babaannem ''kapkara gecede kara taşın üzerindeki küçücük kara karıncayı allah görür'' derdi.
inanan insanların allah kavramı kendi kişiliklerinden izler taşıyor gibi geliyor bana. kimileri için cezalandırıcı, lanetleyen, acımasız kimileri için şefkatli, bağışlayan, sarıp sarmalayan falan ya. sizinki sanki hemen dolduruşa gelen, ne yapacağı kestirilemeyen, güven vermeyen biri gibi. hiç böyle düşündünüz mü? yani niye onu hata yapabilen bir insan gibi düşünüyorsunuz ki anlamadım. ''bana ne! bana ne! saatine denk geldi. tövbe etsen de kabul etmem ki nihaho'' diyecek bir çocuk mu bu yahu?babaannem duysaydı ''aaaa o neymiş öyle, allah en iyisini bilir kızım. emin ol evladım. yat uyu çocuğum'' derdi kesin.