Şimdi sana bazı önerilerim olacak.
Bebeğin daha çok küçük. Sen de ona çok bağlısın, o da sana öyle biliyorum ama, babasıyla da bağ kurmaya başlaması gerekiyor. Yenidoğan dönemden itibaren babasıyla yakın bağ kuran bebeklerde, kız çocuklarında ayrı, erkek çocuklarında ayrı faydalar sağlandığını kanıtlayan onlarca araştırma var. Bizim toplum çok anneci. Çocuğun gelişimi için anne ne kadar önemliyse, baba da en az o kadar önemli bunu herkes bilsin. İlk tavsiyem aradan biraz çekilmen. Hani demişsin ya eve gelir gelmez çocuğu kucağına atan biri değilim diye. Neden değilsin? Bu kötü bir şey değil ki. Bebekle nasıl baş edeceğini öğrenmesi için ona fırsat yaratman lazım. Anne olarak daima ön planda olman gerektiğini hissediyorsun biliyorum ama aylar geçtikçe buna o kadar da gerek olmadığını göreceksin. Onları biraz yalnız bırak. Gerekirse kıyafet değiştirme, bez değiştirme, banyo gibi işleri on pasla (emzirmek harici her şeyi o da yapabilir) Bu seni kötü veya ilgisiz bir anne yapmaz. Sen her konuda her daim hazır ve nazır durursan adam tabi ki hiçbir şey yapmaz. Bebekle bağ kuramaz. Sana küser, ona da küser. Neden çünkü o esas senin çocuğun!! Kendisi sadece bir figüran. Ağlayan bebeğini bir kere o sakinleştirse, bir kere o uyutabilse, babalığın tadını alabilse, ona küsmeyi içi kaldırır mı? Hiç sanmıyorum.
Sevgili anneler kısacası bebeklerinizin a’dan z’ye tüm sorumluluklarını üstlenerek onlara iyilik yapmıyorsunuz. Aslında kötülük bile yapıyorsunuz çünkü o çocukların babaya da ihtiyaçları var. Babalarının kokusu da onlara iyi geliyor. Biraz aradan çekilin ki adamlar da babalık duygusunu tatsın. Önerilerim bu kadar :) Sağlıkla ve huzurla büyütün bebeklerinizi :)