durumumu şöyle izah edeyim. üniversite öğrencisiyim iyi arkadaşlarada sahibim ama bi arkadaşım ki kendisini oldukça severim o da beni sever ama hani çok okuyan çok bilen derler ya öyle biri. açıkçası bende normal biriyim öyle üstün özelliklerim yok. ama konuşmalarımızda yanlış bi şey söylediğmde söylediğimde çelişkeye düşdüğümde falan hemen o öyle değil doğrusu şöyle gibi düzeltmelerde bulunuyor ama sürekli.kendini bizim yanlışlarımızı anlatım bozukluklarımızı düzelten olarak görüyor bunu da yineliyor. ama artık sürekli olan bu alışkanlığa hoş bakamıyorum,içten içe üzülüyorum sıkılıyorum,kendimi yetersiz hissetmeye güvensizlik duymaya başladım.konuurken bi anda susup içime kapanabiliyorum.yüzümden de sıkkın olduğum anlaşılıyor.hani anlamıyor farkındayım.soruyorda neyin var biz bi şey mi dedik nie üzülüyosun ama söyleyemiyorum daha doğrusu ne diyeceğimi bilemiyorum ama bazen moralim o kadar bozuluyor ki artık küçücük bi şey olsa bile sıkıntıdan patlıyorum oradan uazaklaşmak geliyor içimden ama hiç bi şey yapmıyorum susup oturuyorum kimseyede bi şey söylemiyorum. ne yapacağımı da bilemiyorum hani bi arkdaşıma anlattım o da ayrı dur o zaman dedi ama ayrı durdurmayacaklarını da biliyorum,arkadşımı seviyorum ama bu durumdan da çok rahatsız oluyorum ne yapmalıyım yardımcı olup fikir verebilirseniz çok sevinirim.