Lohusalık, eşim ve ben...

Mavi mavi1 .!.:

Herkese çok teşekkür ederim kızlar eve gitme konusunu bende düşünüyorum qma korkuyorum tek başıma bakabilir miyim bebegime diye ama eninde sonunda gidicem evime. Eşim en baştan beri giderdi okeye arkadaşlarıyla çıkardı tani o zaman şimdiki gibi sık değildi ve hep bana söylerdi gitmeyi düşünüyorum ne dersin, gitme desen gitmem Vs gibime son zamanlarda ben çıkıyoruma bağladı resmen işten gelip üstünü değişiyor nereye hayırdır diyorum çıkıyorum arkadaşlar bekliyor diyo artık ciddi anlamda onun bu umursamazlığı, bana karşı bu kadar kayıtsız kalması beni çıldırtıyo. Ama nasıl olsa cumaya kadar çıkmayacak dışarı şeytana uyup cumartesi günü çıkmak istediğinde küçük bir kriz mi çıkarsam çünkü başka çözüm bulamıyorum

Genişletmek için tıkla...

GangstaWalk .!.:

Demek surat asıp, sessiz beklentilere girmekle olmuyormuş.
Ani bir çıkışın olmazsa "Ben tek başıma mı yaptım bu bebeği ha?! Böyle mi babasın sen, böyle mi desteksin karına evladına?! Eşim diyorum sana, hayat arkadaşım diyorum, hani nerede eş, yoldaş, arkadaş?!!" gibisinden fırçalayın.

Görevler verin bebekle ilgili, evin içinde yardım olarak bir katkısı bile yoksa, bebeğin altını değiştirme, uyutma eğleme, gazını çıkarma, gece ilgilenme vs onda olsun. Alıştırın şimdiden, güzellikle ya da zorla. Anne ve kv gündüz belli saatlerde gelsin, kalmasınlar sizde gün boyu. "Gezdir beni, hemen şimdi! Sıkıldım!" deyin, hazırlatın çantasını bebeğin, çıkarsın iki gezdirsin işi ne?

Okeymiş. "Böyle baba olacağını bilsem, en başta bi okey ben taktırırdım sana!" diye çarpın suratına.

Genişletmek için tıkla...