Merhaba arkadaşlar ;öyle garip bir ruh hali içerisindeyim ki. Ne yapmam gerektiğini inanın bilmiyorum. İçimde bir korku var her an. Sanki kötü bir şey olacakmış gibi. Tüm gün aklımda bu düşünce. Beynimden atamıyorum. Ve günüm o kadar boş,hiçbir şey yapmadan geçiyor ki. Modum sürekli düşük. Hiç mutlu değilim. Sürekli uyuma isteği içindeyim. Böyle olmak istemiyorum. Ne yapmam gerek. Böyle bir durumda olup aşan varsa bana yardımcı olabilir mi lütfenTeşekkür ederim
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Lütfen yardım edin.
- Konu Sahibi WWEE
- Başlangıç Tarihi
- 31 Ağustos 2012
- 4.145
- 6.666
- 448
- 27 Mart 2017
- 9.508
- 48.085
- 548
Şu an Allah'a şükür ki bir sorunum yok. Sadece başka bir şehirde yaşamaya başladım. Alışma süreci deyim. Tek sorunum bu
Bilmiyorum. Depresyonda mıyım acaba
- 27 Mart 2017
- 9.508
- 48.085
- 548
- 27 Mart 2017
- 9.508
- 48.085
- 548
kendinize bir uğraş bulabilirsiniz. çok fazla yalnız kalınca bende de oluyor bu durum. sürekli kendimi dinliyorum çünkü. benim köpeğim var mesela onunla oynarım geçer. eğer sorun olmuyorsa evcil hayvan edinebilirsiniz. veya başka türlü hobiler olabilir,puzzle yapmak da beni rahatlatır. kendinize uygun olanını seçebilirsiniz. yani günü bomboş geçirmek her insanı sıkar doğal olarak.
Evet haklısınız. Ben de düşünüyorum kendime etkinlikler bulmayı. Hayvan fikri de çok tatlış bir fikir
- 15 Nisan 2017
- 3.536
- 9.174
- 158
Seni o kadar iyi anliyorumki. Aynı durum bendede oldu evlendikten sonra ülke değiştirdim çevremden uzaklaştım başka bir ortamın içine girdim ve eşim işten gelene kadar yapayanlız geçen saatler. Bir ara herşeyden elimi eteğimi çekmiştim uzun süre depresyona girdim ve sonrasında psikolojik takıntılarım kaldı geriye malesef. Sürekli hastalık düşüncesi beliriyordu kafamda atlatamiyordum bir turlu. Bir ara uzman yardımı alayım dedim onlarda hap yazıp göndermekten başka birşey yapmıyor malesef. Şimdi hamile olduğum için daha iyiyim daha ümitliyim ama tam olarak atlatmış sayılmam. Bu durumun tek çözümü kendine bir meşgale bulmak bir hedef oluşturup onun için uğraş vermek ve çevre edinmek. Yoksa dipsiz bir kuyuya düşüp debelendikçe batarsın 
Ben de uzman yardımı alsam mı diye düşünmüyor değilim. Şu an en büyük korkum zaten içinde bulunduğum durumdan çıkamamak.Seni o kadar iyi anliyorumki. Aynı durum bendede oldu evlendikten sonra ülke değiştirdim çevremden uzaklaştım başka bir ortamın içine girdim ve eşim işten gelene kadar yapayanlız geçen saatler. Bir ara herşeyden elimi eteğimi çekmiştim uzun süre depresyona girdim ve sonrasında psikolojik takıntılarım kaldı geriye malesef. Sürekli hastalık düşüncesi beliriyordu kafamda atlatamiyordum bir turlu. Bir ara uzman yardımı alayım dedim onlarda hap yazıp göndermekten başka birşey yapmıyor malesef. Şimdi hamile olduğum için daha iyiyim daha ümitliyim ama tam olarak atlatmış sayılmam. Bu durumun tek çözümü kendine bir meşgale bulmak bir hedef oluşturup onun için uğraş vermek ve çevre edinmek. Yoksa dipsiz bir kuyuya düşüp debelendikçe batarsın
Benzer Konular
