- 12 Ocak 2017
- 171
- 261
- 18
- 35
Iyi geceler kizlar.
Biriyle tanistirildim. İş ortaminda. Kendisi benim gibi bosanmis ve cocuksuz bir beyfendi. Mali musavir. Saygili. Hayata bakis acimiz, siyasi goruslerimiz ve beklentilerimiz ayni.
Saniyordum...
2-3 gundur kendimle savasiyorum. Icimden bir ses hayir diyor.
Iyi bir ailesi var. Caliskan insanlar. Yalniz kendinden buyuk zihinsel engelli bir ağabeyi var. Hayatta insanin basina hersey gelebilir. Ben olsam sonuna kadar sahip cikardim. Zihinsel engelli kardeslerimize karsi önyargili degilim. Hepsini seviyorum saygi duyuyorum.
Kardesinden pek bahsetmiyor. Konuyu degistiriyor. Anne ve babasi yasli insanlar , Allah onlara da uzun ömür versin. Lakin onlara birsey oldugunda dogal olarak birlikte yasamak durumunda kalacagiz.
Bosanmadan once baska bir sehirde yasiyordum ve zihinsel engelli oglu olan bir kadinin ne kadar uzuntuler yasadigina bizzat sahit oldum. Bazen de korktum cunku her defasinda cam kapi iniyordu. Evden kaciyordu.
Huzur istiyorum. Sorunlara tahammulum yok. Bencilce bir yaklasim tarzi . Farkindayim. Sanirim tahammulsuzlestim. Yalniz bir ömür boyu ayni evde olma sabrini kendimde bulamiyorum. Dört duvar arasindan cikmak ve sevdigim adamla biraz olsun gezmek isterim yalniz.
Kafam cok karisik gorusmeyi kesmeli miyim? Bana ayni evde olacagiz demedim. Bu konuyu acma cesaretim yok.
Biriyle tanistirildim. İş ortaminda. Kendisi benim gibi bosanmis ve cocuksuz bir beyfendi. Mali musavir. Saygili. Hayata bakis acimiz, siyasi goruslerimiz ve beklentilerimiz ayni.
Saniyordum...
2-3 gundur kendimle savasiyorum. Icimden bir ses hayir diyor.
Iyi bir ailesi var. Caliskan insanlar. Yalniz kendinden buyuk zihinsel engelli bir ağabeyi var. Hayatta insanin basina hersey gelebilir. Ben olsam sonuna kadar sahip cikardim. Zihinsel engelli kardeslerimize karsi önyargili degilim. Hepsini seviyorum saygi duyuyorum.
Kardesinden pek bahsetmiyor. Konuyu degistiriyor. Anne ve babasi yasli insanlar , Allah onlara da uzun ömür versin. Lakin onlara birsey oldugunda dogal olarak birlikte yasamak durumunda kalacagiz.
Bosanmadan once baska bir sehirde yasiyordum ve zihinsel engelli oglu olan bir kadinin ne kadar uzuntuler yasadigina bizzat sahit oldum. Bazen de korktum cunku her defasinda cam kapi iniyordu. Evden kaciyordu.
Huzur istiyorum. Sorunlara tahammulum yok. Bencilce bir yaklasim tarzi . Farkindayim. Sanirim tahammulsuzlestim. Yalniz bir ömür boyu ayni evde olma sabrini kendimde bulamiyorum. Dört duvar arasindan cikmak ve sevdigim adamla biraz olsun gezmek isterim yalniz.
Kafam cok karisik gorusmeyi kesmeli miyim? Bana ayni evde olacagiz demedim. Bu konuyu acma cesaretim yok.
