Yalnız değilsiniz.
Ortamda abuk subuk konuşup şirinlik muskası olduğunu düşünen tipler, sonuç cümlesi belliyken konu ya da durumu iki saat uzatarak anlatan insanlar, çok mütevazı olduğunu iddia edip de alt metinde kendini devamlı öven hanımefendiler, ortama ayak uydurmak için dedikodu yapanlar bana itici gelir.
Sonuç, toplumun neredeyse yüzde doksanı...
İtici bulduğum insanlarla arkadaşlık etmek mantığa ters olduğu için de onlardan hüsnü kabul görsem de aynı şekilde karşılık vermiyorum.
Örneğin okulda yeni ev alana, cocugu olana ev ziyareti yapılır ve bunların geneline gitmem ben.
Çünkü orada yiyip içen ve ev sahibini bir dakika oturtmayan hanımlar dönüşte eşyaların zevksizliğinden, taze annenin kalçalarının genişliğinden bahsederler.
Ben de bundan rahatsız olduğum için hediyemi bireysel almaya ve iyi niyetlerimi samimi şekilde ve yalnızken ifade etmeye çalışırım.
Bu durum dışarıdan grup ziyaretine uzam durmak ve sivrilik olarak yorumlanacak olursa da ev sahibini çekiştirmenin samimiyetsizliğini bunu yapanların suratına açıkça söylerim.
Arkadan konuşmam, fikirlerim konusunda çok şeffafım, başka türlüsü beni mutsuz eder.
Bu halimle az sayıda, kendi seçtiğim ve bu halimden keyif alan gerçek dostlarım var.
Hiçbir zaman geniş kitlelerin sohbet arkadaşı olmayacağım bu huylarım yüzünden ama böyle mutluyum, kafam rahat.
Umarım siz de kendinize uygun, sürü psikolojisinden uzak arkadaşlar bulursunuz.
Bu yazıyı okurken acayip rahatladım.
Çünkü kendimde sorun olduğunu düşünmeye başlamıştım.
Aynen çok samimi olmadığım ve yürekten sevmediğim insanların doğumuna, ya da yeni ev ziyaretine
gidemiyorum. Mış gibi olsun, desinler diye yapabildiğim hiç bir şey yok.
Günler, yalancıktan kutlama adı altında toplanılan mesafeli kalabalıklara tahammülüm yok.
Herkes konuşur, espriler havada uçuşur.
Bense tabağımdakileri yemeye gömülürüm ve çoğu şeyi dinlemem bile.
Hadi hadi ayıp olur diye sürüklenmiş olduğum ortamda dk sayarım!
Bir yere vaktimi ayırıyorsam eğer o ortamda beni rahatsız eden, bana itici gelen kimse olmamalı.
Eğer varsa cidden keyif almıyor o ortamdan ve yüzüme yansıyor memnuniyetsizliğim.
Asosyal miyim neyim diye çok düşündüm ama çok çevrem de vardır aslında.
Ama o çevreyi uzun yıllar sonrası emeklerle oluşturdum.
Şimdi yeni geldiğim bu şehirde yeni dediğim 3 yıl olacak.
Gerçek anlamda sevdiğim yanında her anlamda iyi hissettiğim sadece 2 arkadaş edindim.
Diğer davet edildiğim ortamlara katılmıyorum bile.
Hakkımda bu da ne soğuk şey be diye düşünüyor olabilirler ama :S
Ben de onlar için pek hoş şeyler düşünmüyorum doğrusu
