- 3 Şubat 2018
- 25.848
- 111.205
- 598
- Konu Sahibi denizderya07
-
- #21
Bu kadar üstünde durmayarak.Merhabalar 32 yaşında bekar ünivesite mezunu bir bayanım. Evlenmeyi çok istediğim halde nasip olmadı karşıma hayalimdeki gibi biri çıkmadı, çıkanlarda günü birlik ilişki arayışı içinde olan ciddiyetsiz tiplerdi, yıllarca çok üzüldüm, bunalıma girdim ama artık durumu kabullenip umursamamaya başladım...
Alanımda iş bulamadığım içinde çoğunluğunu bayanların oluşturduğu kalabalık bir tekstil firmasında işe başladım ve pozisyonum gereği çok fazla kişiyle yüz yüze gelmek durumundayım, ancak sadece işimi yaparken adını dahi bilmediğim hiç diyaloğumun olmadığı kadınlar, Evlimisin bekârmı, Sen niye evlenmedin? sorusunu sorma cüretini kendilerinde bulabiliyorlar. Hatta dahada ileri gidip "evde kalmışsın, bu yaşa kadar bekar durulur mu? diyenleri bile var... Her defasında tersliyorum ama yine başka patavatsız biri daha çıkıp enerjimi düşürüyor...
En son aldatıldığı için boşanmış bir kadın neden evlenmediğimi sordu bende "ben sizin neden boşandığınızı sormuyorum çünkü beni ilgilendirmiyor ancak benim neden evlenmediğim sizi niye bukadar ilgilendirdi? dedim "şey ben ııı" yapıp sustu.
Anlayacağınız evli çocuklu olanları da geçtim aldatılıp boşanan, kocası başka kadınla kaçıp ortada çocuğu ile kalan bir kadından bile medeni durumumla ilgili mahalle baskısı görüyorum. Beni yalnız olmak bukadar rahatsız etmiyor insanların imaları bekar olduğum için kendimi değersiz hissettirmeye çalışmaları artık delirtiyor. Bu durumla nasıl başa çıkabilirim, bir gün biri daha bu soruyu sorar kendimi tutamayıp boğazlarım diye korkuyorum okadar sinirleniyorum çünkü tavsiyeleriniz nelerdir?
İnsanlar siz duyarsanız vardır, siz duymazsanız yoktur. Sadece insanlar da değil, çevrenizdeki her şey için geçerli bu. Gün batımı siz izlemekten zevk aldıysanız muhteşemdir ama dönüp göz ucuyla bile bakmadıysanız biraz mavi biraz turuncu karman çorman öylesine bi şeydir. Özetle yaşananları değil ama yaşananların hayatınıza olan etkilerini siz belirler, onlara siz değer biçersiniz.Merhabalar 32 yaşında bekar ünivesite mezunu bir bayanım. Evlenmeyi çok istediğim halde nasip olmadı karşıma hayalimdeki gibi biri çıkmadı, çıkanlarda günü birlik ilişki arayışı içinde olan ciddiyetsiz tiplerdi, yıllarca çok üzüldüm, bunalıma girdim ama artık durumu kabullenip umursamamaya başladım...
Alanımda iş bulamadığım içinde çoğunluğunu bayanların oluşturduğu kalabalık bir tekstil firmasında işe başladım ve pozisyonum gereği çok fazla kişiyle yüz yüze gelmek durumundayım, ancak sadece işimi yaparken adını dahi bilmediğim hiç diyaloğumun olmadığı kadınlar, Evlimisin bekârmı, Sen niye evlenmedin? sorusunu sorma cüretini kendilerinde bulabiliyorlar. Hatta dahada ileri gidip "evde kalmışsın, bu yaşa kadar bekar durulur mu? diyenleri bile var... Her defasında tersliyorum ama yine başka patavatsız biri daha çıkıp enerjimi düşürüyor...
En son aldatıldığı için boşanmış bir kadın neden evlenmediğimi sordu bende "ben sizin neden boşandığınızı sormuyorum çünkü beni ilgilendirmiyor ancak benim neden evlenmediğim sizi niye bukadar ilgilendirdi? dedim "şey ben ııı" yapıp sustu.
Anlayacağınız evli çocuklu olanları da geçtim aldatılıp boşanan, kocası başka kadınla kaçıp ortada çocuğu ile kalan bir kadından bile medeni durumumla ilgili mahalle baskısı görüyorum. Beni yalnız olmak bukadar rahatsız etmiyor insanların imaları bekar olduğum için kendimi değersiz hissettirmeye çalışmaları artık delirtiyor. Bu durumla nasıl başa çıkabilirim, bir gün biri daha bu soruyu sorar kendimi tutamayıp boğazlarım diye korkuyorum okadar sinirleniyorum çünkü tavsiyeleriniz nelerdir?
Işte ben neden birilerine bekar olduğum için açıklama yapmak zorunda kalıyorum? Insanları niye bukadar ilgilendiriyor? Ben etrafta olan bitenle alakasız kendisini ilgilendirmeyen durumları ve kişileri merak etmeyen biriyim oyüzden bu bana çok saçma geliyor.
Beni yalnız olmak bukadar rahatsız etmiyor insanların imaları bekar olduğum için kendimi değersiz hissettirmeye çalışmaları artık delirtiyor. Bu durumla nasıl başa çıkabilirim, bir gün biri daha bu soruyu sorar kendimi tutamayıp boğazlarım diye korkuyorum okadar sinirleniyorum çünkü tavsiyeleriniz nelerdir?
Bakın beni sadece medeni durumumla ilgili sorular değil "senin yaşın kaç, nerelisin?" soruları da aynı şekilde sinirlendiriyor, çok rahatsız oluyorum çünkü ben oraya çalışmak için gidiyorum birilerinin merakını gidermek, özgeçmişimi anlatmak için değil.Senede sadece beş altı kez, iş nedeniyle, telefonda konuştuğum, hayatımda sadece 2 kez gördüğüm bir adam, bana iletmesi gereken bir takım bilgileri, gecenin 12'sinde arka arkaya 3 mesajla whatsappıma yolladı.
Bu benim ölçülerime göre o kadar büyük bir hadsizlik ki, anlatamam...
Ama belli ki adamın ölçülerine göre sorun değil, hatta adama sorsak, son mesajın sonuna da 'saygılarımla' eklemiş biri olarak, eminim, boş bakacak, meselenin ne olduğunu bile anlamayacak.
Ben sorunu, kendimin bu hayatın merkezi olmadığını anlayarak çözdüm. Bu hayatın içinde ben ne kadar kıymetliysem, kıymet vermediğim insanlar da o kadar kıymetli. Ben, sevmediğim, benimsemediğim, halini tavrını üslubunu beş para etmez bulduğum insanlardan daha önemli ve daha özel değilim. Onlardan farklıyım sadece. Hepsi bu.
Bu bakış açısıyla, örneğin, gittiğim bir yerde, benim bildiğim öğrendiğim ölçülere göre sorulması açık hadsizlik ve kabalık olan bir soruyu arka arkaya herkes sorduğunda, demek ki burada benden farklı - üslüp, değer, görgü vs... sahibi- insanların çoğunlukta olduğu bir topluluktayım deyip, önce bu somut durumu kabul edip, sonra ona göre pozisyon alırdım. Yanı sıra, örneğin, sorunun sorulmasından ziyade, sorunun içeriğinin bana sıkıntı, sizin durumunuzda "değersizlik hissi" verdiğini fark ettiysem, bu defa içimdeki ebeveyn-çocuk-yetişkin ego üçlümü karşıma alıp, gelin kızlar şu meselemizi bir halledelim diyerek, kendimle uzun uzun sohbet ederdim.
Ben de sevmem ozellikle memleket sorusunuBakın beni sadece medeni durumumla ilgili sorular değil "senin yaşın kaç, nerelisin?" soruları da aynı şekilde sinirlendiriyor, çok rahatsız oluyorum çünkü ben oraya çalışmak için gidiyorum birilerinin merakını gidermek, özgeçmişimi anlatmak için değil.
Bakın beni sadece medeni durumumla ilgili sorular değil "senin yaşın kaç, nerelisin?" soruları da aynı şekilde sinirlendiriyor, çok rahatsız oluyorum çünkü ben oraya çalışmak için gidiyorum birilerinin merakını gidermek, özgeçmişimi anlatmak için değil.
Ben sizi anladım.
Kendimi yeterince ifade edemedim endişesiyle tekrar izah etmeye çalışayım;
Sizin için "birilerinin merakını gidermek", "özgeçmişimi anlatmak" olan, ve sizin için çalışmak için gidilen yerde olmaması gereken şeyler var. Ben diyorum ki, karşınızdaki kişilerin aynı konulara yaklaşımı sizden farklı. Çalışmak için gidilen yerde konuşulacak, konuşulmayacak şeyler hususunda bilgi-görgüleri sizden farklı. O kadar ki, örneğin sizin zaten meraklanmamalı, meraklansa da sormamalı diye düşündüğünüz şeyler, onlara göre ne var bunda yahu...
Siz bana tekraren, sizin baktığınız, bildiğiniz, olduğunuz, edindiğiniz yerdeki kavram, görgü, bilgiyi anlatıp, bunlar bu işyerinde çalışanlarca benimsenmemiş olduğu için, rahatsız olduğunuzu, sinirlendiğinizi anlatıyorsunuz.
83 milyonluk bu ülkedeki herkes maalesef ikinci bir siz değil diyorum ben de, ve ikinci bir siz olmayan insanlardan farklısınız, ama bu, sizin doğrunuz onların doğrusunu ortadan kaldırır ya da kaldırmalıdır anlamına asla gelmeyecek bu hayatta diyorum. Onların yaşam biçimi, yaşamı algılayış biçimi sizinkinden farklı diyorum. Eğer kendinizi olması gereken, onları da yanlış diye etiketlerseniz, ve "böyle olmamalı" diye diretirseniz, bu sadece sizi yorar, o yüzden, kendinize ait üslupla, onlarınkilerin iki ayrı merkez olduğunu, birinin diğerinden daha önemli olmadığını farketmek lâzım diyorum. Farklı bir" kültürün" varlığını, sinir
Teşekkür ederim cok güzel ifade etmişsiniz ama merak edilmeyi, soru yağmuruna tutulmayı farklı bir kültürün varlığı olarak göremiyorum. Çünkü ben kimseyi merak etmiyorum kimsenin hayatı beni ilgilendirmiyor kimsede beni merak etmesin soru sormasın istiyorum. Nefret ediyorum meraklı insanlardan... Bu bana zarar biliyorum aşmam gerekiyor karşıma çıkan insanların davranışlarını belirleyemem oyüzden bukadar takıntılı olmamalıyım onuda biliyorum ama istem dışı sinirleniyorum işte...Ben sizi anladım.
Kendimi yeterince ifade edemedim endişesiyle tekrar izah etmeye çalışayım;
Sizin için "birilerinin merakını gidermek", "özgeçmişimi anlatmak" olan, ve sizin için çalışmak için gidilen yerde olmaması gereken şeyler var. Ben diyorum ki, karşınızdaki kişilerin aynı konulara yaklaşımı sizden farklı. Çalışmak için gidilen yerde konuşulacak, konuşulmayacak şeyler hususunda bilgi-görgüleri sizden farklı. O kadar ki, örneğin sizin zaten meraklanmamalı, meraklansa da sormamalı diye düşündüğünüz şeyler, onlara göre ne var bunda yahu...
Siz bana tekraren, sizin baktığınız, bildiğiniz, olduğunuz, edindiğiniz yerdeki kavram, görgü, bilgiyi anlatıp, bunlar bu işyerinde çalışanlarca benimsenmemiş olduğu için, rahatsız olduğunuzu, sinirlendiğinizi anlatıyorsunuz.
83 milyonluk bu ülkedeki herkes maalesef ikinci bir siz değil diyorum ben de, ve ikinci bir siz olmayan insanlardan farklısınız, ama bu, sizin doğrunuz onların doğrusunu ortadan kaldırır ya da kaldırmalıdır anlamına asla gelmeyecek bu hayatta diyorum. Onların yaşam biçimi, yaşamı algılayış biçimi sizinkinden farklı diyorum. Eğer kendinizi olması gereken, onları da yanlış diye etiketlerseniz, ve "böyle olmamalı" diye diretirseniz, bu sadece sizi yorar, o yüzden, kendinize ait üslupla, onlarınkilerin iki ayrı merkez olduğunu, birinin diğerinden daha önemli olmadığını farketmek lâzım diyorum. Farklı bir" kültürün" varlığını, sinir ve öfkeyle karşılamak, sadece sizi yorar, yıpranırsınız diyorum.
Konunuz bekar olmak ağırlıklı açılmış olduğu için, yaşın kaç nerelisin sorusunun değil de, evlilikle ilgili soruların değersiz hissetmeye meylettirdiğini düşündüğüm için, önceki paragraflarımın içine onunla ilgili ayrı bir satır, talep ettiğiniz gibi bir -kendimce- tavsiye eklemiştim. Bu sizi rahatsız ettiyse, içtenlikle özür dilerim. Umarım bu, diğer paragrafları tamamen yok saymanıza vesile olmaz. Çünkü, üzüntünüzü gerçekten anlıyorum, ve durumunuz, bekâr bir anne olarak, hayatta aşina olmadığım, içinden geçmediğim bir durum değil.
Kolaylıklar dilerim.
Ya erken yaşta evlendiniz ya da türkiyede yaşamıyorsunuz diye düşündüm mesajı okuyunca. Bu ülkede 30 u geçen kadına(hatta 27-28 e kadar iner de ben iyimser konuşayım) evde kalmış muamelesi yapılır, çok net32 neden evlenmedin demek için çok erken değil mi ya? Hani yine sorulmaz da 60 yaşında hiç evlenmemiş biriyle sohbet ederken belki bir ihtimal hiç evlenmeyi düşündün mü dersin de 32 yani sanki tren kaçmış artık imkansızmış gibi.
Kafanıza takacak kadar önem veriyorsunuz hayatınızda.Kendime baskı yapılmasına müsade edecek ne yapıyor olabilirim kimseyle iş dışında bisey konuşmuyorum muhabbetim yok daha ne yapmam gerek?
Iste istemiyorsunuz diye yapmayacaklar anlami taşımıyorTeşekkür ederim cok güzel ifade etmişsiniz ama merak edilmeyi, soru yağmuruna tutulmayı farklı bir kültürün varlığı olarak göremiyorum. Çünkü ben kimseyi merak etmiyorum kimsenin hayatı beni ilgilendirmiyor kimsede beni merak etmesin soru sormasın istiyorum. Nefret ediyorum meraklı insanlardan... Bu bana zarar biliyorum aşmam gerekiyor karşıma çıkan insanların davranışlarını belirleyemem oyüzden bukadar takıntılı olmamalıyım onuda biliyorum ama istem dışı sinirleniyorum işte...
Ben artık iyi niyetli olduklarını düşünmüyorum bu insanların. İyi niyetli olan insan lafa 'neden evlenmedin' diye girmez. Benim annem iyi niyetlidir mesela, geçen gün uzun zamandır gidip geldiği veterinerde bir kızı gözüne kestirmiş abim için, 'yanlış anlamazsan görüştüğün birisi var mı' demiş önce, sonra yine aynı şekilde yaşını sormuş, sonra hiç 'bu yaşa kadar neden evlenmedin sen aa evde kalmışsın, gel seni oğluma alayım' dememiş, düşünür müsün demiş, kızcağız da nazik şekilde ben evlenmeyi düşünmüyorum demiş orda kapanmış olay. İyi niyetlilik budur. Üslup önemligenelde muhabbet olsun diye söylerler hattta evlendirmek te isterler bu insanların yarısından fazlası iyi niyetli yani ama tabi insan kendini kötü hissedebiliyor siz de kendi açınızdan haklısınız.
UmursamayınKendime baskı yapılmasına müsade edecek ne yapıyor olabilirim kimseyle iş dışında bisey konuşmuyorum muhabbetim yok daha ne yapmam gerek?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?