- 26 Kasım 2015
- 1.916
- 548
- 123
16 yıllık dostum sandığım kişi.. Bir ömür boyu dost kalırız sandığım kişi meğer öyle olmayacakmış. Çok şey paylaştık atlattık kah güldük kah kavga ettik tartıştık. Ve değiştik büyüdük farklılaştık. Eskiden küsünce duramazdık. Fakat şimdi anlıyorum ki o baya bir değişti o da ailesi gibi vefasız biri umursamaz sadece kendini düşünen biri. Asla benim kadar duygusal derin bir insan olmadı olamaz. Keşke bende olmasam. Yalnız hissediyorum kendimi. Onunla artık anlaşamıyoruz zor zamanlarını benimle geçirdi fakat şimdi başka arkadaşıyla yakınlar eksikliğimi hissetmiyor tabiki. Bu yüzden kesmedik ama 3 hafta olacak konusmuyoruz sohbet etmiyoruz gecen yolda karsılastık birşey yokmus gibi davrandık boş boş konuşup evlerimize yol aldık. İçimde dolmayan boşluk derinleşiyor.. Seveceğim bir erkek olsaydı keşke. Ve sevileceğim. Yaşım 24. Bu arada işyerinde biri var evli biri 30 yasında ona karsı değişik bir çekim duyuyorum hepsi boşluktan olmalı. Kendime yakıştıramıyorum evli birini begenmeyi dahi.. Kötü hissediyorum. Tabiki sadece beğenmekle kalacak birşey. Cidden mutlu olmak istiyorum artık tek dostumun nefes alma sebebimin antidepresan olması ne sıkıcı. Bugün kötüyüm cidden mutsuzum ve canım cok sıkılıyor..
