- 24 Ocak 2012
- 1.598
- 1.087
- 333
Ruh eşinizi bulduğunuzda hissetmiş miydiniz, ben hissediyorum, yanılgı mı gerçek mi bilinmez ama sizlerin görüşlerine ihtiyacım var cancağızlarım :)
4 aydır tanışıyoruz, yüz yüze hiç görüşmedik ama aynı üniversite ve bölümden mezunuz o benim 3 üst dönemim. Teknolojinin nimetlerinden yararlanarak tanıştık instagram-facebook vs.
Genelde her gün konuşuyoruz herşeyden konuşuyoruz, hayattan, işimizden, insanlardan, modern dünyadan, ütopyalarımızdan.. saçmalıyoruz, eğleniyoruz, iltifatlar ediyoruz birbirimize bu nadir ama
Birbirimize kitap yolluyoruz şimdi kitaplarımız kargoda içinde minik tatlı notlarla birlikte böyle sevimlilikler de yapıyoruz. Ama çok utangaç bi erkek, teklif konuları açılınca şu cümleyi kurdu ''ben asla adım atamam çekinirim, karşımdan çok büyük bişey görmem lazım adım atmak için, üzülmekten korkuyorum yine.'' demişti.
Laylaylom ilişki ona göre değil ve evlilik vb. olaylar ona uzak geliyormuş., diyor ki aşık oldum üzüldüm, evlenmek için aşık olmanın binlerce üst levelini yaşamam lazım ki anca evlenebilirim. Ama çocukları çok sever hatta evlatlık almak istiyor şartlar uygun olsaydı.. Ben de içimden hayaller kuruyorum ''Gel biz evlenelim ben sana ne bebişler doğururum'' diye
Diyeceksiniz ee bunlardan bize ne ? Durumu anlattım ki yorum yapabilesiniz, 4 ay kısa bir süre değil bence birşeylerin oluşması gerekliydi, ama hala ortada hiç bişey yok bu durum beni çok üzüyor.
İnsan hoşlanmadığı biriyle de hergün konuşmak istemez, mesaj atmaz, muhabbeti uzatmaz değil mi ? Madalyonun bu yüzüne bakınca mutlu oluyorum ama diğer tarafa bakınca da sadece hayal kırıklığıyla karşılaşacağım diye üzülüyorum.
Sizce ne yapmalıyım, daha önce bu şekilde bi yaşantısı olan oldu mu ? Yıllar sonra ilk defa birine bu kadar yakın hissediyorum kendimi, ilişkilerim oldu ama o frekans tutmadı, bunda çok farklı o bağ o sıcaklık o hissiyat, peşinden gitmeli miyim yoksa bundan hayır gelmez diyip sogumalı mıyım ?
Düşüncelerinizi paylaşırsanız çooooook sevinirim ben :))
4 aydır tanışıyoruz, yüz yüze hiç görüşmedik ama aynı üniversite ve bölümden mezunuz o benim 3 üst dönemim. Teknolojinin nimetlerinden yararlanarak tanıştık instagram-facebook vs.
Genelde her gün konuşuyoruz herşeyden konuşuyoruz, hayattan, işimizden, insanlardan, modern dünyadan, ütopyalarımızdan.. saçmalıyoruz, eğleniyoruz, iltifatlar ediyoruz birbirimize bu nadir ama
Birbirimize kitap yolluyoruz şimdi kitaplarımız kargoda içinde minik tatlı notlarla birlikte böyle sevimlilikler de yapıyoruz. Ama çok utangaç bi erkek, teklif konuları açılınca şu cümleyi kurdu ''ben asla adım atamam çekinirim, karşımdan çok büyük bişey görmem lazım adım atmak için, üzülmekten korkuyorum yine.'' demişti.
Laylaylom ilişki ona göre değil ve evlilik vb. olaylar ona uzak geliyormuş., diyor ki aşık oldum üzüldüm, evlenmek için aşık olmanın binlerce üst levelini yaşamam lazım ki anca evlenebilirim. Ama çocukları çok sever hatta evlatlık almak istiyor şartlar uygun olsaydı.. Ben de içimden hayaller kuruyorum ''Gel biz evlenelim ben sana ne bebişler doğururum'' diye
Diyeceksiniz ee bunlardan bize ne ? Durumu anlattım ki yorum yapabilesiniz, 4 ay kısa bir süre değil bence birşeylerin oluşması gerekliydi, ama hala ortada hiç bişey yok bu durum beni çok üzüyor.
İnsan hoşlanmadığı biriyle de hergün konuşmak istemez, mesaj atmaz, muhabbeti uzatmaz değil mi ? Madalyonun bu yüzüne bakınca mutlu oluyorum ama diğer tarafa bakınca da sadece hayal kırıklığıyla karşılaşacağım diye üzülüyorum.
Sizce ne yapmalıyım, daha önce bu şekilde bi yaşantısı olan oldu mu ? Yıllar sonra ilk defa birine bu kadar yakın hissediyorum kendimi, ilişkilerim oldu ama o frekans tutmadı, bunda çok farklı o bağ o sıcaklık o hissiyat, peşinden gitmeli miyim yoksa bundan hayır gelmez diyip sogumalı mıyım ?
Düşüncelerinizi paylaşırsanız çooooook sevinirim ben :))