- 15 Ekim 2012
- 737
- 261
- 323
- Konu Sahibi gulbridetobe
-
- #1
Moral bozmak istemem...
Ben mantık evliliği yapmıştım.
Onun beni sevdiğine,mutlu edebileceğine inanmıştım.
Sevildim de mutlu da oldum..
Ancak mantık evliliğinde şöyle bir nüans var,tolere edemiyorsunuz.
Adamın hatalarını,ailesinin yanlışlarını sineye çekemiyorsunuz. Bir iki sabredip eeee yeter deyip bitiriyorsunuz.
Sevgi açıyor her zorluğun kapısını çünkü. Aşk,sevgi olmayınca yanlışlar çığ gibi büyüyor,bitirmeye kalkışınca da işin komiği suçlu yine siz oluyorsunuz.
Ben boşandım,inanın şu bayram bir kere daha inandım ki doğru bir karar vermişim. Sevmediğim,yürütemediğim hatta heyecan duymadığım bir evliliği sürüklemenin anlamı yokmuş.
Hee herkes farklı benim duygularım çok önemli gerçekten. Eninde sonunda kalbime yenik düşüyorum...
Siz benim için beyin daha önemli anne olmak istiyorum, iyi bir babası olsun yeter derseniz o ayrı. Çünkü benim anne olmak gibi bir amacım da yoktu zaten.
Asla moral bozmazsınız.Çok ihtiyacım var inanın benim durumumu yaşayanların düşüncesine.Ne hissettiniz düğün günü, isteme günü vs.Aynı evde yaşamak bişeyleri dahda artırdımı yoksa azalttımı, cinsellik vs. Benimde sözlüm inanılmaz düşüncelidir, kırmamak için elinden geleni yapar, aileside üzerime titriyor sözlüm gibi.Aileside iyi bier aile, sözlümünde işi kariyeri iyi aynı zamanda, aileme karşıda çok iyi davranıyor.Ama bişeyler eksik ya mutlu olamıyorum bazen..
önceki konunuzu okumadığım için merak ettim, nişanlanmaya nasıl karar verdiniz? bu endişelerinizi daha önce düşünüp karar vermiş olmalısınız ki nişanlandınız değil mi?
Çok garip bir şey anlatayım mesela..
Aklıma geldi yine tüylerim diken diken oldu...
Kına gecesi için sabah kuafördeyiz. Gözüme bir şey kaçtı.
Kuaförüm iyi arkadaşımdır.
-Aaaaa Lale ağlıyor ahahhaha
-ne ağlayayım be! Deli miyim ayol,sevmişim sevilmişim heyyoooooo evleniyorum ben.
Ertesi sabah düğün günü yine aynı kuaför hahahahahhihihi saçım yapıldı.
Gece herkes düğün salonuna gitti,en son biz damat beyle salona girdik. İnanın tesisten içeri adım attığım anda bıraktım yaşlarımı.
O an anlamıştım yanlışa doğru ilerlediğimi... Babam,annnem,ablam,kardeşim hepsi yumruk olmuş gözlerle bakıyordu "yapma" diye.
Siz hiç evlendirme memuru "iyi günde kötü günde bir ömür beraber olmaya söz veriyor musunuz" cümlesine ağlayarak "evet" diyen gelin gördünüz mü?
Siz hiç düğünün başından sonuna kadar ağlayan gelin gördünüz mü?
Siz hiç ailesi bir sokak ötede oturduğu ve anne düşkünlüğü hiç olmadığı halde sürekli zırlayan bir gelin gördünüz mü?
Daha neler anlatırım da... Neyse...
Cinsellikte bir sorun yoktu. Beni incitmeyen bir adamdı zaten.
Moral bozmak istemem...
Ben mantık evliliği yapmıştım.
Onun beni sevdiğine,mutlu edebileceğine inanmıştım.
Sevildim de mutlu da oldum..
Ancak mantık evliliğinde şöyle bir nüans var,tolere edemiyorsunuz.
Adamın hatalarını,ailesinin yanlışlarını sineye çekemiyorsunuz. Bir iki sabredip eeee yeter deyip bitiriyorsunuz.
Sevgi açıyor her zorluğun kapısını çünkü. Aşk,sevgi olmayınca yanlışlar çığ gibi büyüyor,bitirmeye kalkışınca da işin komiği suçlu yine siz oluyorsunuz.
Ben boşandım,inanın şu bayram bir kere daha inandım ki doğru bir karar vermişim. Sevmediğim,yürütemediğim hatta heyecan duymadığım bir evliliği sürüklemenin anlamı yokmuş.
Hee herkes farklı benim duygularım çok önemli gerçekten. Eninde sonunda kalbime yenik düşüyorum...
Siz benim için beyin daha önemli anne olmak istiyorum, iyi bir babası olsun yeter derseniz o ayrı. Çünkü benim anne olmak gibi bir amacım da yoktu zaten.
önceki konumda bahsettiğim gibi sözlüyüm ama sözlüme aşık değilim ama mükemmel bir adam kendisi.Her anlamda mükemmel bir sevgilimi, damat, eş adayı ama aşık değilim.Bu eşkilde evlenen ve mutlu olan varmı? Yada böyle düşünüp nişanlananlar şuanda duygu anlamında ne durumdalar.Ben söz gecemde çok mutusz hissettim kendimi.Biliyorum pek çok kişi etrafımdada aşık olmadığı ama iyi bir eş olarak gördükleri kişilerle evlendiler.Burdada bikaç konu gördüm öyle ama benmi duygusalım bilmiyorum başedemiyorum hislerimle sürekli huzursuzum. Sanırım en sonunda ayrılıcam, ayrılınca da mutsuz olucam blki ondan da emin değilim.Ve her kadın gibi artık evim bebeğim olsun istiyorum 30 yaşına geldim.Ama bi türlü işin içinden çıkamıyorum hale benim durumumda olup evlenenler yada nişanlı olanlar ne hissettiler, en iyi yaşayanlar anlar derler ya.Ne düşündünüz ne hissettiniz?
Önceki konum;
http://www.kadinlarkulubu.com/derdim-var/565967-hangi-yoldan-gitmeliyim-bilmiyorum-sizce.html
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?