Nasil bukadar mutlular???

Mezuniyet kınası mı? Öyle bir şey de mi uydurulmuş???
 
yenGEnC kadar olmasam da bir alt sürümüyüm diyebilirim. Çalışmayı, gezmeyi, arkadaşlarla takılmayı çok seviyorum. İnsanlarla pozitif iletişimi de çok severim. 10.30da dersim olmasına rağmen 7de kalkar yavruları okula hazırlar(2çocuğum var) eşim de dahil tek tek okullarına bırakıp okula geçerim. (Hepimiz İstanbul’un komşu da olsa ayrı ilçelerindeyiz) Çift okul çalışıyorum, boş derslerimde ya öğrenci çalıştırıyorum, ya kulüp çalışmaları yapıyorum. Bu koşturmada bile okula girerken ve okuldan çıkarken hizmetli ablaların yanına ve memur hanımın odasına mutlaka uğrar hal hatır sorarım. Okulda hep derler bu neşe, enerji nerden geliyor diye. Maalesef öğretmenler odasına somurtup giren, yıllardır aynı yerde çalışıp hizmetliye bir tebessümü çok gören o kadar öğretmen var ki, ben insanı görevimi yapmama rağmen olağanüstü bir şey gibi algılanıyor.

Haftaiçi çocukların ödevleri ve yatma saatleri olduğu için akşamları pek çıkmam, çocuklara vakit geçirir, onları uyuttuktan sonra eğer çok uykum yoksa bir film izlerim, ya da sınava hazırlanan öğrencilerim var onların gün içinde gönderdikleri soruları çözer, çözümlerini gönderirim, kitap okurum, belki komşum uygunsa bir kahve içeriz. Ama haftasonu hep dışarıdayımdır(cuma çalışmıyorum, Cumartesi çalışıyorum) cuma bireysel etkinlikler yaparım, birçok ayrı arkadaş grubum var ya kahvaltı yaparız, ya kahve. Bazen kızı okula(kreş)göndermem anne-kız günü yaparız.

Cuma ya da cumartesi akşam mutlaka ya tiyatroya ya konsere giderim. Bir hafta kendim için gidiyorsam, bir hafta çocuklar için giderim.
Pazar aile kahvaltıları yaparız genelde, sonrasında ailece görüştüğümüz arkadaşlar olur onlarla bir şeyler yapmaya çalışırız. Tatil dönemlerini hiç söylemeyeyim, devamlı plan program yapar, gezer tozarım.

Çevremdeki herkes(eşim de dahil) bu enerjiyi nerden bulduğumu soruyor. Geçen müdürüm(ki yaptıklarımın küçük bir bölümünü biliyor) “hocam bu kadar yoğunluğun arasında nasıl bu kadar neşeli oluyorsunuz, hiç mi yorulmuyorsunuz, her şeye nasıl yetişiyorsunuz, sizin yerinizde olsam çoktan bir yerde yığılıp kalmıştım” dedi.(temizliğimi -yaşanabilecek boyutta olacak şekilde-, yemeğimi -bu konuda iddialıyım, eşim çok seçici, ama bu sene benden erken evde olduğu için kendi de yapıyor- kendim yaparım)

Tüm bunların kaynağına gelirsek, hayatımı seviyorum, çalışmayı, birilerine faydalı olmayı seviyorum. Hayatın çok uzun olmadığının farkındayım, bu sebeple sevdiklerimle dolu dolu zaman geçirmem gerektiğini düşünüyorum.
 
Başka bir konuda yazdığınıza denk geldim de, maddi sorunlar mı karamsar olmanıza neden oldu acaba?
 
Sosyal medyaya hiiç kanma . Hepsi yalancı . Evde kavga seslerı eksık olmaz ama instagramda canım kocccaaaaaaacccıığğımmmm derler


Ben çok çok çok nadir foto koyarım . Fotoyu koydugumda da destanlar yazmam. Kısaca bir kalp falna biti gitti . Oda günlük 1 gun sonra siliniyor O yuzden özelden aranız mı bozuk . Şöyle mi böyle mı derler
Herkes artık göstermelık yaşıyor .
 
cok zor zamanlar gecirdim ama disardan baksan vauvv ne mutlu biri derdin.geceleri sabaha kadar uzulurdum ama insanlarun yaninda hic caktirmazdim.ben ne yasarsam yasayayim hep gulmeyi bildim.sanirim genel ruh haliniz melankolik o yuzden boylesiniz.
 
olmadığımız bir insan gibi davranmak, sevmediğimiz bir işte çalışmak, evlilik içinde rol yapmak..
bunlar insanın yaşam enerjisini alıp götürüyor.
bunlar benim gözlemlerim..
mesela ben ilk çocuğumla birlikte müthiş enerjiktim, doğumdan sonra adeta küllerimden doğdum..
anneliği o kadar sevdim ki ara vermeden ikinciyi istedim ama bu sefer aynı etki olmadı..
çok zorlandım.. kendimi çok kınadım.. beceremedin sen anneliği diye eleştirdim kendimi sürekli.
eşimle ilgili de bazı şeyleri aslında tolere edemediğimi sadece "tahammül" ettiğimi anladım.
bir yerde işte kayış kopuyor :)
gecikmiş lohusa depresyonu da olabilir benimki bilmiyorum.
doktora gittim bütün branşları gezdim diyebilirim :) bazı hastalıklar da çıktı gerçekten
psikiyatriste de gittim ve yüzleştim kendimle.
geçti.. şimdi çok daha iyiyim..
yine de iki çocukla koşturmalı bir hayat sürdüremiyoruz tabi ki..
 

ay keşke doktorum lgbt olsa hayatıma renk gelirdi, çok severim değişik oluyorlar deli dolu :)
 

maşallah sen işini seviyorsun ondan kaynaklı bütün bunlar, bir de dinamik bir iş temposu herkesi mutlu eder.
masa başındakiler daha mutsuz,
 
Ben fazla gülmem... yani kahkaha fazla atmam. Genel anlamda hep gülümserim ama.
Bu enerji işi bende stresli zamanlarda ortaya çıkıyor. Kamciya alışmışım galiba, sırtımdan eksik olunca ben miskin miskin oturuyorum.
Bu sebepden hayatimda kendi kendime action yaratıyorum.
Şimdi mesela cok güzel olan işimi birakip başka şehirde işe başlıcam.
01.06. Iş başı ve mecbur bu ayin sonuna kadar calısıcam. Eeeee daha ev bulmam lazim, taşınmam lazim... ohhhh gelsin carcuna:) ben sakin hayat sevmiyorum. Sakinlik bana yaramiyor. Sizde hayatiniza action yükleyin

Not: ben instagram kullanmiyorum. Yani gezilerimi, yediğim içtiğimi milletle paylaşma gibi bir isteğim yok. Bana yapay geliyor o hayatlar ki çoğu zaten malesef uyuşturucu ile ayakta duruyor ( belki türk fenomenleri ve starlari almıyordur bilemem, yurtdışında durum böyle ama)
 
Ben de her daim kahkaha atmiyorum ama kerimcan ve selin soytarilarinin suni sefaatlarina ozenecek kadar da dibe vurmadim. Toplum muhendislerinin tornasinda yontuluyor milletimiz. Vay halimize
 
Hayat cok guzel , bende o bahsettiginiz surekli gulen insanlardanim ama sosyal medyada paylasim yapmiyorum o ayri:)

Mutluyum , huzurluyum , gulmeyi , pozitif olmayi seviyorum
Bende sizin gibi insanlari hic anlamam ve etrafimda da istemem cunku insanin modunu dusuruyorsunuz

B Vitamini takviyesi alin belki iyi gelir size de
 
surekli kahkaha atmam ama benim enerjimide hic bir seye gulecek morali olmayan insanlar sömürür kosarak uzaklaşırım sürekli kücük emrah modunda kaşları eğik buzuk oturanlardan bahsediyorum
 
ayrica sosyal medyada abartilan hayatlarada bakma kuzenimin herkesin olmasini isteyecegi bir evi var surekli instagramda kendi kendine evim temiz evim der foto paylasir amac millete hava atmak 2 haftadir kocasi ortada yok hala fayanslari paylasiyor neden kimseye kocam evi terketti metresiyle yasiyor dememek icin mutluyum pozlari insan mutlu oldugu kadarda mutsuzdur aslinda onenli olan mutsuzlugunu herkesin bilmesine gerek yok
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…