Ben beş yıllık evliyim ve on haftalık hamileyim. Biz eşimle öyle çok büyük bir aşkla evlenmedik, bir nevi görücü usulü oldu ama şöyleki ben eşimi asırı beğeniyordum, ve onunla evlenmek için can atıyordum. Evlendik, eşimin benden önce çıktığı kızı buldum bir yolla. Eşimin zamanında onu çok sevdiğini, öğrendim. Eşim hiç bir zman beni tam olarak sevmedi ya da ben öyle hissettim. Sürekli eşimin eski sevgilisini stalklıyorum, ona özeniyorum. Geçen hafta gördüm ki, evlilik teklifi almış, erkek arkadaşından. Kızın, çok mutlu olmasını isterim çünkü, herkes mutluluğu hakeder. Ama o kadar imrendim ki kıza. Eşim, hiç bana öyle evlilik teklifi, iltifat hiç bir şey yapmadı. Bazen düşünüyorum da benle değil de o kızla olsaydı, bence o kıza çok ilgili olurdu. Ona, evlilik teklifi, ilgi her şeyi yapardı. Kız özgür biri, yani aslında ben çok baskı altındayım. Bir yere tek gidersen, ayıp, şunu giyme ayıp. Şuan içtrn içe o kadar çok üzülüyorum ki. Keşke, diyorum benim de hayatım öype olsaydı. Dışardan herkesin hayatı mükemmel durur, ama sanki o kız çok sakin ben çok sinirliyim. O kız çok seviliyor ve hakediyor sevilmeyi ben aksine mutsuzluğu hakediyorum. Lütfen linçlemeyin beni. Ama anlatacak, içimi dökücek kimsem yok. Kendimi sürekli onunla kıyaslarken buluyorum. Mesela o çok zayıf ben ona göre daha kiloluyum, mesela o çok güzel giyiniyo bense çok kötü, mesela onun dişleri çok güzel benimkiler kötü. Ben cevrem tarafından çok beğenilen biriyim ama özgüvensizin tekiyim.