Evlilik anladım ki bana göre değil, benim yaşam tarzıma uygun değil,aslında hizmetçilikten başka bişi değil,sevemedim evlilik kurumunu.Yalnızken çok daha mutluydum...Dünyam karardı.eşim artık şiddet uygulamıyor, bu sene emniyette şikayetçi olmuştum vs, şiddet artık bitti.
mutludeğilim, eşimle kişliklerimiz bile farklı,o gülmeyi sever, herşeye güler,boşmuhabbetleri sever, bense daha felsefiğim,konuşurken tatmin olmuyorum, konuyu değiştiriyo yine komik bişiye bağlıyo, gülüyo, ben istediğimi anlatamıyorum ve gidiyourm kendi odama.
her gün yemek yapmak da istemiyorum,sıkıcı geliyo...
bekarken ekmek arası yerdim, uyurdum.şimdi her gün yemek yap.mutsuzum.
üstelik eşimede güvenmiyorum, en ufak şeyde karşı tarafı savunuyo, yanımda değil, karşımda...güven yok, bişi yok...
kocam geçen sene ben hamileiken demişti
ben pişmanım evlendiğime, nereden evlendim, ne güzel de kızlar vardı diyehep kulaklarımda.
aslında boşanmak istiyorum ama cesaretim yok maddi manevi...Oğlumuz var,bilmiyorum,mutlu değilim.....Oğlumuz babasında kalsa babannesi bana karşı doldurur mutlaka...Ben mutlu değilim...keşke evlenmeseydim.keşke güvenebilseydim...yok,yok
kadin yapar olayi yok bizde, evi kadin cekip cevirmez kim yasiyorsa herkes yapar. Kimin cani istiyorsa kim o an pislik gormek istemiyorsa kalkar temizler. Guzel giyinmek istiyorsam hemen kalkar utu yaparim mesela. Zorunda oldugum icin degil. Kimse yapmiyorsa utu gerektirmeyen seyler giyecegiz katlanacaksin ceremesine de.
madem mutsuzdun dayak yiyordun çocuk neden yapıyorsun yanlızlığı çok seviyoduysan
Her zaman hayirlisini istemek gerek.
