Mutlu bir evliliği olan mutlu hisseden ben çok şey yaşadım ama şu şekilde evliliğimi kurtardım diyebilen birileri ,paylaşmak isteyen birileri var mı ,merak ediyorum. Evliliğimde zor zamanlarım oldu ama bir yılı aşkın bir süredir evliyim 8-9 aydır da aynı evde kalıyorum. Çeşitli tartışmalar, öfke patlamaları, çok kötü şeyler ve güzel şeyler oldu. İlişkimiz sorunsuz pürüzsüz ilerlemiyor ama sanırım her evliliğin atlattığı badirelerden birkaçını atlattı ve zaman zaman yorgun hissediyorum. Kimseyi hiçbir sebeple affetmeye kuvvetim kalmadı gibi. Bütün dünyadan soğumuş gibiyim. Diğer taraftan umut da ediyorum. Güzel günler olacak diyorum ... Evliliğinizin ilk dönemleri sizler için nasıldı, ne şekillerde düzeldi ve yuvanızdaki huzurun sırrı nedir merak ediyorum.Paylaşırsanız sevinirim. Sevgi ve saygıyla.
Bunu her yere yazıyorum size de yazayım :)
Eşiniz düşmanınız değil,sürekli mücadele halinde olmayın
Bazen alttan almak, sen haklısın demek ezilmek demek değildir
Onun sevdiğiniz adam olduğunu aklınızdan çıkartmayın, çevrenin gazına gelmeyin, hele KK da boşarım asarım keserim diyenlere hiç bakmayın :)
Boşanmak lafını ağzınıza pelesenk etmeyin, eşinize güvenmeyi öğrenin
İki ayrı dünyanın bir araya gelip, birbirine alışması bir süreçtir, yeri geliyor kendi ailemizle anlaşamıyoruz, sürtüşmeler normaldir ama bunları abartmamak lazım.
Yüksek beklenti de evliliğin düşmanıdır, rüya gibi pembe hayatlar yok
Rahmetli annemin bir lafı vardır çok severim ; bakacağın yüze s....mayacaksın, s.....ın yüze bakmayacaksın derdi, kelimeleri dozunda kullanmak lazım. Evliliğin ilk zamanları herkes için zor, cicim ayı diye bir şey yok, düşünsene pembe pembe flört ettiğin adamla aynı eve giriyorsun, onun yemekten sonra geğiren, sabahları tuvaleti kokutan bir adama dönüştüğüne şahit oluyorsun. Yaşam alışkanlıkların farklı, düzenin farklı, aile yapıların farklı bunların uyuşması biraz zaman biraz da itidal ister. Tabi ki her şey karşılıklı, senin kadar eşinin de gayreti lazım, karşılıklı diyalog kurabilmek lazım
