- 6 Şubat 2013
- 18.040
- 40.747
- 798
Aaa çok sevindim. seni derdim varda ki konundan hatırlıyorum ve orada yakında bir gün sen de mutlu haberini buradan paylaşacaksin demiştim bilmem hatırlıyor musun? çok sevindim Rabbim sağlıkla ve hayırlısiyla kucağına da almayi nasip etsin inşallah.Eşimle 2012'nin son aylarında evlendik.. Evlendiğimiz ilk günden beri bebek istedik.. Eşim çocukları çok sever keza ben de öyle.. Farklı bir çok doktora gittik, bebeğimin olmayışı benden kaynaklıydı.. Teşhisin adı polikistik over.. Yeri geldi devlet hastanelerine gittim yeri geldi özel hastanelere gittim, yeri geldi tüp bebek merkezlerine gittim.. Bana denilen şey sadece şuydu; "Yumurtalıklarınız çok tembel, bu halde gebe kalmanız mümkün değil." Her ay doktorlardaydık, sayısız kan testi, sayısız idrar testi yaptım bu süreçte.. İçlerinde çok ümitlendiklerim de oldu "bu ay kesin olur" dediğim zamanlar kan sonucunu almaya gittiğim doktor odasından ağlaya ağlaya çıktığım günlerim de oldu.. İdrar testinde çift çizgi çıkmıyor diye, testlere küstüğüm, kendi kendime "bir daha asla yapmıycam, karnım şişsin öyle anlıycam hamile olduğumu" dediğim zamanlar.. Hatta eşime diyordum ki eğer bir gün hamile kalırsam karnım şişse de ben inanamam, ne zaman bebeğimi kucağıma alırım o zaman inanırım "anne" olduğuma.. Eşim de en güzel anne sen olucaksın, düşünme böyle derdi.. Bana hep destek verirdi.. Şunu da hiç unutamam yine bir gün doktordan gelmişiz akşam olmuş, doktor durumumu kötü bulmuş gebe kalmamı mümkün görmüyor.. Aldım eşimi karşıma galiba ben anne olamıycam baba olmak senin hakkın.. Bırak gideyim dedim.. Ağlaya ağlaya.. Sarıldı bana.. Bırakamam dedi isterse 10 sene olmasın ben seni seviyorum karıcım, hem çocuk şart değil ki.. Sen zaten çocuksun.. O lafı ettikten 10 dakika sonra, "beni bırakma belki hiçbir zaman seni baba yapamıycam, beni bırakma beni bırakma..." diye ağladım.. Demem o ki çok zor günlerimiz oldu, eşimden Allah razı olsun.. Bir kere bebek imasında bulunmadı, konusunu pek açmamaya özen gösterdi.. Konusu açıldığı zamanda hep beni yüreklendirdi.. "Bizim de bir gün çocuğumuz olacak, göreceksin.." derdi.. Ve ben dün öğrendim "anne" olduğumu.. Haftaya keseyi göreceğiz inşallah.. İnanmazdım, inanamazdım.. Çok şükür oldu.. Hamileyim... Mucize...(m) iz bizimle...
Rabbim'e şükürler olsun !!!
Eşimle 2012'nin son aylarında evlendik.. Evlendiğimiz ilk günden beri bebek istedik.. Eşim çocukları çok sever keza ben de öyle.. Farklı bir çok doktora gittik, bebeğimin olmayışı benden kaynaklıydı.. Teşhisin adı polikistik over.. Yeri geldi devlet hastanelerine gittim yeri geldi özel hastanelere gittim, yeri geldi tüp bebek merkezlerine gittim.. Bana denilen şey sadece şuydu; "Yumurtalıklarınız çok tembel, bu halde gebe kalmanız mümkün değil." Her ay doktorlardaydık, sayısız kan testi, sayısız idrar testi yaptım bu süreçte.. İçlerinde çok ümitlendiklerim de oldu "bu ay kesin olur" dediğim zamanlar kan sonucunu almaya gittiğim doktor odasından ağlaya ağlaya çıktığım günlerim de oldu.. İdrar testinde çift çizgi çıkmıyor diye, testlere küstüğüm, kendi kendime "bir daha asla yapmıycam, karnım şişsin öyle anlıycam hamile olduğumu" dediğim zamanlar.. Hatta eşime diyordum ki eğer bir gün hamile kalırsam karnım şişse de ben inanamam, ne zaman bebeğimi kucağıma alırım o zaman inanırım "anne" olduğuma.. Eşim de en güzel anne sen olucaksın, düşünme böyle derdi.. Bana hep destek verirdi.. Şunu da hiç unutamam yine bir gün doktordan gelmişiz akşam olmuş, doktor durumumu kötü bulmuş gebe kalmamı mümkün görmüyor.. Aldım eşimi karşıma galiba ben anne olamıycam baba olmak senin hakkın.. Bırak gideyim dedim.. Ağlaya ağlaya.. Sarıldı bana.. Bırakamam dedi isterse 10 sene olmasın ben seni seviyorum karıcım, hem çocuk şart değil ki.. Sen zaten çocuksun.. O lafı ettikten 10 dakika sonra, "beni bırakma belki hiçbir zaman seni baba yapamıycam, beni bırakma beni bırakma..." diye ağladım.. Demem o ki çok zor günlerimiz oldu, eşimden Allah razı olsun.. Bir kere bebek imasında bulunmadı, konusunu pek açmamaya özen gösterdi.. Konusu açıldığı zamanda hep beni yüreklendirdi.. "Bizim de bir gün çocuğumuz olacak, göreceksin.." derdi.. Ve ben dün öğrendim "anne" olduğumu.. Haftaya keseyi göreceğiz inşallah.. İnanmazdım, inanamazdım.. Çok şükür oldu.. Hamileyim... Mucize...(m) iz bizimle...
Rabbim'e şükürler olsun tebrikler canim darisi bana ama bana cocugun olmaz dedoler bende bir mucize bekliyorum
Canım yaa çok duygulandım allah büyük canım 10 yıl bekleyenler bile var inşallah sağlıkla al kucagına eşinde mükemmel bi insanmıs her işte bi hayır vardır bak ne kadar şanslısın sana destek olmus hiç üzmemiş çok sevindimEşimle 2012'nin son aylarında evlendik.. Evlendiğimiz ilk günden beri bebek istedik.. Eşim çocukları çok sever keza ben de öyle.. Farklı bir çok doktora gittik, bebeğimin olmayışı benden kaynaklıydı.. Teşhisin adı polikistik over.. Yeri geldi devlet hastanelerine gittim yeri geldi özel hastanelere gittim, yeri geldi tüp bebek merkezlerine gittim.. Bana denilen şey sadece şuydu; "Yumurtalıklarınız çok tembel, bu halde gebe kalmanız mümkün değil." Her ay doktorlardaydık, sayısız kan testi, sayısız idrar testi yaptım bu süreçte.. İçlerinde çok ümitlendiklerim de oldu "bu ay kesin olur" dediğim zamanlar kan sonucunu almaya gittiğim doktor odasından ağlaya ağlaya çıktığım günlerim de oldu.. İdrar testinde çift çizgi çıkmıyor diye, testlere küstüğüm, kendi kendime "bir daha asla yapmıycam, karnım şişsin öyle anlıycam hamile olduğumu" dediğim zamanlar.. Hatta eşime diyordum ki eğer bir gün hamile kalırsam karnım şişse de ben inanamam, ne zaman bebeğimi kucağıma alırım o zaman inanırım "anne" olduğuma.. Eşim de en güzel anne sen olucaksın, düşünme böyle derdi.. Bana hep destek verirdi.. Şunu da hiç unutamam yine bir gün doktordan gelmişiz akşam olmuş, doktor durumumu kötü bulmuş gebe kalmamı mümkün görmüyor.. Aldım eşimi karşıma galiba ben anne olamıycam baba olmak senin hakkın.. Bırak gideyim dedim.. Ağlaya ağlaya.. Sarıldı bana.. Bırakamam dedi isterse 10 sene olmasın ben seni seviyorum karıcım, hem çocuk şart değil ki.. Sen zaten çocuksun.. O lafı ettikten 10 dakika sonra, "beni bırakma belki hiçbir zaman seni baba yapamıycam, beni bırakma beni bırakma..." diye ağladım.. Demem o ki çok zor günlerimiz oldu, eşimden Allah razı olsun.. Bir kere bebek imasında bulunmadı, konusunu pek açmamaya özen gösterdi.. Konusu açıldığı zamanda hep beni yüreklendirdi.. "Bizim de bir gün çocuğumuz olacak, göreceksin.." derdi.. Ve ben dün öğrendim "anne" olduğumu.. Haftaya keseyi göreceğiz inşallah.. İnanmazdım, inanamazdım.. Çok şükür oldu.. Hamileyim... Mucize...(m) iz bizimle...
Rabbim'e şükürler olsun !!!
Çok tebrik ederim,sağlıkla kucağına almayı da nasip etsin Allah inşallah.
Bebeğine zorlukla kavuşan herkesin duyguları birbirne çok yakın aslında,senin hikayende de kendimi gördüm,bazen ağlayarak bazen büyük bir umutla çıktım doktorun odasından.
Önceden burayı gözyaşlarıyla okuyordum,birgün bende hamileyim diyebilecek miyim acaba diye,ama Rabb'im mucizesini gönderdi,neredeyse 7 senelik özlemim son bulacak inşallah,Allah isteyen herkese nasip etsin,bu imtihan çok ağır bir imtihan,kimseyi evlatla sınamasın,isteyen herkese ve hamile olan bütün herkese de hayırlısıyla kucaklrına almayı nasip etsin.
canım merhaba öncelikle seni tebrik ederim seninle durumumuz benziyor birbirine bende 2012 de evlendim korunmadık ama tamamen çocuk istiyoruz demeye 7 ay önce başladık ve birsürü testlerle geçen 7 ay oldu rahim anormalliğinden troide yumurta tembelliğinden sperm hareketsizliğine kadar bir çok engelle karşılaştık ama senin gibi 19 eylülde hiç beklemezken bebeğimiz bize süpriz yaptı en son arefe günü bhcg ye baktırdım 207 çıktı şuan kese için sabırsızlanıyorum salı günü görmeye gidicez hayırlısıyla inşallah sen de tez zamanda sağlıklı şekilde bebeğini görürsünEşimle 2012'nin son aylarında evlendik.. Evlendiğimiz ilk günden beri bebek istedik.. Eşim çocukları çok sever keza ben de öyle.. Farklı bir çok doktora gittik, bebeğimin olmayışı benden kaynaklıydı.. Teşhisin adı polikistik over.. Yeri geldi devlet hastanelerine gittim yeri geldi özel hastanelere gittim, yeri geldi tüp bebek merkezlerine gittim.. Bana denilen şey sadece şuydu; "Yumurtalıklarınız çok tembel, bu halde gebe kalmanız mümkün değil." Her ay doktorlardaydık, sayısız kan testi, sayısız idrar testi yaptım bu süreçte.. İçlerinde çok ümitlendiklerim de oldu "bu ay kesin olur" dediğim zamanlar kan sonucunu almaya gittiğim doktor odasından ağlaya ağlaya çıktığım günlerim de oldu.. İdrar testinde çift çizgi çıkmıyor diye, testlere küstüğüm, kendi kendime "bir daha asla yapmıycam, karnım şişsin öyle anlıycam hamile olduğumu" dediğim zamanlar.. Hatta eşime diyordum ki eğer bir gün hamile kalırsam karnım şişse de ben inanamam, ne zaman bebeğimi kucağıma alırım o zaman inanırım "anne" olduğuma.. Eşim de en güzel anne sen olucaksın, düşünme böyle derdi.. Bana hep destek verirdi.. Şunu da hiç unutamam yine bir gün doktordan gelmişiz akşam olmuş, doktor durumumu kötü bulmuş gebe kalmamı mümkün görmüyor.. Aldım eşimi karşıma galiba ben anne olamıycam baba olmak senin hakkın.. Bırak gideyim dedim.. Ağlaya ağlaya.. Sarıldı bana.. Bırakamam dedi isterse 10 sene olmasın ben seni seviyorum karıcım, hem çocuk şart değil ki.. Sen zaten çocuksun.. O lafı ettikten 10 dakika sonra, "beni bırakma belki hiçbir zaman seni baba yapamıycam, beni bırakma beni bırakma..." diye ağladım.. Demem o ki çok zor günlerimiz oldu, eşimden Allah razı olsun.. Bir kere bebek imasında bulunmadı, konusunu pek açmamaya özen gösterdi.. Konusu açıldığı zamanda hep beni yüreklendirdi.. "Bizim de bir gün çocuğumuz olacak, göreceksin.." derdi.. Ve ben dün öğrendim "anne" olduğumu.. Haftaya keseyi göreceğiz inşallah.. İnanmazdım, inanamazdım.. Çok şükür oldu.. Hamileyim... Mucize...(m) iz bizimle...
Rabbim'e şükürler olsun !!!
Eşimle 2012'nin son aylarında evlendik.. Evlendiğimiz ilk günden beri bebek istedik.. Eşim çocukları çok sever keza ben de öyle.. Farklı bir çok doktora gittik, bebeğimin olmayışı benden kaynaklıydı.. Teşhisin adı polikistik over.. Yeri geldi devlet hastanelerine gittim yeri geldi özel hastanelere gittim, yeri geldi tüp bebek merkezlerine gittim.. Bana denilen şey sadece şuydu; "Yumurtalıklarınız çok tembel, bu halde gebe kalmanız mümkün değil." Her ay doktorlardaydık, sayısız kan testi, sayısız idrar testi yaptım bu süreçte.. İçlerinde çok ümitlendiklerim de oldu "bu ay kesin olur" dediğim zamanlar kan sonucunu almaya gittiğim doktor odasından ağlaya ağlaya çıktığım günlerim de oldu.. İdrar testinde çift çizgi çıkmıyor diye, testlere küstüğüm, kendi kendime "bir daha asla yapmıycam, karnım şişsin öyle anlıycam hamile olduğumu" dediğim zamanlar.. Hatta eşime diyordum ki eğer bir gün hamile kalırsam karnım şişse de ben inanamam, ne zaman bebeğimi kucağıma alırım o zaman inanırım "anne" olduğuma.. Eşim de en güzel anne sen olucaksın, düşünme böyle derdi.. Bana hep destek verirdi.. Şunu da hiç unutamam yine bir gün doktordan gelmişiz akşam olmuş, doktor durumumu kötü bulmuş gebe kalmamı mümkün görmüyor.. Aldım eşimi karşıma galiba ben anne olamıycam baba olmak senin hakkın.. Bırak gideyim dedim.. Ağlaya ağlaya.. Sarıldı bana.. Bırakamam dedi isterse 10 sene olmasın ben seni seviyorum karıcım, hem çocuk şart değil ki.. Sen zaten çocuksun.. O lafı ettikten 10 dakika sonra, "beni bırakma belki hiçbir zaman seni baba yapamıycam, beni bırakma beni bırakma..." diye ağladım.. Demem o ki çok zor günlerimiz oldu, eşimden Allah razı olsun.. Bir kere bebek imasında bulunmadı, konusunu pek açmamaya özen gösterdi.. Konusu açıldığı zamanda hep beni yüreklendirdi.. "Bizim de bir gün çocuğumuz olacak, göreceksin.." derdi.. Ve ben dün öğrendim "anne" olduğumu.. Haftaya keseyi göreceğiz inşallah.. İnanmazdım, inanamazdım.. Çok şükür oldu.. Hamileyim... Mucize...(m) iz bizimle...
Rabbim'e şükürler olsun !!!
Eşimle 2012'nin son aylarında evlendik.. Evlendiğimiz ilk günden beri bebek istedik.. Eşim çocukları çok sever keza ben de öyle.. Farklı bir çok doktora gittik, bebeğimin olmayışı benden kaynaklıydı.. Teşhisin adı polikistik over.. Yeri geldi devlet hastanelerine gittim yeri geldi özel hastanelere gittim, yeri geldi tüp bebek merkezlerine gittim.. Bana denilen şey sadece şuydu; "Yumurtalıklarınız çok tembel, bu halde gebe kalmanız mümkün değil." Her ay doktorlardaydık, sayısız kan testi, sayısız idrar testi yaptım bu süreçte.. İçlerinde çok ümitlendiklerim de oldu "bu ay kesin olur" dediğim zamanlar kan sonucunu almaya gittiğim doktor odasından ağlaya ağlaya çıktığım günlerim de oldu.. İdrar testinde çift çizgi çıkmıyor diye, testlere küstüğüm, kendi kendime "bir daha asla yapmıycam, karnım şişsin öyle anlıycam hamile olduğumu" dediğim zamanlar.. Hatta eşime diyordum ki eğer bir gün hamile kalırsam karnım şişse de ben inanamam, ne zaman bebeğimi kucağıma alırım o zaman inanırım "anne" olduğuma.. Eşim de en güzel anne sen olucaksın, düşünme böyle derdi.. Bana hep destek verirdi.. Şunu da hiç unutamam yine bir gün doktordan gelmişiz akşam olmuş, doktor durumumu kötü bulmuş gebe kalmamı mümkün görmüyor.. Aldım eşimi karşıma galiba ben anne olamıycam baba olmak senin hakkın.. Bırak gideyim dedim.. Ağlaya ağlaya.. Sarıldı bana.. Bırakamam dedi isterse 10 sene olmasın ben seni seviyorum karıcım, hem çocuk şart değil ki.. Sen zaten çocuksun.. O lafı ettikten 10 dakika sonra, "beni bırakma belki hiçbir zaman seni baba yapamıycam, beni bırakma beni bırakma..." diye ağladım.. Demem o ki çok zor günlerimiz oldu, eşimden Allah razı olsun.. Bir kere bebek imasında bulunmadı, konusunu pek açmamaya özen gösterdi.. Konusu açıldığı zamanda hep beni yüreklendirdi.. "Bizim de bir gün çocuğumuz olacak, göreceksin.." derdi.. Ve ben dün öğrendim "anne" olduğumu.. Haftaya keseyi göreceğiz inşallah.. İnanmazdım, inanamazdım.. Çok şükür oldu.. Hamileyim... Mucize...(m) iz bizimle...
Rabbim'e şükürler olsun !!!
CANIMM BENİM DUYGULANDIRDINN BENİİEşimle 2012'nin son aylarında evlendik.. Evlendiğimiz ilk günden beri bebek istedik.. Eşim çocukları çok sever keza ben de öyle.. Farklı bir çok doktora gittik, bebeğimin olmayışı benden kaynaklıydı.. Teşhisin adı polikistik over.. Yeri geldi devlet hastanelerine gittim yeri geldi özel hastanelere gittim, yeri geldi tüp bebek merkezlerine gittim.. Bana denilen şey sadece şuydu; "Yumurtalıklarınız çok tembel, bu halde gebe kalmanız mümkün değil." Her ay doktorlardaydık, sayısız kan testi, sayısız idrar testi yaptım bu süreçte.. İçlerinde çok ümitlendiklerim de oldu "bu ay kesin olur" dediğim zamanlar kan sonucunu almaya gittiğim doktor odasından ağlaya ağlaya çıktığım günlerim de oldu.. İdrar testinde çift çizgi çıkmıyor diye, testlere küstüğüm, kendi kendime "bir daha asla yapmıycam, karnım şişsin öyle anlıycam hamile olduğumu" dediğim zamanlar.. Hatta eşime diyordum ki eğer bir gün hamile kalırsam karnım şişse de ben inanamam, ne zaman bebeğimi kucağıma alırım o zaman inanırım "anne" olduğuma.. Eşim de en güzel anne sen olucaksın, düşünme böyle derdi.. Bana hep destek verirdi.. Şunu da hiç unutamam yine bir gün doktordan gelmişiz akşam olmuş, doktor durumumu kötü bulmuş gebe kalmamı mümkün görmüyor.. Aldım eşimi karşıma galiba ben anne olamıycam baba olmak senin hakkın.. Bırak gideyim dedim.. Ağlaya ağlaya.. Sarıldı bana.. Bırakamam dedi isterse 10 sene olmasın ben seni seviyorum karıcım, hem çocuk şart değil ki.. Sen zaten çocuksun.. O lafı ettikten 10 dakika sonra, "beni bırakma belki hiçbir zaman seni baba yapamıycam, beni bırakma beni bırakma..." diye ağladım.. Demem o ki çok zor günlerimiz oldu, eşimden Allah razı olsun.. Bir kere bebek imasında bulunmadı, konusunu pek açmamaya özen gösterdi.. Konusu açıldığı zamanda hep beni yüreklendirdi.. "Bizim de bir gün çocuğumuz olacak, göreceksin.." derdi.. Ve ben dün öğrendim "anne" olduğumu.. Haftaya keseyi göreceğiz inşallah.. İnanmazdım, inanamazdım.. Çok şükür oldu.. Hamileyim... Mucize...(m) iz bizimle...
Rabbim'e şükürler olsun !!!
CANIMM BENİM DUYGULANDIRDINN BENİİ
SENİN DULARINA ÇOK İHTİYACIMIZ VAR TOPİĞİMİZİN İLK HAMİLESİ NAZAR BONCUĞUMUZ:)Canım arkadaşım darısı sana ve isteyen herkese inşallah..
Biraz zorlu bir 3 ay geçirdim, ama çok şükür mucizem benimle..
Ben kavuştum sizler için hep dua ediyorum...
Ne kadar şirin yazmışsın... Rabbim isteyen hiçbir kadını bu güzel duygudan mahrum etmesin... Rabbim kucağında da göstersin inşallah.. Doğum hikayeni merakla dört gözle bekliyor olacağım .: )
Hayırlı doğumlar..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?