- 17 Temmuz 2018
- 4.192
- 19.405
- 208
- Konu Sahibi Rosalind Franklin
- #1
Herkese merhaba, daha önce hayatımda manipülatörler olmamıştı, ilk defa dün olduğunu fark ettim ve bu konuda tecrübesi olan varsa fikir almak istedim. Çok uzun olacak şimdiden okuma sabrı olanlara teşekkür ederim.
Ben şu an yurtdışında doktora yapıyorum ve çalıştığım bir araştırma grubu var. Bunların içinden bir tanesi ile bire bir çalışıyorum, ben öğrenci ve bu alanda yeni olduğum için danışman hocam benim bu kişi ile beraber çalışmamı istedi. Bu kişi oldukça güleryüzlü ve kendini mükemmelliyetçi olarak tanımlayan ama bana da işi öğreten birisi, hakkını yiyemem. Sadece her şeyi aynı anda öğretmiyor, yavaşlatıyor bunun sebebini anlayamıyordum.
Beraber çalışmaya başladığımızdan beri benim yaptığım hiçbir şeye tam olarak iyi demedi. Gerçekten iyi olsa bile ki danışman hocam çok iyi dediği halde, kendisi hep bir bahane buldu. Yaptığım işte hiçbir sorun bulamazsa, benim empati kurmadığımı veya sert bir insan olduğumu söyledi. Yani beni eleştirmek için hep ama hep bir bahanesi vardı. Bu kişi daha önce beraber çalıştığı hiçbir kişiye iyi referans vermemiş, ben bunu sonradan öğrendim bu arada. Araştırma grubundaki bir kişi hariç kimseyi beğenmez ve sürekli eleştirir zaten.
Dediği cümleleri madde madde yazayım ilk aklıma gelenleri:
-Bu kadar aydır buradasın hala %100 değilsin öğreniyorsun ama benim istediğim hızda değil (Şu an yaptığımız her işi yapabiliyorum ama her seferinde başımda bekliyor ve bir açık aramaya çalışıyor, hiçbir şey bulamazsa neden sağ elinle tuttun ben sol elimle tutuyorum diyor, tekrar edeyim dediği şeyler işin sonucunu kesinlikle değiştirmiyor)
-Ben de sıfırdan başlamıştım buraya ama 1 haftada her şeyi çözmüştüm, ben çabuk öğreniyorum tabii ki daha iyiyim (dediği mümkün değil, eski datalara baktığımda görüyorum performansını)
-Herkes her işi iyi yapmak zorunda değil, sen daha doktoraya yeni başladın ben senin yerinde olsam yapamayacağıma inanıyorsam bırakır giderim
-Yurtdışında yaşamak zor tabii ki, ortamda senin için çok farklı anlıyorum, buraya katlanmak zorunda değilsin önünde başka seçeneklerin var
-Bu doktora alanını (masterıma yakın ama farklı bir alan) isteyerek seçmediğini düşünüyorum, sahi neden bu alanı seçtin diye ayda en az 2 defa sorar bir bahane ile (ben de buraya havadan gelmedim, oldukça iyi bir bursu kazanarak geldim)
-Ben senin de en iyi olmanı istediğim için seni sürekli eleştiriyorum çünkü ben en iyiyim benim yaptığım yöntemler en iyisi ama tabii ki herkes yeterli olmak zorunda değil
-Sen ne zaman bağımsız çalışacaksın, yeterince girişimci değilsin olsan şimdiye kadar kendi projene başlardın, tabii bazı insanlar girişimci olamaz o yüzden de bu işi yapamaz (onunla beraber çalışmak benim tercihim değil danışman hocam ilk senemi onunla beraber çalışarak geçirmemi istiyor. Defalarca proje önerisi ile gittim yanına hocam şu anki durumumdan memnun olduğunu ve böyle devam etmemi söyledi ama buna inanmıyor)
-Benim anlattığım her şeyin yalan olduğuna inanıyor sürekli çapraz sorguya çeker gibi sorular soruyor cevaplarımı karşılaştırıyor ve gidip başkalarına soruyor öyle mi diye (daha önce kesinlikle yalanımı yakalamadı ki iş harici bir diyalogumuz da yok zaten)
-Doktora bu değillll!! (En birinci lafı her konuda söyleyebilir)
-Gidip hoca ile konuş yapamayacağın endişeni bilsin bakalım ne diyecek(öyle bir endişem yoktu ama o bu şekilde dedikçe konuşmam gerektiğine inandım)
Bunlar aklıma ilk gelenler ve ben aylardır her gün bu ve bunun gibi laflar işitiyorum. Yaptığım işten, toplantıda sunacağım sunumlara, girdiğim derslerden, karakter özelliklerime kadar her konuda eleştiriliyorum. Her gün hem de! Hepsi de eleştirilmek için eleştirilen, basit konular.
Ancak bunları o kadar güleryüzlü, benim iyiliğimi düşünen tavırda söylüyor ve eleştiriyor ki bana işi de öğrettiği için ben sorun olarak görmüyordum ve kendimi doktoraya uygun olmayan, gerçekten başarılı olamayacak olan bir insan olduğuma inandırmıştım. O yüzden dün gidip danışman hocamla konuştum, bırakmak istediğimi söyledim. Bu kadar ay geçti %100 iyi değilim daha da iyi olacağıma inanmıyorum kaynakları da zamanınızı da daha fazla almak istemiyorum dedim. Normalde ağlayan bir insan olmadığım halde oturdum bir de ağladım ama tamamen plansız ne söyleyeceklerimi ne bunu hiç planlamamıştım.
Hocam şok oldu! Seni yeterince iyi olmadığına kim inandırdı? Hem yeterince iyi olmanın tanımı ne? X kişisi mi (beraber çalıştığımı diyor)? Sen onun standartlarında iyi olmak zorunda değilsin, istersen onunla çalışmak zorunda bile değilsin. Ben senin gelişimini görüyorum, senin grubumda olmandan memnunum, hem yavaş başlasaydın bile verimli olmayacaksın diye bir durum yok, herkes farklıdır ama ben seni hem bir öğrenci olarak hem de dünyanın öbür ucuna bana güvenerek gelmiş biri olarak iyi hissettirmek istiyorum. Seni hem bağımsız çalışabilen bir araştırmacı hem de kritik düşünmeyi bilen biri olarak mezun etmek için eğitiyorum, mükemmel olmanı beklemiyorum. Kendini kimse ile kıyaslama, sen Beren olduğun için değerlisin. Ben ve grubumdaki herkes seni sonuna kadar destekleyecek, olumsuz bir durum yaşamana izin vermeyeceğim. Psikolojinden de ben sorumluyum, kendine çok iyi bakmanı istiyorum, X' e de söyleyeceğim seninle daha iyi ilgilensin dedi. Ben seni çabuk pes eden biri olarak tanımamıştım, gitmek istersen kimse önünde duramaz ama ben gitmenin gerekli ve doğru olduğunu düşünmüyorum dedi.
Bu konuşmadan sonra ben yukarıda yazdıklarımı fark ettim. Ben buraya hevesle ve yapacağıma çok inanarak gelmiştim. Sonra sürekli olarak ne kadar yetersiz olduğum söylendikçe ben buraya uygun değilim diye düşünmeye başladım ve gerçekten düne kadar buna çok inanıyordum. Şimdi acaba bunlar gerçekten manipülasyonun sonucu mu? Aslında olaylara sağlıklı bakamıyor muyum şu an? diye düşünüyorum. Aklıma sürekli yaptıkları ve söyledikleri geliyor aslında ne kadar yanlışmış dediği çoğu şey ve ben nasıl inanmışım.
Daha önce manipüle edilmiş biri varsa nasıl fark ettiğini ve bunun manipülasyon olup olmadığını söylerse çok sevinirim.
Ben şu an yurtdışında doktora yapıyorum ve çalıştığım bir araştırma grubu var. Bunların içinden bir tanesi ile bire bir çalışıyorum, ben öğrenci ve bu alanda yeni olduğum için danışman hocam benim bu kişi ile beraber çalışmamı istedi. Bu kişi oldukça güleryüzlü ve kendini mükemmelliyetçi olarak tanımlayan ama bana da işi öğreten birisi, hakkını yiyemem. Sadece her şeyi aynı anda öğretmiyor, yavaşlatıyor bunun sebebini anlayamıyordum.
Beraber çalışmaya başladığımızdan beri benim yaptığım hiçbir şeye tam olarak iyi demedi. Gerçekten iyi olsa bile ki danışman hocam çok iyi dediği halde, kendisi hep bir bahane buldu. Yaptığım işte hiçbir sorun bulamazsa, benim empati kurmadığımı veya sert bir insan olduğumu söyledi. Yani beni eleştirmek için hep ama hep bir bahanesi vardı. Bu kişi daha önce beraber çalıştığı hiçbir kişiye iyi referans vermemiş, ben bunu sonradan öğrendim bu arada. Araştırma grubundaki bir kişi hariç kimseyi beğenmez ve sürekli eleştirir zaten.
Dediği cümleleri madde madde yazayım ilk aklıma gelenleri:
-Bu kadar aydır buradasın hala %100 değilsin öğreniyorsun ama benim istediğim hızda değil (Şu an yaptığımız her işi yapabiliyorum ama her seferinde başımda bekliyor ve bir açık aramaya çalışıyor, hiçbir şey bulamazsa neden sağ elinle tuttun ben sol elimle tutuyorum diyor, tekrar edeyim dediği şeyler işin sonucunu kesinlikle değiştirmiyor)
-Ben de sıfırdan başlamıştım buraya ama 1 haftada her şeyi çözmüştüm, ben çabuk öğreniyorum tabii ki daha iyiyim (dediği mümkün değil, eski datalara baktığımda görüyorum performansını)
-Herkes her işi iyi yapmak zorunda değil, sen daha doktoraya yeni başladın ben senin yerinde olsam yapamayacağıma inanıyorsam bırakır giderim
-Yurtdışında yaşamak zor tabii ki, ortamda senin için çok farklı anlıyorum, buraya katlanmak zorunda değilsin önünde başka seçeneklerin var
-Bu doktora alanını (masterıma yakın ama farklı bir alan) isteyerek seçmediğini düşünüyorum, sahi neden bu alanı seçtin diye ayda en az 2 defa sorar bir bahane ile (ben de buraya havadan gelmedim, oldukça iyi bir bursu kazanarak geldim)
-Ben senin de en iyi olmanı istediğim için seni sürekli eleştiriyorum çünkü ben en iyiyim benim yaptığım yöntemler en iyisi ama tabii ki herkes yeterli olmak zorunda değil
-Sen ne zaman bağımsız çalışacaksın, yeterince girişimci değilsin olsan şimdiye kadar kendi projene başlardın, tabii bazı insanlar girişimci olamaz o yüzden de bu işi yapamaz (onunla beraber çalışmak benim tercihim değil danışman hocam ilk senemi onunla beraber çalışarak geçirmemi istiyor. Defalarca proje önerisi ile gittim yanına hocam şu anki durumumdan memnun olduğunu ve böyle devam etmemi söyledi ama buna inanmıyor)
-Benim anlattığım her şeyin yalan olduğuna inanıyor sürekli çapraz sorguya çeker gibi sorular soruyor cevaplarımı karşılaştırıyor ve gidip başkalarına soruyor öyle mi diye (daha önce kesinlikle yalanımı yakalamadı ki iş harici bir diyalogumuz da yok zaten)
-Doktora bu değillll!! (En birinci lafı her konuda söyleyebilir)
-Gidip hoca ile konuş yapamayacağın endişeni bilsin bakalım ne diyecek(öyle bir endişem yoktu ama o bu şekilde dedikçe konuşmam gerektiğine inandım)
Bunlar aklıma ilk gelenler ve ben aylardır her gün bu ve bunun gibi laflar işitiyorum. Yaptığım işten, toplantıda sunacağım sunumlara, girdiğim derslerden, karakter özelliklerime kadar her konuda eleştiriliyorum. Her gün hem de! Hepsi de eleştirilmek için eleştirilen, basit konular.
Ancak bunları o kadar güleryüzlü, benim iyiliğimi düşünen tavırda söylüyor ve eleştiriyor ki bana işi de öğrettiği için ben sorun olarak görmüyordum ve kendimi doktoraya uygun olmayan, gerçekten başarılı olamayacak olan bir insan olduğuma inandırmıştım. O yüzden dün gidip danışman hocamla konuştum, bırakmak istediğimi söyledim. Bu kadar ay geçti %100 iyi değilim daha da iyi olacağıma inanmıyorum kaynakları da zamanınızı da daha fazla almak istemiyorum dedim. Normalde ağlayan bir insan olmadığım halde oturdum bir de ağladım ama tamamen plansız ne söyleyeceklerimi ne bunu hiç planlamamıştım.
Hocam şok oldu! Seni yeterince iyi olmadığına kim inandırdı? Hem yeterince iyi olmanın tanımı ne? X kişisi mi (beraber çalıştığımı diyor)? Sen onun standartlarında iyi olmak zorunda değilsin, istersen onunla çalışmak zorunda bile değilsin. Ben senin gelişimini görüyorum, senin grubumda olmandan memnunum, hem yavaş başlasaydın bile verimli olmayacaksın diye bir durum yok, herkes farklıdır ama ben seni hem bir öğrenci olarak hem de dünyanın öbür ucuna bana güvenerek gelmiş biri olarak iyi hissettirmek istiyorum. Seni hem bağımsız çalışabilen bir araştırmacı hem de kritik düşünmeyi bilen biri olarak mezun etmek için eğitiyorum, mükemmel olmanı beklemiyorum. Kendini kimse ile kıyaslama, sen Beren olduğun için değerlisin. Ben ve grubumdaki herkes seni sonuna kadar destekleyecek, olumsuz bir durum yaşamana izin vermeyeceğim. Psikolojinden de ben sorumluyum, kendine çok iyi bakmanı istiyorum, X' e de söyleyeceğim seninle daha iyi ilgilensin dedi. Ben seni çabuk pes eden biri olarak tanımamıştım, gitmek istersen kimse önünde duramaz ama ben gitmenin gerekli ve doğru olduğunu düşünmüyorum dedi.
Bu konuşmadan sonra ben yukarıda yazdıklarımı fark ettim. Ben buraya hevesle ve yapacağıma çok inanarak gelmiştim. Sonra sürekli olarak ne kadar yetersiz olduğum söylendikçe ben buraya uygun değilim diye düşünmeye başladım ve gerçekten düne kadar buna çok inanıyordum. Şimdi acaba bunlar gerçekten manipülasyonun sonucu mu? Aslında olaylara sağlıklı bakamıyor muyum şu an? diye düşünüyorum. Aklıma sürekli yaptıkları ve söyledikleri geliyor aslında ne kadar yanlışmış dediği çoğu şey ve ben nasıl inanmışım.
Daha önce manipüle edilmiş biri varsa nasıl fark ettiğini ve bunun manipülasyon olup olmadığını söylerse çok sevinirim.
