kimbilir aynı durumda olan ve aynı duyguları paylaşan ne çok kadın var.. yalnız olmadığımızı bilmek güzel ama çok üzülüyorum neden hala yalnızız? tamam benim çevrem çok geniş değil, çok sosyal de değilim ama karşıma çıkan "sözde" işi gücü yerinde belli bir mesleği eğitimi olan kişiler de bu kadar mı fasarya olur ya. bu kadar mı aile babası olmaktan uzak olur? son görüştüğüm insan kafamdaki aile babası modeline uyuyordu. çok ortak taraflarımız vardı bana çok hitap ediyordu. kalbim de ısınmıştı bu kez buldum sanırım dedim içim kıpır kıpırdı. tek sorun evlendiğimizde onun yaşadığı yere gidecektim çok küçük bir cevreye ve kimsemin olmadığı. ve kendi işi var ona mecbur yardım edecektim, kendi ekonomik özgürlüğüm olmayacaktı. tek sorun bunlar sanıyordum oysa tek sorun bu değilmiş. meğer ciğerden sevmemiş beni, istememiş. ben ayrılmak istediğimde( çok ilgisizleşmeye başlamıştı) hemen kabullenici oldu. daha önce de birkaç kez ayrılır gibi olmuştuk ama dönmüştük tekrar. bu kez o da soğumuş belli, bir veda cümlesine sığdırdı bizi.
çok keyifsizim
bundan 4 yıl önce işte. o mesela hiç üçü beşi hesaplamazdı ama ben hep onu düşünürdüm.
