sanırım sizleri çok sıktım alt tarafı bir kelime söyle gitsin diyenler vardır yorumları okuyanlar arasında ama işte asıl mesele tek bir kelimenin söylenip söylenmemesi değilde... bu kelimeyi söylerken benim içim acıtarak içimi kanatarak çıkacak, yaptıklarından azıcık bari pişmanlık duysa o da yok =(( off çok fena bulanıma bağladım durumu iyice.. çok duygu karmaşası içerisindeyim bir yanım söyle gitsin ne de olsa anlam taşımayacak diyor bir yanımda o kadını mutlu edecek kelimeyi söyleme diyor... sanırım eşim tarafındaki duygumu izlemeliyim.. yoksa benim arkamda daima olan eşim sürekli onları bana savunur hale gelecek..
benim erkek kardeşimle eşim arasında soğukluk vardı.
önce kardeşime eşime karşı beni mahcup ediyorsun, üzülüyorum. buraya onunla geldiğimde hep diken üstünde duruyorum demiştim.
erkek kardeşim de, benden özür dilesin gibilerinden şeyler söyledi.
bana göre de özür dilenecek bir şey yoktu, eşime göre de yoktu.
iznimizde aileme gideceğiz, eşime dedim ki hiç gitmek istemiyorum.
o da sebebini sorunca, kayınço -damat aranızdaki soğukluk beni çok mutsuz ediyor, çok üzülüyorum, rahatsız oluyorum dedim.
eşim erkek kardeşim geldiğinde selamlaşıp hemen mutfağa falan giderdi.
erkek kardeşim de bu da kim gibi davranırdı.
eşim de benden ne istiyorsun peki diye sordu.
kanka olmak zorunda değilsiniz ama karşılaşınca da kaçmasan mutlu olacağım dedim.
eşim misafir benim, o soğuk davranıyor dedi.
ben de haklısın ama haklı olman üzüldüğüm gerçeğini değiştirmiyor dedim.
sonra da konuyu bir daha hiç açmadım.
ama eşim gittiğimizde en azından kardeşim geldiğinde kaçmamaya başladı.
kardeşim de yavaş yavaş sokulmaya başladı.
hala çok iyi dost değiller ama soğukluk da yok.
ben eşimin benim için yaptığı fedakarlığı asla unutamam, ona bu konuda minnet duyuyorum.
o da bunu bana karşı hiç bir zaman kullanmadı.
yaşadıklarımdan dolayı, hem seni hem eşini çok iyi anlıyorum canım.
kardeşimin benim için yapamadığını eşim yaptı.
ama içinden gelmeden yaptı, sırf ben mutsuz olmayım üzülmeyim diye.
değer verdiği kişilerin birbirine karşı soğukluğu insanı çok üzüyor.
keşke birbirlerini çok sevseler ama bu hep mümkün olmuyor.
sevgi olmuyorsa en azından belli mesafede ilişkiler sürmeli diye düşünüyorum.
herkesin evi yeri ayrı, ancak ailemizi de tamamen kapı dışına bırakamıyoruz.
eşin çok arada kalıyordur, yaşadım ve o yüzden onun ruh halini de anlayabiliyorum canım.
kardeşim belki de bak nasıl da yola geldi diye düşünmüş olabilir.
eğer düşündüyse, bu onun basitliği derim.
sonuç olarak aileme eşimle gittiğimde daha huzurluyum.
ben huzurlu olunca, eşim de huzurlu.
gözümde eksilmedi, arttı.