Maddi sorunlar olmasa da yurtdışına gitmek ister miydiniz?


Çok teşekkürler, eğer işiniz açısından mümkünse kuzey avrupaya gidebilirsiniz , estonya için çok güzel şeyler duyuyorum son zamanlarda
 

Almanya bana hep itici gelmiştir, disiplin , kurallar açısından sahane bir ülke ama insani ve açıkçası ülkede çok fazla Türk olması benim için negatif etkenler
Güney Avrupa güzeldir, kuzey Avrupa da güzeldir, mesleğiniz ne bilmiyorum tabi ama güney avrupada işsizlik oranları yüksek, iş anlamında kuzey daha kolay olabilir
 
Ne güzel çok şanslısınız,hayallerimdeki hayat Benim de sevgilim benle gelseydi yalnızlık hissetmezdim bile ama tek gidecek olmak korkutuyor biraz gözümü
En olası görünen yer Almanya, belki bir ihtimal İngiltere
Çok teşekkürler, eğer işiniz açısından mümkünse kuzey avrupaya gidebilirsiniz , estonya için çok güzel şeyler duyuyorum son zamanlarda
Estonya hakkında hiçbir fikrim yok araştırayım, teşekkürler
İsveç de zorlarsam olma ihtimali var. Almanya’da arkadaşım var o bana kolaylık sağlayabilir, o yüzden ihtimal daha yüksek geliyor

Almanya son seneler çok göç aldı, o yüzden benim kafa yapımda da insanlar da gitmiştir diye düşünüyorum bir yandan
 
Son düzenleme:

Bu arada genelde akrabalardan şikayet edilmiş ama benim yaşadığım ilde hiç akrabamız yok. Bu yaz bir akraba grubunun bir hafta bize gelme olasılığı oldu. Onun dışında günlük ya da aylık hayatımı etkileyen bir durum yok ama meraklı bir komşumuz var tabii.

Akrabalar dışında eski komşularımız çok meraklı, onlardan rahatsız oluyorum. Bazı konularda hayatıma benden daha hakimler sanki. Arayıp sürekli her şeyi soruyorlar aileme.
 

Benim iki tane hikayem var alanlarla ilgili , tabi hepsi böyle değildir ama hayatımda yaşadığım tek ırkçılık hikayesidir
Bir tanesi bir dağ evinde yılbaşı partisinde , tüm avrupadan gelen insan var , italya , ispanya , Norveç, Almanya, Avusturya ve ben ortamdaki tek Türk, alman cocuk çok yakışıklıydı başladık sohbete , uzun uzun sohbet ettik , içtik, güldük eğlendik, beni davet eden İtalyan arkadaşım da bana hep turca derdi , o yanımıza geldi turca ne alemdesin iyi misin dedi , alman cocuk bi anda buz kesti sen Türk müsün deyip
Evet deyince de nefret ediyorum turklerden , ülkemde bolca varsınız ve korkuncsunuz dedi , neyse sonrasını anlatmiyim hikaye uzun ama yaşadığım ilk ırkçılık hikayesidir , o yüzden Almanya bana hep itici geliyor çünkü çok onyargililar bize karşı
 
Çok üzücü doğrudan böyle bir önyargıları olmaları Şu an ben de ürktüm ve aklıma bir anım geldi.
5-6 sene önce internetten oyun oynuyordum ve orda da çeşit çeşit ülkeden kişilerin olduğu global bir oyundu, sohbet yeri de vardı. Oradaki herkes sıcaktı bana karşı ama gruptaki Alman beni muhatap almıyordu ısrarla. Acaba o da mı böyle düşünüyordu

Bir de twitterda takip ettiğim biri var, Almanya’ya ilk başta öğrenci olarak gitmiş ve ilk günlerinde bir Alman onu metroya itmeye çalışmış, o da bir daha metroya binmeye korkmuş ama seneler geçmesine rağmen hala Almanya’da ve genel olarak hayatından memnun gibi. Sadece bu olayın geçtiğimiz 10 yıl içinde yaşanmış olması beni şok etmişti. Bu denli ırkçılık eskilerde olur sadece sanıyordum.
 
Şu an maddi açıdan TR standartlarının üstündeyiz ama greencard çıkarsa direk gideceğiz. Benim motivasyonum çocuğumun eğitimi ve hakettiğini kazanmak. Bu arada akraba, eş dost, ezan sesi vs. önemsemeyen biriyim. Öncelikler bunlar değilse gitmek daha kolay olacaktır.
 
Giderdim yapamasamda gelme imkanim var nasılsa ama sansimi deneyip farkli tecrubeler edinirdim
 
Giderdim.
Sıfırdan başlayacağımı bilsem bile giderdim.
İnsana saygı olan, medeni olan, hukuk olan bir ülkede yaşamak isterdim.
Kendi ülkemde sığınmacılar kadar huzurum yok. Sokakta her türlü tehlike, kaldırımlarda arabalar yüzünden yürüyemez hale gelmek, engelli rampalarının önünde düşüncesiz insanların bıraktığı bir dünya araç, yaya geçidinde hatta yeşil ışık yayaya yanarken bile karşıdan karşıya geçerken korku duymak...
Sonra ulaşımın, eğitimin pahalılığı, sağlık imkanlarının zorluğu, paran yoksa devlet hastanesinden randevu bile alamama, (ki altı aydır üç tane birim için randevu kovalıyorum) apartmanı fuhuş yuvasına çeviren ne idüğü belirsiz komşular, (artık alenen küfürleşerek, ulu orta sokak önünde pazarlık ederek taksiye binmeler ve bir sürü mide bulandırıcı hadise) yaşadığım şehir nedeniyle nüfusun büyük kısmının Suriyeli olması, sınır kapılarımızın bu kadar delik deşik edilmesi, (Afganistan'a gitmek istesek Taliban bile kimlik sorar) sinirlerin hat safhada gerilmesi, sanatın, müziğin sürekli eleştrilip kısıtlanması, din adı altında insanların sürekli sömürülmesi, katillerin serbest bırakılması, cezaların caydırıcı olmayışı, aşırı pahalılık ve daha sonsuz neden var.
Eskiden taşı toprağı altındı memleketin, şimdi saman ithal eden, bütün kurumları kapatılmış veya yabancılara satılmış fabrikaları, özelleştirme adı altında haraç mezat her şeyin elden çıkarıldığı, vergilerle açlık sınırını defalarca aşmış olmamıza rağmen halka reva görülen bu süreç artık tahammülümü bitirdi.
Geçmediğim yol ve köprünün parasının benim cebimden çıktığı ama nasıl hayatta kaldığımı kimsenin umursamadığı bir düzende, insanın önceliği kendinden yana oluyor.
Yoksa kimse yaşadığı coğrafyadan bu denli yorulmaz.
Çocuk doğursam, bir geleceği yok. Benim bile bir geleceğim yok.
Bilim üreten bir üniversite bile yok, her türlü yetersizliklerle ve anlamsızlıklarla dolu, hani benzetmesi de yapılmıştı, freni patlamış bir kamyon gibi şarampole sürükleniyor olduğumuz bir ülkede hayatta kalmaya çalışıyoruz.
Kimse romantize etmeye çalışmasın. Biz burada yaşamaya çalışıyoruz, her gün ölmeden, öldürülmeden ertesi güne çıkabilirsek, şükrediyoruz.
Şu mesajı yazarken bile korku duyuyorum. Bu bile tek başına yeter insanın özgürlük özlemini dile getirmeye.
 
Ben isterdim. Sebebi de genel, yani ülkenin gidişatını iyi görmüyorum birçok yönden -ekonomik sıkıntıların dışında- ayrıca çok toksik insan var.
 
Yurtdisindayim evden calisiyorum, ayni parayla turkiyeden devam edebilecek olsam bir kac sene yasardim en azindan, zaten vatandaslik sorunumuz yok, baktik pisman olduk doneriz :) ama vergi kanunlarindan dolayi oyle bir sansim yok malesef.
 

Bu çok derim bir konu aslında, yani bdv de Almanya'daki yaşayanların açtığı konuları görünce ben bile almanlar haklı diyorum
Yani medeniyetin göbeğinde 100 yıl öncesinin fikirleriyle yaşayanları görünce almanlarin onyargisina pek şaşırmıyorum o yüzden benim hiçbir zaman tercihim olmadı almanya
 
Gitmezdim sanırım. Büyük konuşmak istemem tabi. İnsan bazen yapmam dediği şeyleri yapıyor, zamanla fikirleri değişebiliyor.
Sebep şöyle;
Ülkemi seviyorum. Ailemde ve yakın çevremde çok sevdiğim insanlar var.
Paha biçilemez.
Adaptasyon sorunu yaşayan biriyim genelde. Belki bundan dolayı da böyle düşünüyor olabilirim.
 
Aslında şöyle, benim sevmedigim şey Türk kültürü sanırım. Kan bağı olan kişilerle görüşme mecburiyetini sevmiyorum, cat kapi misafiri hatta misafir laf etmesin diye 94938 cesit yemek hazirlayip yorulmayi hoş bulmuyorum. Burada okuyoruz kadinlar misafir gelince ne yapacagini sasiriyor. Halbuki ben tatlı sohbetine gidiyorum..
Birde ben kural disiplin severim Türkiyede bunun esamesi okunmuyor herkes kafasına göre herşeyi yapıyor. Mesela birşey yasaksa benim icin bitmiştir. Ama yok, canım Türklerin bir lafı var, kurallar bozulmak icin var.
Gerçekten medeniyet olarak gelişmiş bir şehirde herkesin kendi halinde olduğu bir yerde yaşamak isterdim
 
Kesinlikle giderdim. Çok klişe olacak ama cidden insanların asık yüzlülüğünden, saygısızlığından, nezaketi zayıflık sanmalarından, sürekli kavgaya hazır oluşlarından, nevrotik hak taleplerinden çok yoruldum son zamanlarda. Kendimi çok mutsuz hissediyorum artık ülkede. Gelecek için bir ümit dahi göremiyorum ülke adına. Umarım öyle bir fırsat yakalarım.
 
Hangi ülkedesiniz ve sizce artı eksileri nelerdir?
Almanadayız
Ben zaten bura doğma büyümeyim
Bir süre Türkiyede yaşadım
Artılar eksiler şöyel söylim:
Türkiye çok hareketli, çok sosyal.
Burası çok durağan, çalışma üzerine kurulu bir hayat
Hayat erken başlayıp erken bitiyor
Pazar günü şöyle çikip bir alışveriş yapayım peşine yemek yer birer kahve içer döneriz diyemezsiniz çünkü pazar mağza ve marketler kapalı.
Bu kısım çok can sıkıcı ve halen tam olarak (tekrar) alışamadım
Onun dışında burası çok güvenli
Çocuklarımı cam faunusda yetiştirmek zorunda değilim
Güzel havalarda bisiklet veya scooterla gidiyorlar okula, tıpkı bundan 30 sene önce bizim gibi
Bişey olurmu biri bişey yaparlarmı diye korkmuyorum aklım kalmıyor.
Türkiyede köklü bir özel okuldalardı yıllarca, ama aradığım kaliteli eğitimi burda alıyorlar açıkcası.
Her türlü sosyak imkana çok kolay ve çok cüzi veya tamamen ücretsiz ulaşıyorlar.
Üni bittiği zaman acaba iş bulabileceklermi diye bir kaygım yok.
Ki ben 15 yıl üzerine dönünce 2 ay gibi bir sürede çok yüksek pozisyonda işe başladım.
Ha Türkiyeyi özlemiyorsunuz derseniz, özlüyorum. Sık sık işim gereğide gidip geliyorum yine.
Ama dediğim gibi çocukların geleceği için burası daha iyi, onlar çok mutlu.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…