oldum. Bi kere ne kadar dayanikli bi insana donustugumu gordum. Sabrimin ve gucumun sinirlarini da. Eski zamanlarimdan sadece sorumsuzlugumu ozluyorum ki onu bence herkes özlüyordur. Hayatimda fiziksel ve mental olarak baska birseyde daha cok zorlandigimi hatirlamiyorum destegim olmasina ragmen. Ama bu zorlanma nelere gucumun yettigini gosterdi bana ki bence zaten devam etmemizi de saglayan bu. Yoksa coktan huniyi gecirmistik

Genişletmek için tıkla...

yenidoganannesi .!.:

Teşekkür ederim desteğiniz için. Bugün bir ara acaba emzirmesem mi diye bile düşündüm. Memeyi alırken o kadar ağlıyor ki. Hatta bunu sesli dile getirdim eşime ve anneme sonra kendimden utandım. Sütümü sağıp biberonla vereyim yeter ki ağlamasın bile diye düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

cayseverim .!.:

Ay ben neler dedim o dönemde. Bu cok masum ve minnos bi isyan. Canınızı sıkmayın, gececegini bilin. Her sabah kendinize guc vererek yataktan kalkin. Kendinizi motive etmeniz cok onemli. Cok zorlanirsaniz bi destek alirsiniz terapi gibi. En azından yabanci ama profesyonel biriyle konusmak ic siskinligine iyi gelir. Arada disari da cikin. Bana cok iyi geliyodu.

Genişletmek için tıkla...

yenidoganannesi .!.:

Sürekli suçluluk duygusu çok yorucu. O ağladıkça içim acıyor hemen sakinlesin istiyorum

Genişletmek için tıkla...

cayseverim .!.:

Yeri geliyo icerde hapsiriyosunuz onu duyup korkup agliyolar. Aglamaya takmak yok. Vah agliyo demek yerine neden agliyo olabilir kismina kafa yorarsaniz cozum odakli gitmis olursunuz. Bi de bu cucelerin kafasi kasinsa agliyolar baska iletisim yolu yok. Kafayi kasiyamiyo agliyo. Kiyafeti sıkıntı veriyo bizim gibi degistiremeyecegine gore napcak aglicak. Aglamak tek iletisim yolu suan.

Genişletmek için tıkla...

Turunc chemist .!.:

Taze 1,5 günlük anneyim. Hala benim olduğuna inanamıyorum sanki başkasının çocuğuna uzaktan bakıyomuşum gibi geliyo

Genişletmek için tıkla...

biranliknefes .!.:

ay sen dogurdun mu cok sevdindim gözün aydin Allah anali babali büyütsün insallah

Genişletmek için tıkla...