- 19 Mayıs 2016
- 1.113
- 2.001
- 133
Ilk esi bakim evine yerlestirilmesini talep etmis, ortak bir arkadas vasitasiyla ogrendim. Ama gorustugum kisi cok buyuk tepki gostermis. Hatta söyle bakin, kendisi sehir merkezinde calisiyor. Her ct ve pazar köye gidiyor ailesinin yanina ve onunla ilgileniyor. Dogru olan bu elbette. Bakim evlerinin de cok kötü oldugunu duydum. Bu iyiligi yapacak cesareti kendimde görmüyorum
O zaman anne baba vefat ettiğinde sizinle kalacak demek.. Fiziksel bir engeli olsa bu kadar düşündürmezdi sanırım ama zihinsel engelli birine bakmak hele yaşı da büyükmüş, o kadar zor ki. Sadece yaşayanlar bilir. Bir de erkekmiş. Durumunu bilmiyorum ama zihinsel engelli erkeklere güç yetirebilmek bir kadın için imkansız. Annesini dövenler, evden kaçanlar kapı pencere indirenler var. Çocuğunu zincirlemek zorunda kalan anneler var bu yüzden. Tabi ki doğru bir şey değil ama çaresizlik..
İnsanın kardeşi çocuğu olsa bakar elbette. Ama kendinden büyük yabancı bir zihinsel engelli birine bakmak çok zor. Hayattan bıkarsınız sanırım.
Ben açık konuşayım en korktuğum şey zihinsel engelli çocuğumun olması. Çünkü bu durum duygusal olarak benim kaldıramayacağım bir şey olur. Ben yapamam. İnsanın korktuğu başına gelir derler ya.. Sırf bu yüzden çocuk bile düşünmüyorum. Çünkü hep en kötüsünü düşünüyorum korkuyorum.
Bakımevine katiyen karşı çıkıyor demişsiniz. Sizinle yaşayacak o zaman..
Eşinizle hiçbir zaman yalnız bir şey yapamayacaksınız. Gezmeye en basitinden bir sinemaya bile gidemeyeceksiniz. Çünkü kimse engelli kardeşine bakmayı kabul etmeyecek. 1 saatlik bile olsa.. Hayatınızı mahvetmiş olacaksınız bence. Yapmayın bunu kendinize. Hakkınızda hayırlısı olsun.