merhab arkadaşlar eşimle 6 senedir birlikteyiz 4 senedir evliyiz, 1.5 yaşında oğlum var, yavaş yavaş eşimden uzaklaştığımı fark ediyorum bu durum beni çok üzüyor. ilişkimizden azıcık özet geçmek isterim: biz zaten hiç saatlerce telefonda konuşan, sürekli bol muhabbet bir çift olamadık,sadece ilk sevgililik aylarında uzaktık 4 ay falan çok mealaştık o kadar. bazen bunu çok sorguluyorum acaba ben mi yanlış yaptım sırf ilgi hoşuma gittiği için mi evlendim diye. eşimi seviyorum, iyi biridir, iyi bir babadır ama karakterlerimiz hiç uyuşmuyor. aşırı eleştirel biridir, azarlar gibi konuur. ben de narin kırılgan biriyim. evliliğin ilk senelerinde oturur ağlardım en az haftada bir kez. laf arasında hep bişeylere laf sokar şakayla karışık. bense hep anlayışlı olmaya çalışan taraf oldum. son bir sendir kendimi tanıyamıyorum ama birden parlıyorum ben de eşime karşı. önceden ağzı laf yapamayan hep allta kalan kadın hemen bak ben böyle yapsam sen nasıl kızardın demeye başlıyorum. başbaşa da doğru dürüst paylaşımımız olmuyor. oğlum 9 civarında uyuyor sonrasında ikimizin de elinde telefon farklı takılıyo ruz. birlikte film izleyelim falan dedim birka kez tamam diyor bana bırakıyor herşeyi. ben ondan da heves göreyimistiyorum bişeyler düşündün istiyorum bunları söyleyince offluyor hemen ne var işte seç bişeyler diye. beni beklerken bile elinde telefon oyun oynuyor bir köşede, çok sinirim bozuluyor buna. arada sürpriz görmek istiyorum heyevcanımı tekrar kazanmak istiyorum, gittikçe uzaklaşıyorum ondan..
lütfen kınamayın yazdığm şeyi şimdilik böyle bir durum yok ahlaklı vicdanlı biriyimdir ama insanlık hali işte, şimdiçevremde hiç erkek yok zaten işte falan ama hani olur da zevklerimiz uyan biri denk gelir ilgi görürürüm muhabbeti çok sarar falan öyle bir durumda başkasına gönlümün kaymasından korkuyorum...
zor oldu mu iyileşmen?Allah bağışlasın bu arada :)
sadece benim yorumumla hemen peşin hüküm verme. Pazar günü sessiz olur burası
