olsun yine de hoşgeldin...
özür dilerim öncelikle senin geleceğini duyduğumda ablanı duyduğum zamanki kadar sevinemedim. ama kızma annene sen çok zamansız çıkıp geldin.
doktor amcanlar senin bir mucize olduğundan bahsediyorlar hatta incelemek için izin istiyorlar çünkü ben ameliyattan sonra senin yerleşebileceğin yeri kaybetmiştim.
imkansızdın onlara göre artık mümkün değildin ben hayatımı ablana şükrederek geçirecektim. ablan dediğime de bakma o da daha 2 yaşında...
ben senin varlığını bile taaa 15. haftada farkettiysem başka sıkıntılardan doktora gitmeye fırsat bulamadığımdan, ameliyatın yan etkileri sandığımdan...
bir kaç hafta oldu babanla ayrılalı ama konuşuyoruz elbette. seni duysa sevinir mi ki? sevinmezse ben üzülür müyüm ki? sevinmesi birşeyi değiştirir mi ki?
doktor amcanlar yine ümitsiz aslında sana maalesef pek yaşama ihtimali tanımadılar. ama biliyor musun ablana da böyle demişlerdi. ama o direndi. ben hep o zaman ona "diren kızım" demiştim. Allah seni de içime koymuş sen de diren meleğim.
ama yaramazsın çok belli şimdiden allak bullak ettin beni.
seni nasıl söylerim daha yeni boşanma haberi verdiğim insanlara ne derler ? (aldır derler yapamam)
işyerime nasıl derim ben tekrar hamileyim diye?(çalışmazsam ne oluruz 3 kişi)
aileme nasıl anlatırım seni? (birinin seni istemem iması bile darmadağın kırar beni ama annemde nasıl büyütsün ikinizi?)
herşey bir yana o kıskanç cadı ablan nasıl karşılayacak seni onu da bilmiyorum :) (zaten ayrılığı anlayamadı üzülüyor bir de yeni kardeş)
insanlar benim hakkımda ne düşünecek?
boşanmış bir çiftin bebeği olarak doğunca kızar mısın ki bana?
korkma sakın sakın asla vazgeçmem senden aklına bile getirme ben evlat için belki de bu dünyada en çok dua eden insanlardan olarak kıyamam sana kıymam sonra ablanın yüzüne bakamam ama kötüyüm nolur anla beni
canım ben ilk kez şimdi suçlu çocuklar gibi ellerimi saklıyorum.
seni söylemeye korkuyorum
ne yapacağımı bilmiyorum
nedenli nedensiz ağlıyorum
azıcık destek istiyorum
özür dilerim öncelikle senin geleceğini duyduğumda ablanı duyduğum zamanki kadar sevinemedim. ama kızma annene sen çok zamansız çıkıp geldin.
doktor amcanlar senin bir mucize olduğundan bahsediyorlar hatta incelemek için izin istiyorlar çünkü ben ameliyattan sonra senin yerleşebileceğin yeri kaybetmiştim.
imkansızdın onlara göre artık mümkün değildin ben hayatımı ablana şükrederek geçirecektim. ablan dediğime de bakma o da daha 2 yaşında...
ben senin varlığını bile taaa 15. haftada farkettiysem başka sıkıntılardan doktora gitmeye fırsat bulamadığımdan, ameliyatın yan etkileri sandığımdan...
bir kaç hafta oldu babanla ayrılalı ama konuşuyoruz elbette. seni duysa sevinir mi ki? sevinmezse ben üzülür müyüm ki? sevinmesi birşeyi değiştirir mi ki?
doktor amcanlar yine ümitsiz aslında sana maalesef pek yaşama ihtimali tanımadılar. ama biliyor musun ablana da böyle demişlerdi. ama o direndi. ben hep o zaman ona "diren kızım" demiştim. Allah seni de içime koymuş sen de diren meleğim.
ama yaramazsın çok belli şimdiden allak bullak ettin beni.
seni nasıl söylerim daha yeni boşanma haberi verdiğim insanlara ne derler ? (aldır derler yapamam)
işyerime nasıl derim ben tekrar hamileyim diye?(çalışmazsam ne oluruz 3 kişi)
aileme nasıl anlatırım seni? (birinin seni istemem iması bile darmadağın kırar beni ama annemde nasıl büyütsün ikinizi?)
herşey bir yana o kıskanç cadı ablan nasıl karşılayacak seni onu da bilmiyorum :) (zaten ayrılığı anlayamadı üzülüyor bir de yeni kardeş)
insanlar benim hakkımda ne düşünecek?
boşanmış bir çiftin bebeği olarak doğunca kızar mısın ki bana?
korkma sakın sakın asla vazgeçmem senden aklına bile getirme ben evlat için belki de bu dünyada en çok dua eden insanlardan olarak kıyamam sana kıymam sonra ablanın yüzüne bakamam ama kötüyüm nolur anla beni
canım ben ilk kez şimdi suçlu çocuklar gibi ellerimi saklıyorum.
seni söylemeye korkuyorum
ne yapacağımı bilmiyorum
nedenli nedensiz ağlıyorum
azıcık destek istiyorum
