- 2 Ağustos 2011
- 16
- 7
- 38
- 46
evet yazmaya nasıl başlasam bilemedim ama anlatacak kimsem olmadığı içinde yazmalıyım. Eşimle 3 yıldır evliyiz ondan öncesinde de 3yıl birlikte yaşadık. 2 tane bebeğim var. Evet benim bebeklerim onlar , babasına aitlikleri varmış gibi hissetmiyorum. Oğlum 20 aylık , kızım 5 aylık... Birlikte olduğumuz dönem boyunca 5 defa şehir değiştirdik toplamda da 7 defa ev değiştirdik. Bu arada iki bebek sahibi oldum. Kızım isteyerek olmadı ama oğlumun kalp atışlarını gördüğüm süre o kadar yakındı ki aldırmak istemedim. Kızımın gelişi kesinleşince doğduğum ve halen ailemin yaşadığı şehre dönmeye karar verdik , hem iş kurmak hemde bebeklerimin gelişimi için. işimizi kurduk ama hiç bir şey planladığımız gibi gitmedi ve maddi olarak dara düştük. Bir süredir eşimden ayrılmayı düşünüyordum ama psikologa gitmenin ilk olarak daha mantıklı olacağını düşündüm. Dr. eşiminde gelmesini istedi ama eşim işim çok diyerek gelmedi. Boşanma konusunu ertelememi tavsiye etti dr. çünkü zor bir süreçten geçtiğimi söyledi. Doktorun tüm tavsiyelerini yapmama rağmen eşimdeki anlayışsızlık ve bencillik gittikçe artıyor. Yok efendim neden sütü ısıt diyormuşum akşamları neden oğlumun altını değiştirmesini istiyormuşum. Zaten bütün gün evde hiç bir iş yapmıyormuşum , üstüne o deli gibi çalışıp gelince ondan beklentilerim varmış. Yeter artık bu evlilik böyle gitmez dedi, bağırışmaya başladık ve elini kaldırdı ama indirmedi. Bir susmayı beceremiyormuşum , ona sinir krizi geçirtecekmişim (ama ben hep susuyorum zaten , ne zaman konuşsam amaaan diyip gider). Gitmesin bence de... Sizce???