Ltfen bakn, bir fikir?:(

eeesss .!.:

Merhaba öncelikle herkeze içimdekileri hemen anlatmak istiyorum ben 2 yıllık evliyim ve daha 20 yasındayım.2yıl flört ederek ailemi bile dinlemeyerek evlendim şuanda ailemle iyiyim allaha şükür.birtanede kızım var 10 aylık.benim eşim kişilik olarak sinirli asabi bi insan sanki evlendikten sonra dahada çok olmaya basladı kavgalar tartısmalar sürekli oluyor.1 hafta çok iyiysek ohaftanın sonunda mutlaka kavga ediyoruz. işine gelince iyi romantik ama işine gelmeyince surat beskarış tavırlar iğneleyici laflar bitmez.bu işin dengesini bulamadı.1.sorun bu hem beni çok kırdı hem ailemi çok kırdı ve saygısızlıklar yaptı çok hep alttan aldımm ama artık olmuyorr.altan almak yetmiyor.büyük bi kavgamızdda bana okadar düşünüyosan aileni git babanın evine vs. bir sürü ağır laf söyledi bende gittim, boşanmanın eşiğine geldik ama yine benim insafım iyi duygularımdan geri döndüm bi şansa daha verelim dedim,ama hiçbişe değişmedi.beni yoran bu yasta belkide en güzel çağımda onun için sevgim için çabaladım.çok seyden vazgectim,ona dünya tatlı bi kız verdiğim içinmi bu durumdayım anlamıyorum,o yine aynı can çıkar huy çıkmazz derler ya dogru değişmeyecek biliyorum bi umut oluyor yinede insanda ne olacak böyle onuda bilmiyorum.sadece bununla kalsa iyi kıskançtır şüphe ediyorum artık bunun hastalıklık bi dereceye vardığına.inanın bi anneme gidiyorum baska biyere tek başına yollamıyo.sadece annem var hayatımda.alışverişmiş,gezmekmişş onunla olacak tek olmazmış dünyanın hali kötüymüş.gidersemde annemle gidecekmişim onu yapıyorum ne zaman merkeze gitsem kesin bi sebep bulup kavga çıkartıyo.ben yaptıklarına anlam veremiyorum artık.çalışayın eve katkım olur hem bu kadar kavga etmeyiz diye düşünüyorum onada izin vermiyo BEN NE YAPAYIM ARKADAŞLAR bi akıl verin çoğunuz bu yasta bi karar almışşsın sağlıklı değil bu yüzden diceksinizi biliyorum ve haklısınızz bana sorarsanız bin pişmanım.şuanki aklım olsa okurdum,babamın sözündende çıkmazdım ama işte zaman geri gelse,burdan beni okuyan genç kızlara bi sözüm var ne olursa olsun sevdikleri kişiye ailelerini değişmesinlerr anne baba her durumda yanında olan tek insan oluyoo insanın.yani böyle yasadıgım 2 sene beni çok olgunlastırdı ve aklımı başıma getirdi.ve artık susmak ezilmek istemiyorum.ama sesim çıkıncada daha kötü oluyo.o hep beni sussunn,alttan alsın,hep kabulm etsin,hep tamam desin istiyo ama olmuyo.ben hayatımın en güzel çağında bunları yaşamak istemiyorum ruhum çok yorgun...eski ben kayboldu gitti içimden sanki.boşanmaya gelince hem istemiyorum yuvam bozulsun k,imm ister ama bi yandanda böle devamö etse 10 sene sonra boşansam dahamı iyi olur hayatım gittikten sonra diyorum kendime ama bi yerde takılıyo bişeyler insanın içinde sizden büyüklerim ve arkadaşlarım olarak fikirlerinizi istiyorum.lütfen bi kardeşiniz,bi dostunuz yerine koyun öyle düşünün ve 2 söz söylemeniz yeterli şimdiden tsk ederim yazanlara.

Genişletmek için tıkla...