Nankör evlatmışım

Arkadaşlar tayin olalı 1.5 ay oldu 1 ayı bendelerdi daha da gitmediler, 1 haftası ise ben onların yanındaydım. Kabus gibiydi. Ve genede çoğunlukla sabretmeye çalıştım. Neyse şu an müdür yardımcısı oldum. Ve bu yüzden nankör evlat oldum. Müdür yardımcısı olmadan önce babam belki yazınsana ihtiyacımız olabilir olma dedi. Bana diyorlar ki cuma memlekete gitsek bizle gelir misin(önümüzdeki hafta öğretmenlerin tatili) hayır ben biraz evde vakit geçirmek istiyorum dedim. Başladı saydırmaya ben sana olma demedim mi senden bir defa bir şey istedim sömestırda, önümüzdeki hafta annein yanında olabilirdin vs… Annem ameliyat olacak ama tatillere denk gelmiyor tatil sonrasına denk geliyor. Yani öğretmen olsam da o tarihte çalışıyor olacağı onlar da bunu biliyor ayrıca söyledim de. Daha idarecilik belli değilken dedim ki refakatçi olarak beni yazdırın bugün gene aynını dedim. Babam ben uğraşamam gelecektin bilmem ne falan kızdı.Önümüzdeki hafta sonu gelirim dedim gelme bir gün için dedi. Sonra odama gittim geldi bana söylenmeye devam etti “hayatımızda ilk defa senden bir şey istedik daha da yanımıza da ameliyata gelme sen bizi anlayacaksın ama çok sonra vs…” kendimi vicdanen çok rahatsız hissettim ama idarecilik yapmayı seviyorum öğretmenlikte rahat değilim ve bu benim tercihim ve işim. Onlar istiyor ki her tatilde her fırsatta orada olayım hiç kendi hayatım olmasın akşam 10 dedin mi evde olayım pek gezmeyeyim onlar benim için ne istiyorsa öyle biri olayım. Bir de şu garip mesela iki erkek kardeşim var, ikisine de yıllık izin al demiyorlar. Hatta biri sık sık yurtdışına gidiyor nişanlısı orada diye. Bu arada daha buraya tayin olmamışken doğuda yaşarken de sürekli müdür yardımcısı olma akıl işi değil, yazın yanımıza gel sömestırda yanımıza gel ,Ara tatillerde yanımızda gel diyorlardı. Öğretmenken gelmeyince kavga gürültü oluyordu.
Çok değil birkaç ay öncesine kadar çok mutlu ,her şeyin yoluna girdiği, imrenilen 4/4 lük olmasa da 3/4 lük bir hayatım vardı. Gerçekten bazen kendimi camdan atasım geliyor hayatımda ilk defa intiharı düşünüyorum kurtulur muyum diye. Aynadaki beni tanıyamıyorum kendimden nefret eder oldum

anneniz iyi mi inşallah iyidir
babanıza güzelce anlatacak ayrı bir hayatınızın olduğunu dikte edeceksiniz madem istemiyorsanız
bırakın babanız söylensin dursun

Neden halen bu insanları sepetlemediniz? Kusura bakmayın böyle dümdüz söyledim ama sizin hikayemizin en başından beri size zarar verdikleri açıktı

Aileniz hadlerini aşalı çok olmuştu zaten, siz onların suyuna gideyim üzmeyeyim dedikçe de coştular. Köpeğinizi bile onların yüzünden vermişsiniz, en büyük hatanız. Artık kendi hayatınıza odaklanın, 2 kardeşiniz daha varmış madem onları arayıp sorumluluklarınızı bölüşmeniz gerektiğinden bahsedin.

Sigrid .!.:

Neden halen bu insanları sepetlemediniz? Kusura bakmayın böyle dümdüz söyledim ama sizin hikayemizin en başından beri size zarar verdikleri açıktı

Genişletmek için tıkla...

patiledim .!.:

Aileniz hadlerini aşalı çok olmuştu zaten, siz onların suyuna gideyim üzmeyeyim dedikçe de coştular. Köpeğinizi bile onların yüzünden vermişsiniz, en büyük hatanız. Artık kendi hayatınıza odaklanın, 2 kardeşiniz daha varmış madem onları arayıp sorumluluklarınızı bölüşmeniz gerektiğinden bahsedin.

Genişletmek için tıkla...

gulendam_34 .!.:

anneniz iyi mi inşallah iyidir
babanıza güzelce anlatacak ayrı bir hayatınızın olduğunu dikte edeceksiniz madem istemiyorsanız
bırakın babanız söylensin dursun

Genişletmek için tıkla...

Annem kanser diye hiçbir şey diyemiyorum. En önemli şey moral diyorum. Ama ben çok yıpranıyorum

pportakall .!.:

Annem kanser diye hiçbir şey diyemiyorum. En önemli şey moral diyorum. Ama ben çok yıpranıyorum

Genişletmek için tıkla...

Gecmıs olsun

Anneniz kanser hastasıymış. Muhtemelen onlar da zor bir dönemden geçiyor. Anne ve babanız normalden daha hassas olabilirler ve sizi yanlarında istemeleri de çok normal bence. Şuan onlar içinde zor süreçler biraz daha anlayışlı olabilirsiniz sanki. Nankörlük değil tabi ki yaptığınız ama sanki bireyselliği kafanıza çok takmışsınız gibi geldi bana. Zaten hayatınızın geri kalanında ne kadar yanlarında olabileceksiniz ki? Olmak istemezseniz de siz bilirsiniz tabi ama sonra pişman olmamak için kendinizi dolduruşa getirmeyin derim ben. Fazla tepkili gibi geldiniz bana. Bende yanlış yorumluyor olabilirim bilemedim yine de düşünün derim.

pportakall .!.:

Annem kanser diye hiçbir şey diyemiyorum. En önemli şey moral diyorum. Ama ben çok yıpranıyorum

Genişletmek için tıkla...

Burda herkes annen hasta alttan al dedi ama anneniz hasta olmasa bile aynı şeyleri yaşardınız bence. Kontrol etmeyi seviyor ailen. Faydaları fayda olmuyor maalesef, zarar verdiklerini sen sert durup hayır demedikçe böyle devam eder. Bir iki alınır kırılırlar halbuki sonra kabullenirler.

Spanky .!.:

Anneniz kanser hastasıymış. Muhtemelen onlar da zor bir dönemden geçiyor. Anne ve babanız normalden daha hassas olabilirler ve sizi yanlarında istemeleri de çok normal bence. Şuan onlar içinde zor süreçler biraz daha anlayışlı olabilirsiniz sanki. Nankörlük değil tabi ki yaptığınız ama sanki bireyselliği kafanıza çok takmışsınız gibi geldi bana. Zaten hayatınızın geri kalanında ne kadar yanlarında olabileceksiniz ki? Olmak istemezseniz de siz bilirsiniz tabi ama sonra pişman olmamak için kendinizi dolduruşa getirmeyin derim ben. Fazla tepkili gibi geldiniz bana. Bende yanlış yorumluyor olabilirim bilemedim yine de düşünün derim.

Genişletmek için tıkla...

Ya şöyle her aile yorucudur, ama benim ailem aşırı yorucu yani yediğimden içtiğimden giydiğimden gezdiğimden tutunda mesleki yaşantıma elimi yıkama süreme kadar karışırlar eleştirirler ve bunu 7/24 yaparlar . O yüzden bunca yıl mesafeliydim. Şimdi kanser hastalığı çıkınca hiçbir şey diyemez oldum. Onlar da iyice böyle tepem çıktı. Ve artık dayanamıyorum onları yememek için kendimi yiyorum

Bu 1,5 ayda biraz nefes aldırsalardı halbuki izin alıp her şeye koşacak enerjiyi bulurdun. Kanser hastası annen moral önemli ama çamaşır suyuyla da her gün evini temizledi. Gidip evinde dinlense sen de hafta sonları atlayıp gitseydin böyle olmazdı.

Ingrid Kannerman .!.:

Burda herkes annen hasta alttan al dedi ama anneniz hasta olmasa bile aynı şeyleri yaşardınız bence. Kontrol etmeyi seviyor ailen. Faydaları fayda olmuyor maalesef, zarar verdiklerini sen sert durup hayır demedikçe böyle devam eder. Bir iki alınır kırılırlar halbuki sonra kabullenirler.

Genişletmek için tıkla...

Annem hasta olmadan önce de çok karışıyordu ama hasta olunca x10 oldu. İşte ameliyata 2 hafta var. 15 günde bakım süreci olur diye düşünüyorum. Bu süreçte hafta sınları elimden geldiğince gidip yardımcı olacağım ama artık 7/24 aynı evin içinde beraber yaşamak istemiyorum

Ingrid Kannerman .!.:

Bu 1,5 ayda biraz nefes aldırsalardı halbuki izin alıp her şeye koşacak enerjiyi bulurdun. Kanser hastası annen moral önemli ama çamaşır suyuyla da her gün evini temizledi. Gidip evinde dinlense sen de hafta sonları atlayıp gitseydin böyle olmazdı.

Genişletmek için tıkla...

Aynen aynen öyle. İnanın 1.5 ayda ne hayat neşem kaldı ne başka bir şey duşa bile giresim gelmiyor. Özbakım bile yapasım yok. Aynı sofraya oturmamak vakit geçirmemel için sürekli tokum yedim diyorum evlatlık vazifemi yapmaya çalışıyorum

pportakall .!.:

Annem hasta olmadan önce de çok karışıyordu ama hasta olunca x10 oldu. İşte ameliyata 2 hafta var. 15 günde bakım süreci olur diye düşünüyorum. Bu süreçte hafta sınları elimden geldiğince gidip yardımcı olacağım ama artık 7/24 aynı evin içinde beraber yaşamak istemiyorum

Genişletmek için tıkla...

Valla çok haklısın sürekli eksik hissettirerek yardım etme küçük çocuklara bile yapılmaz. Özel hayat anlayışı yok ailende. Belki yemeği dışardan isteteceksin. İnsan çalışınca eve gelip sakince rutinini yapmak istiyor. Bazen de sallamak istiyor her şeyi. Hastalık zor ama annen baban durmuyorki. Yok temizlik yok yemek yok sana sormadan eşya alıp yerleştirmek. Hem seni hem kendilerini yorup duruyorlar. Sürekli gergin şu yapılmalı şunu şöyle yapmalısın insanı hasta olur tabiki. Yine de çok geçmiş olsun. İnşallah bu günleri atlatırsınız.

En acilinden bir kedi köpek de sahiplen lütfen

Ingrid Kannerman .!.:

Valla çok haklısın sürekli eksik hissettirerek yardım etme küçük çocuklara bile yapılmaz. Özel hayat anlayışı yok ailende. Belki yemeği dışardan isteteceksin. İnsan çalışınca eve gelip sakince rutinini yapmak istiyor. Bazen de sallamak istiyor her şeyi. Hastalık zor ama annen baban durmuyorki. Yok temizlik yok yemek yok sana sormadan eşya alıp yerleştirmek. Hem seni hem kendilerini yorup duruyorlar. Sürekli gergin şu yapılmalı şunu şöyle yapmalısın insanı hasta olur tabiki. Yine de çok geçmiş olsun. İnşallah bu günleri atlatırsınız.

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim umarım annem sağlığına kavuşur bende bu süreçte akıl sağlığımı yitirmem

Muhendoz .!.:

En acilinden bir kedi köpek de sahiplen lütfen

Genişletmek için tıkla...

Kendi köpeğimi geri getireceğim şu yıl bitsin hatta sırf gelmesinler diye ev arkadaşı bile alasım var evime

pportakall .!.:

Ya şöyle her aile yorucudur, ama benim ailem aşırı yorucu yani yediğimden içtiğimden giydiğimden gezdiğimden tutunda mesleki yaşantıma elimi yıkama süreme kadar karışırlar eleştirirler ve bunu 7/24 yaparlar . O yüzden bunca yıl mesafeliydim. Şimdi kanser hastalığı çıkınca hiçbir şey diyemez oldum. Onlar da iyice böyle tepem çıktı. Ve artık dayanamıyorum onları yememek için kendimi yiyorum

Genişletmek için tıkla...

Anladım zormuş evet, genelde aileler böyle sanırım benim de binbir travmam var inanın anlıyorum sizi, sıkışmışsınız iki duygu arasında haklısınız da. Destek almayı düşünebilirsiniz eminim çok iyi gelir. Gerçekten sizi anlıyorum ama maalesef her şey bir yana nasıl olurlarsa olsunlar yinede ucunda pişman olmak var emin olun. Ona göre hareket edin size bol şans diliyorum umarım her şey kolaylaşır sizin için

Biraz da oğullarına söz geçirememenin vermiş olduğu öfkeyle size yükleniyor gibi geldi babanız.
Umarım anneniz iyileşir. Geçmiş olsun.

Lina Nur .!.:

Biraz da oğullarına söz geçirememenin vermiş olduğu öfkeyle size yükleniyor gibi geldi babanız.
Umarım anneniz iyileşir. Geçmiş olsun.

Genişletmek için tıkla...

Oğulları da sık sık yanlarında ama ben kadın olduğum için her şeyi benden bekliyorlar. Ve hastalıktan bağımsız sürekli beni kontrol etme ihtiyaçları var. Benim özgürlüğümü ,mutluluğumu, bireyselliğimi tehdit olarak algıladıklarını düşünüyorum bazen

O zaman geçmiş olsun.