Burda bi konu açılmıştı.
İçimi dökmelik konu biliyorum çözümü yok çünkü. Akrabalık, arkadaşlık, aile ilişkileri dinimizcede emredilen korunması gereken bağlar ama ben yıldım, tükendim. Artık taşıyamıyorum insanlara tahammül edemiyorum sürekli beni iğnemelerinden laf sokmalarından eleştirmelerinden çok yıprandım hemde çok.
Oğlumu çok emziremedim birkaç ay falan o zamanda da sütüm yoktu mama veriyorduk. Memede süt bitmez sen beceremiyorsundurcular bitmedi tepemde. Mama verirken görenler neden emzirmiyorsun emzir sen gelir mama verme içinde ne olduğu belli değil bla bla içimi delip geçen kendimi dünyanın en kötü en beceriksiz insanıymışım gibi eksik hissettiren cümleler hala içimde yara. Oğlum 2.5 kilo doğdu minyon bir bebek mamasını da ek gıdasını da çok güzel yiyor kansızlığı falanda yok her sabah kan damlasını kahvaltısında keçiboynuzunu eksik etmiyorum ama görenler yok göz altları mor yok çok küçük güzel besle bilmem ne.
Şimdi hamileyim oğlum 10 aylık. Tahmin edersinizki yine eleştiriler. Oğlumun bebekliğinden çalmışım çok küçük çelimsizmiş neden beklememişim yazıkmış bana da bebeklerede. Hayatımı yaşasaymışım bu devirde tek bebek iyiymiş. Bu arada neden yaptın diyenler için ilk oğlum tüp bebek. Çok fazla ilaçlar hormonlar kullandım midem rahatsızlandı doktor bir yıl doğum kontrol ilaçlarını yasakladı hamile kalmam çok çok zordu ama yinede korunuyorduk Ben neden oldu diye kendimi üzmüyorum eşimde bende memuruz çocuklarımıza bakacak gücümüz var. Mesele işin manevi kısmı. Sizce ben haksızlık mı yapmış oldum? Doğunca yetemeyecek miyim? Tekrar aynı şekilde kızımı da emziremezsem diye üzülüyorum neler yazdığımı bile bilmiyorum şuan çocuklarımıda alıp kimsenin olmadığı dağ evinde yaşamak istiyorum birileri sırf akrabam komşum iş arkadaşm diye katlanmak istemiyorum artık
bir benzeri benim başıma geldi ben isteyerek yaptım aralarında yaş farkı olmasına rağmen yok acele ettin yok daha seninde yaşın küçük yok hayatını yaşasadın ve bana bunları söyleyenlerin bir tek faydası bile dokunmadı en çokta sinirlerimi bozan bu sizene yani ister doğururum ister doğurmam! ya çocuk yapmayı düşünen birine bunlar söylenebilir ama çocuk var artık o kişinin karnında bir can var oluşmuş daha neyin davasını görüyorsunuz ? demi yok işte cahiller canım kendilerini ilgilendirmeyen şeylere karışmayı seven kişiler bunlar hiç istemeyerek oldu bile demicektin ikisini birlikte büyütmek istiyorum ben böyle istiyorum çok acıyorsanız morelimi bozmak yerine çocuk doğduktan sonra yardım edersiniz dicektin kapatacaklardı çenelerini...İçimi dökmelik konu biliyorum çözümü yok çünkü. Akrabalık, arkadaşlık, aile ilişkileri dinimizcede emredilen korunması gereken bağlar ama ben yıldım, tükendim. Artık taşıyamıyorum insanlara tahammül edemiyorum sürekli beni iğnemelerinden laf sokmalarından eleştirmelerinden çok yıprandım hemde çok.
Oğlumu çok emziremedim birkaç ay falan o zamanda da sütüm yoktu mama veriyorduk. Memede süt bitmez sen beceremiyorsundurcular bitmedi tepemde. Mama verirken görenler neden emzirmiyorsun emzir sen gelir mama verme içinde ne olduğu belli değil bla bla içimi delip geçen kendimi dünyanın en kötü en beceriksiz insanıymışım gibi eksik hissettiren cümleler hala içimde yara. Oğlum 2.5 kilo doğdu minyon bir bebek mamasını da ek gıdasını da çok güzel yiyor kansızlığı falanda yok her sabah kan damlasını kahvaltısında keçiboynuzunu eksik etmiyorum ama görenler yok göz altları mor yok çok küçük güzel besle bilmem ne.
Şimdi hamileyim oğlum 10 aylık. Tahmin edersinizki yine eleştiriler. Oğlumun bebekliğinden çalmışım çok küçük çelimsizmiş neden beklememişim yazıkmış bana da bebeklerede. Hayatımı yaşasaymışım bu devirde tek bebek iyiymiş. Bu arada neden yaptın diyenler için ilk oğlum tüp bebek. Çok fazla ilaçlar hormonlar kullandım midem rahatsızlandı doktor bir yıl doğum kontrol ilaçlarını yasakladı hamile kalmam çok çok zordu ama yinede korunuyorduk Ben neden oldu diye kendimi üzmüyorum eşimde bende memuruz çocuklarımıza bakacak gücümüz var. Mesele işin manevi kısmı. Sizce ben haksızlık mı yapmış oldum? Doğunca yetemeyecek miyim? Tekrar aynı şekilde kızımı da emziremezsem diye üzülüyorum neler yazdığımı bile bilmiyorum şuan çocuklarımıda alıp kimsenin olmadığı dağ evinde yaşamak istiyorum birileri sırf akrabam komşum iş arkadaşm diye katlanmak istemiyorum artık
Neden böyle takıyorsunuz zaten çocuklarınız için elinizden geleni yapıyorsunuz keyfi olarak mama vermiyorsunuz hem verseniz de kime neİçimi dökmelik konu biliyorum çözümü yok çünkü. Akrabalık, arkadaşlık, aile ilişkileri dinimizcede emredilen korunması gereken bağlar ama ben yıldım, tükendim. Artık taşıyamıyorum insanlara tahammül edemiyorum sürekli beni iğnemelerinden laf sokmalarından eleştirmelerinden çok yıprandım hemde çok.
Oğlumu çok emziremedim birkaç ay falan o zamanda da sütüm yoktu mama veriyorduk. Memede süt bitmez sen beceremiyorsundurcular bitmedi tepemde. Mama verirken görenler neden emzirmiyorsun emzir sen gelir mama verme içinde ne olduğu belli değil bla bla içimi delip geçen kendimi dünyanın en kötü en beceriksiz insanıymışım gibi eksik hissettiren cümleler hala içimde yara. Oğlum 2.5 kilo doğdu minyon bir bebek mamasını da ek gıdasını da çok güzel yiyor kansızlığı falanda yok her sabah kan damlasını kahvaltısında keçiboynuzunu eksik etmiyorum ama görenler yok göz altları mor yok çok küçük güzel besle bilmem ne.
Şimdi hamileyim oğlum 10 aylık. Tahmin edersinizki yine eleştiriler. Oğlumun bebekliğinden çalmışım çok küçük çelimsizmiş neden beklememişim yazıkmış bana da bebeklerede. Hayatımı yaşasaymışım bu devirde tek bebek iyiymiş. Bu arada neden yaptın diyenler için ilk oğlum tüp bebek. Çok fazla ilaçlar hormonlar kullandım midem rahatsızlandı doktor bir yıl doğum kontrol ilaçlarını yasakladı hamile kalmam çok çok zordu ama yinede korunuyorduk Ben neden oldu diye kendimi üzmüyorum eşimde bende memuruz çocuklarımıza bakacak gücümüz var. Mesele işin manevi kısmı. Sizce ben haksızlık mı yapmış oldum? Doğunca yetemeyecek miyim? Tekrar aynı şekilde kızımı da emziremezsem diye üzülüyorum neler yazdığımı bile bilmiyorum şuan çocuklarımıda alıp kimsenin olmadığı dağ evinde yaşamak istiyorum birileri sırf akrabam komşum iş arkadaşm diye katlanmak istemiyorum artık
İçimi dökmelik konu biliyorum çözümü yok çünkü. Akrabalık, arkadaşlık, aile ilişkileri dinimizcede emredilen korunması gereken bağlar ama ben yıldım, tükendim. Artık taşıyamıyorum insanlara tahammül edemiyorum sürekli beni iğnemelerinden laf sokmalarından eleştirmelerinden çok yıprandım hemde çok.
Oğlumu çok emziremedim birkaç ay falan o zamanda da sütüm yoktu mama veriyorduk. Memede süt bitmez sen beceremiyorsundurcular bitmedi tepemde. Mama verirken görenler neden emzirmiyorsun emzir sen gelir mama verme içinde ne olduğu belli değil bla bla içimi delip geçen kendimi dünyanın en kötü en beceriksiz insanıymışım gibi eksik hissettiren cümleler hala içimde yara. Oğlum 2.5 kilo doğdu minyon bir bebek mamasını da ek gıdasını da çok güzel yiyor kansızlığı falanda yok her sabah kan damlasını kahvaltısında keçiboynuzunu eksik etmiyorum ama görenler yok göz altları mor yok çok küçük güzel besle bilmem ne.
Şimdi hamileyim oğlum 10 aylık. Tahmin edersinizki yine eleştiriler. Oğlumun bebekliğinden çalmışım çok küçük çelimsizmiş neden beklememişim yazıkmış bana da bebeklerede. Hayatımı yaşasaymışım bu devirde tek bebek iyiymiş. Bu arada neden yaptın diyenler için ilk oğlum tüp bebek. Çok fazla ilaçlar hormonlar kullandım midem rahatsızlandı doktor bir yıl doğum kontrol ilaçlarını yasakladı hamile kalmam çok çok zordu ama yinede korunuyorduk Ben neden oldu diye kendimi üzmüyorum eşimde bende memuruz çocuklarımıza bakacak gücümüz var. Mesele işin manevi kısmı. Sizce ben haksızlık mı yapmış oldum? Doğunca yetemeyecek miyim? Tekrar aynı şekilde kızımı da emziremezsem diye üzülüyorum neler yazdığımı bile bilmiyorum şuan çocuklarımıda alıp kimsenin olmadığı dağ evinde yaşamak istiyorum birileri sırf akrabam komşum iş arkadaşm diye katlanmak istemiyorum artık
Katlanmayında zaten gereken cevabı gereken kişilere verin herkes evladını en iyi şekilde yetiştirmek ister ve sizde öyle yapmışsınız zaten annelik sadece süt vermekten ibaret değil ne yazık ki gebe kalmanızda iyi olmuş bence evladınıza bi kardeş vereceksiniz niye yetemeyesiniz ki o evlatlarını çok düşünüp size mama verdin diye eleştiri yağmuruna tutanlarıda görüyoruz 3 5 yaşındaki çocuklara çok faydalıymış gibi abur cuburu dayıyorlar sözde annelik yapıyorlar ama aman başımdan gitsin diye eline telefon tutuşturuyorlar sonrada çok annelik yapabilmiş gibi başkasına akıl vermeye kalkıyorlar sakın umrunuza getirmeyin maşaAllah bir evladınızı büyütmüşsünüz bi tane daha geliyor rabbimin bir bildiği var ki bir tane daha nasip etmiş size bazı insanların işi gücü olmaz kendilerine iş aranırlar kimi çekememezlikten kimi bilinçsizlikten yapar bunu sakın moralinizi bozmayın siz mükemmel bir ANNESİNİZİçimi dökmelik konu biliyorum çözümü yok çünkü. Akrabalık, arkadaşlık, aile ilişkileri dinimizcede emredilen korunması gereken bağlar ama ben yıldım, tükendim. Artık taşıyamıyorum insanlara tahammül edemiyorum sürekli beni iğnemelerinden laf sokmalarından eleştirmelerinden çok yıprandım hemde çok.
Oğlumu çok emziremedim birkaç ay falan o zamanda da sütüm yoktu mama veriyorduk. Memede süt bitmez sen beceremiyorsundurcular bitmedi tepemde. Mama verirken görenler neden emzirmiyorsun emzir sen gelir mama verme içinde ne olduğu belli değil bla bla içimi delip geçen kendimi dünyanın en kötü en beceriksiz insanıymışım gibi eksik hissettiren cümleler hala içimde yara. Oğlum 2.5 kilo doğdu minyon bir bebek mamasını da ek gıdasını da çok güzel yiyor kansızlığı falanda yok her sabah kan damlasını kahvaltısında keçiboynuzunu eksik etmiyorum ama görenler yok göz altları mor yok çok küçük güzel besle bilmem ne.
Şimdi hamileyim oğlum 10 aylık. Tahmin edersinizki yine eleştiriler. Oğlumun bebekliğinden çalmışım çok küçük çelimsizmiş neden beklememişim yazıkmış bana da bebeklerede. Hayatımı yaşasaymışım bu devirde tek bebek iyiymiş. Bu arada neden yaptın diyenler için ilk oğlum tüp bebek. Çok fazla ilaçlar hormonlar kullandım midem rahatsızlandı doktor bir yıl doğum kontrol ilaçlarını yasakladı hamile kalmam çok çok zordu ama yinede korunuyorduk Ben neden oldu diye kendimi üzmüyorum eşimde bende memuruz çocuklarımıza bakacak gücümüz var. Mesele işin manevi kısmı. Sizce ben haksızlık mı yapmış oldum? Doğunca yetemeyecek miyim? Tekrar aynı şekilde kızımı da emziremezsem diye üzülüyorum neler yazdığımı bile bilmiyorum şuan çocuklarımıda alıp kimsenin olmadığı dağ evinde yaşamak istiyorum birileri sırf akrabam komşum iş arkadaşm diye katlanmak istemiyorum artık
