- Konu Sahibi kirmizisiyah
- #1
merhaba kızlar, daha önce bu konuyu burda yine açtım aça içimde bu konuyu kapatamıyorum. 3 yıllık evliyim küçük bi mahallede zemin kat hiç istemediğim bir evde oturuyorum. sebebi ise eşimin ailesine yakın olmak istemesi. ailesinin ise zerre kadar bana faydaları yok ama lafları sözleri de yok. gelgelelim hiç birini sevmiyorum görmek bile istemiyorum. evimin iki de bir tuvaleti tıkanıyo duvarları nemden dökülüyo onun dışında normal ev eski püskü değil. ancak ben üniversite mezunu çalışan biriyim sırf daha iyi şartlarda yaşamak için okudum ve çalışıyorum. eşimle ne zaman taşınma meselesini konuşsak tartışıyoruz. ömür boyu burda kalmıycaz diyo ama ben inanmıyorum ailesinin baskısı yüzünden burdan tasınamıyo. evden nefret ediyorum akşam gidesim gelmiyo. ne yaparsam ne dersem diyeyim adam anlamıyo hala burası güvenli aileme yakın okula yakın çocuk büyütmek için ideal diyip duruyo sanki ideal başka bi yer yok gibi. bazen ayrılmayı düşünüyorum sırf bu yüzden sebebi sadece ev değil böylesine bi kararı ailesi yüzünden veremiyor olmamız. ne yapayım ben şimdi nefsime uyup evi mi terkedeyim
ayrıca o evde kendide oturuyor hiç rahatsız olmuyor mu? bence gerçek niyetini õğrrnmeye dolaylı yollardan öğrrnin.
