Mutlu olan var mi?

S

sasifelekcikmazi

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
30 Mart 2023
3.370
9.950
78
Arkadaşlar mutlu olan var mı? Ben değilim. Kizim mutluluk kaynağı onun dışında yok. İş anlamında tekrar çalışacağım ama kötü bir para olmasa da çocuğun masrafı o bu gidecek, eşim ortalama kazanıyor. Suçlamayı çok seven bir anne ile büyüdüm. Daha yeni kendi içimdeki o ses kesildi. Kv desen kötüydü. Görüşmeyi kesinceye kadar ben benlikten çıktım. (Laf olsun diye kotu demiyorum. Ben yine seviyemi bozmadim. Baskasi olsa kafa goz dalardi) Eşim iyidir, cocuga cok duskundur ama canlı, heyecanlı, vizyonu yuksek bir adam değildir. Kronik rahatsizliklarim var. Çok yorgunum. Mutsuzum. Gidemiyorum, kalamıyorum da. Elimden bir sürü fırsat geçti. Kimini değerlendirdim, kimine pasif kaldım. Terapi gördüm. Anne dominansi, narsiszmi çıktı. Tum dünyaya o aktarımı yapıyormuşum. İyice pasiflestim. Kendimi sevemiyorum. Annem de sürekli hayatımın olabileceği iyi versiyonu söyleyip eşime kızıyor. Aptal gibiyim. Annemi kısmen kontrol altına aldım. Ama dominant annesi olan bilir. Ufak bir sızıntı görse girer. Mesafeyi var. Ama tamamen görüşmeyi kesmek istemiyorum.
Çevreme bakıyorum. Herkes ayrı bir mutsuz. Mutlu olan var mı, önerisi olur mu?
Şimdiden yazan, emek veren herkesin eline sağlık.
 
Mutluluk çok değişik bir kavram. Yüklediğimiz anlamlara göre de değişiyor bence. Size sadece şunu söyleyebilirim sadece sizin hayatınızda problem yok herkesin hayatında eğer “mutsuz olmak isterse” bulabileceği bir çok sebep var emin olun.
Kendi adıma söyleyeyim yıllarca (bekarken daha erkek arkadaşım bile yokken) hep anne olmak istediğimi çocukları çok sevdiğimi dile getirdim. 2 yıllık evliyim. Eşimin genetik sorunu sebebiyle çocuk sahibi olamıyormuşuz başından beri,yeni öğrendik.Tokat gibi çarptı bu gerçek bana. Mutlu musun derseniz eksiğim ama nefes aldığım için mutluyum. Sizin saydıklarınıza bakınca bir evladınızın olması bana mesela lütuf gibi geldi.
O yüzden kısaca söylemek isterim ki sizin mutsuzum dediğiniz hayat belki bir başkasının hayalidir. Tutunacak dallar bulun kendinize. Mutsuzum deyip çıkmayın işin içinden. Hayatı dört dörtlük olan kimse yok inanın ki.
 
dcsgkl .!.:
Mutluluk çok değişik bir kavram. Yüklediğimiz anlamlara göre de değişiyor bence. Size sadece şunu söyleyebilirim sadece sizin hayatınızda problem yok herkesin hayatında eğer “mutsuz olmak isterse” bulabileceği bir çok sebep var emin olun.
Kendi adıma söyleyeyim yıllarca (bekarken daha erkek arkadaşım bile yokken) hep anne olmak istediğimi çocukları çok sevdiğimi dile getirdim. 2 yıllık evliyim. Eşimin genetik sorunu sebebiyle çocuk sahibi olamıyormuşuz başından beri,yeni öğrendik.Tokat gibi çarptı bu gerçek bana. Mutlu musun derseniz eksiğim ama nefes aldığım için mutluyum. Sizin saydıklarınıza bakınca bir evladınızın olması bana mesela lütuf gibi geldi.
O yüzden kısaca söylemek isterim ki sizin mutsuzum dediğiniz hayat belki bir başkasının hayalidir. Tutunacak dallar bulun kendinize. Mutsuzum deyip çıkmayın işin içinden. Hayatı dört dörtlük olan kimse yok inanın ki.
Genişletmek için tıkla...
Kesinlikle öyle. Benimki aslında mutsuzluk da değil herseyle ilgilenmenin getirdigi bitkinlik ve yeniden başlamaya kalkacak gücümün olmaması. Sizin durumunuz için üzüldüm. Belki bir çocuk evlatlık almayı düşünürsünüz. Çok teşekkür ederim fikirleriniz için.
 
kimse her an mutlu olamaz bence. şuan nötrüm mesela ne muutlu ne mutsuz. mutsuz olduğum dönemler, yıllar, aylar oldu ama belli bir olaya bağlıydı, o neden yok olunca mutsuzluğum geçti. kronik mutluluk yada mutsuzluk yok. sizinki kronik mutsuzluk hali olmuşsa o patolojik bir duruma evrilmiş. sevgilimden ayrıldım mutsuzum deseydiniz anlardım. belli ki içsel sıkıntılarınız var, destek almışsınız ama bence devam edin, bunları psikoloğunuza anlatın, emin olun buraya yazmaktan on kat faydalı olur.
 
Mutlu değilim her şeyin içi boşalmış gibi hissediyorum. Gezdiğim yerlerden zevk alamıyorum. Para desen değer kaybetmiş istediğim şeylere sahip olamıyorum. Biraz da yorgunum. Hiçbir şey için çabalamak istemiyorum. Öylece durup duvarı izlemek daha eğlenceli.
 
Herkes mutsuz mudur bilemiyorum,benim çevremde mutlular gibi görünüyor çünkü. Ben kendi adıma mutluyum ama mutlu doğdum,mutlu yaşamaya çalışıyorum,içimden gelen bir şey mutluluk. Dış faktörler beni bir yere kadar mutsuz ediyor,sonra yine mutlu olabilecek bir sebep bulabiliyorum.Nereden baktığınızla alakalı bu durumlar. Mutsuz insanın çevresinde de mutsuzlar olur. Mutsuz olmanız için bazı olumsuzluklar yaşamanız lazım. Sizinkinde de maddiyat ağır basıyor,maddi durum biraz daha iyi olabilse keşke,Allah hayırlısını versin hakkınızda inşallah
 
Bu bir geçiş süreci olabilir. Ben de bir süredir calismiyorum. Eşimin çalışma saatleri cok uzun. Birlikte sosyalleşebilecegimiz zaman çok kısıtlı. Ameliyat oldum 1 ay yattım derken bir kaza atlattım ve kazadan sonra sağlık sorunumdan ötürü yine 1 aydır evden çıkamadım, sürekli istirahat durumundayım. Ailemde arka arkaya cenazeler oldu. Modumu aşırı düşük ve yeniden başlamaya enerjisiz hissediyorum. Ama hep bunun bir süreç olduğunu hatırlatıyorum kendime. Beynimin beni ele geçirmesine izin vermiyorum. Bu hisler geçecek ve geçince şunu yapacağım diye planlar kuruyorum kafamda. Bazen ağlıyorum da tabi çok dipte hissediyorum. Ama geçmesi için de zaman tanidim kendime. Siz de bu şekilde dusunurseniz belki faydası olur.
 
sasifelekcikmazi .!.:
Arkadaşlar mutlu olan var mı? Ben değilim. Kizim mutluluk kaynağı onun dışında yok. İş anlamında tekrar çalışacağım ama kötü bir para olmasa da çocuğun masrafı o bu gidecek, eşim ortalama kazanıyor. Suçlamayı çok seven bir anne ile büyüdüm. Daha yeni kendi içimdeki o ses kesildi. Kv desen kötüydü. Görüşmeyi kesinceye kadar ben benlikten çıktım. (Laf olsun diye kotu demiyorum. Ben yine seviyemi bozmadim. Baskasi olsa kafa goz dalardi) Eşim iyidir, cocuga cok duskundur ama canlı, heyecanlı, vizyonu yuksek bir adam değildir. Kronik rahatsizliklarim var. Çok yorgunum. Mutsuzum. Gidemiyorum, kalamıyorum da. Elimden bir sürü fırsat geçti. Kimini değerlendirdim, kimine pasif kaldım. Terapi gördüm. Anne dominansi, narsiszmi çıktı. Tum dünyaya o aktarımı yapıyormuşum. İyice pasiflestim. Kendimi sevemiyorum. Annem de sürekli hayatımın olabileceği iyi versiyonu söyleyip eşime kızıyor. Aptal gibiyim. Annemi kısmen kontrol altına aldım. Ama dominant annesi olan bilir. Ufak bir sızıntı görse girer. Mesafeyi var. Ama tamamen görüşmeyi kesmek istemiyorum.
Çevreme bakıyorum. Herkes ayrı bir mutsuz. Mutlu olan var mı, önerisi olur mu?
Şimdiden yazan, emek veren herkesin eline sağlık.
Genişletmek için tıkla...
Biz mutluyuz desek sana ne faydası olacak ki arkadaşım,belki daha da üzüleceksin.
Güzel günlerin olsun bundan sonra inşallah.
 
vargasabreu .!.:
Bu bir geçiş süreci olabilir. Ben de bir süredir calismiyorum. Eşimin çalışma saatleri cok uzun. Birlikte sosyalleşebilecegimiz zaman çok kısıtlı. Ameliyat oldum 1 ay yattım derken bir kaza atlattım ve kazadan sonra sağlık sorunumdan ötürü yine 1 aydır evden çıkamadım, sürekli istirahat durumundayım. Ailemde arka arkaya cenazeler oldu. Modumu aşırı düşük ve yeniden başlamaya enerjisiz hissediyorum. Ama hep bunun bir süreç olduğunu hatırlatıyorum kendime. Beynimin beni ele geçirmesine izin vermiyorum. Bu hisler geçecek ve geçince şunu yapacağım diye planlar kuruyorum kafamda. Bazen ağlıyorum da tabi çok dipte hissediyorum. Ama geçmesi için de zaman tanidim kendime. Siz de bu şekilde dusunurseniz belki faydası olur.
Genişletmek için tıkla...
Aynen böyle. Ataklar, evde olma hali yordu
Tatile de gittim. Ama eski neşemi bulamıyorum. Tavsiyelerinizi dikkate alacağım.
 
Ben genel olarak zaten hayatin mutluluk uzerine kurulu olmadigini dusunuyorum. Bizim kucuk mutluluk duraklarimiz var gibi daha cok. Uzun bi yol dusun aslinda kirli pasli, engebeli camurlu batakli, aralarda kucuk kucuk duraklar var cicekli bocekli. Mesela kizinizin dogumu, o sizin mutluluk duraginiz. Ya da dugun gununuz, babanizin 57. dogumgunu kutlamasi, esinizin terfisi vs vs...
Mutluluk odakli yasadikca yani beklentiyi arttirdikca istedigim hicbi sey olmuyo modundan cikamiyoruz bence. Aslinda hayat veya biri, bize hep mutlu olacagimizi falan soylemedi. Yasamanin kolay oldugunu soylemediler.
Ben bunu kabul ettim, tavsiye de ederim.
 
modinas .!.:
Biz mutluyuz desek sana ne faydası olacak ki arkadaşım,belki daha da üzüleceksin.
Güzel günlerin olsun bundan sonra inşallah.
Genişletmek için tıkla...
Ben mutlu olduğunu düşünen varsa ne mutlu ediyor onu öğrenmek istiyorum. Baskasinin mutlulugundan niye uzuleyim ki. Degisik bir bakis acisi. Yine de teşekkürler.
 
herseyinsanlaricin .!.:
Ben genel olarak zaten hayatin mutluluk uzerine kurulu olmadigini dusunuyorum. Bizim kucuk mutluluk duraklarimiz var gibi daha cok. Uzun bi yol dusun aslinda kirli pasli, engebeli camurlu batakli, aralarda kucuk kucuk duraklar var cicekli bocekli. Mesela kizinizin dogumu, o sizin mutluluk duraginiz. Ya da dugun gununuz, babanizin 57. dogumgunu kutlamasi, esinizin terfisi vs vs...
Mutluluk odakli yasadikca yani beklentiyi arttirdikca istedigim hicbi sey olmuyo modundan cikamiyoruz bence. Aslinda hayat veya biri, bize hep mutlu olacagimizi falan soylemedi. Yasamanin kolay oldugunu soylemediler.
Ben bunu kabul ettim, tavsiye de ederim.
Genişletmek için tıkla...
Şahane bir bakış açısı. Teşekkürler.
 
darkmore .!.:
Herkes mutsuz mudur bilemiyorum,benim çevremde mutlular gibi görünüyor çünkü. Ben kendi adıma mutluyum ama mutlu doğdum,mutlu yaşamaya çalışıyorum,içimden gelen bir şey mutluluk. Dış faktörler beni bir yere kadar mutsuz ediyor,sonra yine mutlu olabilecek bir sebep bulabiliyorum.Nereden baktığınızla alakalı bu durumlar. Mutsuz insanın çevresinde de mutsuzlar olur. Mutsuz olmanız için bazı olumsuzluklar yaşamanız lazım. Sizinkinde de maddiyat ağır basıyor,maddi durum biraz daha iyi olabilse keşke,Allah hayırlısını versin hakkınızda inşallah
Genişletmek için tıkla...
Daha iyi olabilir aslinda. Ama çabalamaktan sıkıldım.
 
sasifelekcikmazi .!.:
Arkadaşlar mutlu olan var mı? Ben değilim. Kizim mutluluk kaynağı onun dışında yok. İş anlamında tekrar çalışacağım ama kötü bir para olmasa da çocuğun masrafı o bu gidecek, eşim ortalama kazanıyor. Suçlamayı çok seven bir anne ile büyüdüm. Daha yeni kendi içimdeki o ses kesildi. Kv desen kötüydü. Görüşmeyi kesinceye kadar ben benlikten çıktım. (Laf olsun diye kotu demiyorum. Ben yine seviyemi bozmadim. Baskasi olsa kafa goz dalardi) Eşim iyidir, cocuga cok duskundur ama canlı, heyecanlı, vizyonu yuksek bir adam değildir. Kronik rahatsizliklarim var. Çok yorgunum. Mutsuzum. Gidemiyorum, kalamıyorum da. Elimden bir sürü fırsat geçti. Kimini değerlendirdim, kimine pasif kaldım. Terapi gördüm. Anne dominansi, narsiszmi çıktı. Tum dünyaya o aktarımı yapıyormuşum. İyice pasiflestim. Kendimi sevemiyorum. Annem de sürekli hayatımın olabileceği iyi versiyonu söyleyip eşime kızıyor. Aptal gibiyim. Annemi kısmen kontrol altına aldım. Ama dominant annesi olan bilir. Ufak bir sızıntı görse girer. Mesafeyi var. Ama tamamen görüşmeyi kesmek istemiyorum.
Çevreme bakıyorum. Herkes ayrı bir mutsuz. Mutlu olan var mı, önerisi olur mu?
Şimdiden yazan, emek veren herkesin eline sağlık.
Genişletmek için tıkla...
30 dan sonra mutlu olabilenlere şaşırıyorum
Hiç bi hormonum doğru düzgün salgılanmıyor
Bide şu Afrikalılara bakıyorum kıçlarında donları yok öyle mutlular öyle hayat dolular . Nerde hata yapıyorum ben bilmem
 
Oscarcollerde .!.:
30 dan sonra mutlu olabilenlere şaşırıyorum
Hiç bi hormonum doğru düzgün salgılanmıyor
Bide şu Afrikalılara bakıyorum kıçlarında donları yok öyle mutlular öyle hayat dolular . Nerde hata yapıyorum ben bilmem
Genişletmek için tıkla...
Ben yurtdisini çok gezdim. Tum Asya mutlu. Siritik siritik dolaşıyor.
 
Ölesiye mutlu değilim ama geçmiş sıkıntıları düşününce şükretmek dışında elimden bişey gelmiyor. Anne babam çok ciddi sağlık sorunları atlattı. Oğlum 3 yıla yakındır özel eğitime devam ediyor ve yeni yeni bitirmek üzereyiz. Evliliğimde dönem dönem ciddi sıkıntılarım oldu. Daha neler neler.. 🥺

Kendimi motive etmeye çalışıyorum, aşamadığım, çözmek için zamana ihtiyacım olan sorunlarım var ama ben hayatın herşeye rağmen çok güzel olduğuna inanıyorum. Oğlum için çok güçlü durmak zorunda olduğumu biliyorum ama en önemlisi mutluluk yada mutsuzluğun kendi beynimizde olduğunu anladım...
 
birmuhendisanne .!.:
Ölesiye mutlu değilim ama geçmiş sıkıntıları düşününce şükretmek dışında elimden bişey gelmiyor. Anne babam çok ciddi sağlık sorunları atlattı. Oğlum 3 yıla yakındır özel eğitime devam ediyor ve yeni yeni bitirmek üzereyiz. Evliliğimde dönem dönem ciddi sıkıntılarım oldu. Daha neler neler.. 🥺

Kendimi motive etmeye çalışıyorum, aşamadığım, çözmek için zamana ihtiyacım olan sorunlarım var ama ben hayatın herşeye rağmen çok güzel olduğuna inanıyorum. Oğlum için çok güçlü durmak zorunda olduğumu biliyorum ama en önemlisi mutluluk yada mutsuzluğun kendi beynimizde olduğunu anladım...
Genişletmek için tıkla...
Çok geçmiş olsun. Umarim toparlar. Doğru ben mutlu olma halimi yitirdim. Bir dönem ustuste bir sürü problemle uğraştım. Herseyi hale yola koydum. Şimdi geçmişe dönüp o kadar çabalamaya iyiydi diyorum. Karmaşık duygular.
 
sasifelekcikmazi .!.:
Arkadaşlar mutlu olan var mı? Ben değilim. Kizim mutluluk kaynağı onun dışında yok. İş anlamında tekrar çalışacağım ama kötü bir para olmasa da çocuğun masrafı o bu gidecek, eşim ortalama kazanıyor. Suçlamayı çok seven bir anne ile büyüdüm. Daha yeni kendi içimdeki o ses kesildi. Kv desen kötüydü. Görüşmeyi kesinceye kadar ben benlikten çıktım. (Laf olsun diye kotu demiyorum. Ben yine seviyemi bozmadim. Baskasi olsa kafa goz dalardi) Eşim iyidir, cocuga cok duskundur ama canlı, heyecanlı, vizyonu yuksek bir adam değildir. Kronik rahatsizliklarim var. Çok yorgunum. Mutsuzum. Gidemiyorum, kalamıyorum da. Elimden bir sürü fırsat geçti. Kimini değerlendirdim, kimine pasif kaldım. Terapi gördüm. Anne dominansi, narsiszmi çıktı. Tum dünyaya o aktarımı yapıyormuşum. İyice pasiflestim. Kendimi sevemiyorum. Annem de sürekli hayatımın olabileceği iyi versiyonu söyleyip eşime kızıyor. Aptal gibiyim. Annemi kısmen kontrol altına aldım. Ama dominant annesi olan bilir. Ufak bir sızıntı görse girer. Mesafeyi var. Ama tamamen görüşmeyi kesmek istemiyorum.
Çevreme bakıyorum. Herkes ayrı bir mutsuz. Mutlu olan var mı, önerisi olur mu?
Şimdiden yazan, emek veren herkesin eline sağlık.
Genişletmek için tıkla...
Sıkıntılarım var kendimce , dert etmeye kalksam ohoo büyük dram çıkar hayatımdan ama pozitif biseyler bularak , elimde olan güzel şeylerin kıymetini bilerek mutlu olmaya çalışıyorum, hamdolsun mesleğim, iyi bir eşim , henüz yolda olan bir meleğim var şükrediyorum rabbime , kafamı arkaya çevirdiğimde babasız büyümem, annemin çaresiz dönemleri , narsist aile fertlerim, abime olan büyük kızgınlığım ve kırgınlığım, gurbette yalnızlığım , travmalarım var da var yani 😅 Fakat olmayana değil olana odaklıyım artık, kim bana değer veriyorsa sadece o insanlarla muhatap oluyorum, aile fertlerim dahi olsa huzurumu bozan herkese kapımı kapamış haldeyim , kendimi geliştirip dönüştürme peşindeyim, ışığımı söndürebilecek potansiyele sahip herkesten uzağım, sadece sağlık ve huzur istiyorum gerisi boş...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

E
Biriyle ilgili ilk izlenim sonradan değişir mi ?
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
2K
Dribbble
Dribbble
E
Kaynanam yüzünden mutsuzum
3 4 5
Yorumlar
91
Görüntüleme
9K
Selcan9496
S
A
Eşimin ailesiyle yaşadığım son durum
2 3
Yorumlar
56
Görüntüleme
7K
alindalin
A
Nhessa
28 Ekim - 3 Kasım 2024 Haftalık Burç Yorumları
2
Yorumlar
32
Görüntüleme
2K
Nhessa
Nhessa
M
Bu kadar da olur mu?
2 3 4
Yorumlar
75
Görüntüleme
4K
kkszkllk
K
Back
X