Merhabalar
Aklıma 2019 yılında coronanın patlak verişi geliyor.
Her gün rakamlarla ifade edilen ölümler..
Bir rakamdan ibaret olmak..
Hatta hatırlarsınız başlarda cenazelere kireç vs atılıyordu.Taziye yapılması bile yasaktı.Birden hiç var olmamışçasına hayatlar yok oldu. Sevdiğimiz birçok kişiyi kaybettik .Aralarından bazısı bizim yaşımızı görmemişti.
O zaman ölümün ansızın gelebileceğini fark etmiştim.20 yaşındayken de ölünebiliyormuş.
Sonra daha iyi bir insan olmalıyım dedim öyle cennet için cehennem için değil O na layık kul olmak için .
Biraz vakit geçti unuttum daha çok yaşarım dedim şu yaşıma gelince şu kadar ibadet yaparım dedim.
Deprem oldu onbinlerce insan öldü,sevdiklerimi kaybettim

ve yine bazıları benim yaşımı göremedi.
Onlardan fazla olarak aldığım yaşlarda hayatta hiçbir şey yapamamışım din adına ,hep okul hep iş demişim.
Koronadan bugüne aynı kalmışım.
Şimdi artık gençken de ölünebileceğini anladım
Arkadaş çevremi beni iyi işlere sevk edecek kişilerden seçiyorum.
Denize girmiyorum girmeden de yaşanıyor,
elimde bir kitapla oturuyorum dalgalara karşı .Vicdanım rahat oluyor azıcık daha yakın hissediyorum dinime.
Size de böyle öneririm.
Ölenleri düşünmek mesela mezarlık ziyareti yapmak çok etkili.
Sevdiklerinize dua ederken etraftaki mezarlıklara bakın.Gencecik yaşta ölen insanlar göreceksiniz. Bize bir şans daha veriliyor her nefeste.
Layığıyla kul olalım inşallah.Hayırlı geceler...