- 24 Temmuz 2011
- 2.768
- 3.626
- 448
Merhaba arkadaşlar,
Bu da sorun mu saçmalama dediğinizi duyar gibiyim. Aslında haklısınız da ama içimden atamıyorum bu saçma düşünceleri.
Benim 5 yıldır bir ilişkim var ve evlenmeyi düşünüyoruz. Şu an erkek arkadaşımın ablası evlilik arifesinde. Bizimde okullarımız devam ediyor o nedenle 2 yıl sonra ancak ciddi adımlar atabiliriz. Ailelerimizin yaşadığı şehre gittiğimizde ben erkek arkadaşımın ailesiyle o da benim ailemle tanıştı. Her şey çok güzeldi bana göre. Onun ailesi de beni çok sevmiş, zaten annesi kızının düğününden sonra nişan yapalım istiyormuş yeni öğrendim bunu da.. :)
Bana karşı çok açıksözlü ve kibar davrandı. Çok özenmiş, çok güzel yemekler yapmış. İlk defa sohbet etmemize rağmen kahkahalar eksik olmadı diyebilirim. Allah nazarlardan korusun...
Ama ben kendimden emin olamıyorum. Demin erkek arkadaşımın annesi ile telefonda konuştuk. Telefonu kapattım ve içim huzursuzlukla doldu. Sanki her davranışımda, her sözüm de bir şapşallık varmış gibi geliyor. Acayip heyecanlanıyorum. Ayrıca sanki söylememem gereken bir şeyler söylüyormuş, sürekli yanlış anlaşılıyormuşum gibi hissediyorum.
Aceleci ve dengesiz davranıyorum sanki. Telefonda konuşurken bile heyecandan öldüm. Aceleci ve saçma davrandım galiba.
Soğukkanlı olamıyorum, çok şapşal davranıyorum sanırım. Off ne zor bu işler..
Bu da sorun mu saçmalama dediğinizi duyar gibiyim. Aslında haklısınız da ama içimden atamıyorum bu saçma düşünceleri.
Benim 5 yıldır bir ilişkim var ve evlenmeyi düşünüyoruz. Şu an erkek arkadaşımın ablası evlilik arifesinde. Bizimde okullarımız devam ediyor o nedenle 2 yıl sonra ancak ciddi adımlar atabiliriz. Ailelerimizin yaşadığı şehre gittiğimizde ben erkek arkadaşımın ailesiyle o da benim ailemle tanıştı. Her şey çok güzeldi bana göre. Onun ailesi de beni çok sevmiş, zaten annesi kızının düğününden sonra nişan yapalım istiyormuş yeni öğrendim bunu da.. :)
Bana karşı çok açıksözlü ve kibar davrandı. Çok özenmiş, çok güzel yemekler yapmış. İlk defa sohbet etmemize rağmen kahkahalar eksik olmadı diyebilirim. Allah nazarlardan korusun...
Ama ben kendimden emin olamıyorum. Demin erkek arkadaşımın annesi ile telefonda konuştuk. Telefonu kapattım ve içim huzursuzlukla doldu. Sanki her davranışımda, her sözüm de bir şapşallık varmış gibi geliyor. Acayip heyecanlanıyorum. Ayrıca sanki söylememem gereken bir şeyler söylüyormuş, sürekli yanlış anlaşılıyormuşum gibi hissediyorum.
Aceleci ve dengesiz davranıyorum sanki. Telefonda konuşurken bile heyecandan öldüm. Aceleci ve saçma davrandım galiba.
Soğukkanlı olamıyorum, çok şapşal davranıyorum sanırım. Off ne zor bu işler..