Bu pişmanlıkla günden güne tükeniyorum her gün acı çekiyorum. Yaşama sevincimi kaybettim . 10 yıllık evliyiz 8 yaşında bir tane oğlum var eşimin ailesi ile çok büyük sıkıntılar yaşadık Geçmişte ama eşim iyi ve anlayışlı olduğu için hep sabrettim
4 Yıl önce memur olarak başka bir ile atandım maddi imkansızlıklar oğluma iyi bir gelecek sunma istediği ve eşimin ailesinin dirlik vermemesi ve huzur bulamadığımız için( beni hiç bir zaman istemediler bizi ayırmak için herşeyi yaptılar çok çirkin iftiralar da bulundular beni ve çocuğumu hep dışladılar kabul etmediler hor gördüler eşimi kullandılar hep maddi manevî) çalıştım çabaladım memur oldum . çok mutluydum . . Atandığım il sahil memleketi ve çok pahalı bir şehirdi. Trafik sorunu çok fazlaydı günlük 2 saat trafikte geçiyordu. Tek başımıza gerçekten çok zorlandık oglum çok küçüktü.
büyük şehirde işim de çok yoğun ve yıpratıcı bir meslek.Özellikle oglum çok yıprandı kreş yaz okulu etüt bakıcı derken ..
hastalandı rezil olduk. Yaz geldi boşta kaldık rezil olduk . Ara tatiller 15 tatiller derken derken benimle işe gidip gelirdi hep İzinlerimiz yetmiyordu . Çok ortada kaldık gerçekten çok sıkıntı yaşadım gurbette olanlar beni anlayacaktır. Ama şükrettim sabrettim yoluma devam ettim
Oğlum. Çok yoruluyordu artık çok mutsuzdu hiç gülmüyordu son zamanlarda .
sabahın 7, sinde evden çıkıp akşamın 7 sinde eve giriyorduk ev kiraları çok pahalıydı ev sahibi gecen yıl 25 bin TL kira istedi bir anda.üstelik ve tahliye ettireceğini söyledi
Zaten çalıştığım kazandığım para yol parası etüt yaz okulu gibi yerlere gidiyordu.. Bi anlık bunalım ve ani kararla geri memleketime tayin istedim istemez olsaydım ah nasıl yaptım . eşim çok dedi gitmeyelim bak geldik düzen kurduk iyi kötü o kadar sıkıntı çektik çocuk birazda büyüsün bu kadar sıkıntımız kalmayacak orada huzur bulamayız burada kafamız rahat ailemi biliyorsun dirlik vermez dedi. GİDERsek bir yere kadar sınır koyarım oda yeterli olmaz dedi AMA BEN istedim ve geldik.. Şu an Oğluma okul çıkışında annem bakıyor hasta olduğu zaman ihtiyacımız oldu zaman sagolsun hep yanımızda yaşam kolay ilçe deyiz herşey ucuz tam memur şehri. Geldiğimiz yer buranın maddi anlamda 5 6 katı diyebilirim 8 bin TL kira veriyorum iş yerim 5 dk mesafede oglum çok mutlu huzurlu. Neşeli artık yüzü gülüyor . . AMA benim ne huzurum kaldı ne mutluluğum eşimin ailesi dirlik vermiyor ne yazık ki bunca yıl geçti evliliğim rayına oturdu eşimde mesafesini koyar baş ederim diye düşündüm ama çok yanlış düşünmüşüm eşimle kavgasız bir günümüz geçmiyor boşanma aşamasına geldik neredeyse ailesi yüzünden ve birşey söylediğim zaman ben sana söylemiştim gelmeyelim demiştim bile bile geldin demesi beni iyice çıkmaza soktu bu pişmanlıkla yaşayamıyorum çok kötüyüm
psikolojik olarak bitmiş bi haldeyim yaktım kendimi yuvamı huzuru mu annesi biraz rahatsız yaşı gereği tansiyon şeker ödem gibi rahatsızlıkları var eşim iş çıkışı her gün oraya gidiyor eve çok geç geliyor eviyle hiç ilgilenmiyor ailesi yüzünden artık geldin ben hastayım bana bakacaksın bana hizmet edeceksin eğer etmez isen hakkımı helal etmem diye beddualar ediyor herşeyi ona yaptırıyorlar. Evine gitsin istemiyorlar hep onlarla olsun istiyorlar eşimde annesi rahatsız olduğu için vicdan yapıyor ve bu durumu gerçekten çok Güzel kullanıyorlar art niyetli davranıyorlar evlilik hayatımız kalmadı çocuğumun babası var ama yok gibi bu arada sabah iş akşam ailesinin yanında. Hastalık bahanesiyle eşimi iyice sıkıştırdılar annesi yalnız değil babası da var. İki kardeşi var onlar başka şehirde onlar da hiç sorumluluk almıyor siz oradasınız mecbur ilgileneceksiniz diyorlar Bu arada babası iyi sağlığı sıhhati yerinde ve başında .
Birşey söylediğim zaman ben sana olacakları söylediğim halde geldin diyor. Kendim ettim kendim buldum içimi dökmek istedim nefes alamıyorum İçim yanıyor bir çıkış yolum yok artık göremiyorum. Bu şekilde hayatımı ve evliliğimi devam ettiremiyorum
