Nasıl güçlü olabiliyorsunuz?

Bende sizinle benzer seyler yasadim. Baskalarina imrenerek gecti hayatim ve oyle de devam ediyor. Sanirim yasim kac olursa olsun boyle de surup gidecek. Yasitmisiz bu arada.. ben yasadiklarimdan dolayi icine kapanik bi birey oldum lise ve onlisans egitimimi disaridan tamamladim buna sukur diyorum. Ama calisma hayatina atilamadim siz sansliymissiniz ben koca bir ozguvensizlikle kaldim:) ebeveynler cocuk yapmayi biliyor ama hayatlarina nasil etki ettiklerini bilmiyorlar maalesef. Lutfen sadece kendinizi dusunun psikologa gidin konusun rahatlayin. Calisin iyi yerlere gelin bu size cok iyi gelecek.
Çalışıyorum dediğime bakmayın. Öyle bi tanıdığın mağazasında duruyorum. Bende de aşırı özgüven problemi var. Hatta ağır sosyal fobiğim. İçe kapabık kimseyle doğru düzgün konuşamayan biriyim.
Psikiyatrist devlet hastanesine gidicem. Orda da çok zaman ayırıp dinlemiyorlar. Kısıtlı zaman da ne kafar anlatabilirsem artık.
 
İyi akşamlar herkese.

Annem ve babamın çok sorunlu bir evlilikleri var. Hayatımızın hiç bir döneminde ardarda 1 hafta normal bir hayat yaşamamışızdır. 4 gün iyiyse 3 gün kavga.

Eskiden şiddette vardı. Şimdi sadece sözlü kavga ve arada eşya fırlatma kırma vs.

Kavga nedeni ise babamın 60 yaşına gelip hala uçkuruna söz geçirememesi. Bilmem kaçıncı kez annemi aldatması. Şuan sadece yatak hayatı yaşadığı bir sevgilisi ve 10 15 yıllık sürekli görüştüğü, hususi yanına gittiği bir dostu var. Tabi onla da cinsel birliktelikleri oluyor. Ben yazışmalarını okumuştum. Ben bu mesajları yakaladım babama söyledim evde olaylar çıktı babam yeminler etti söz verdi bir daha yapmicam dedi ama yine dayanamadı.

İlişkilerinin hala devam ettiğini biliyordum zaten. Nasıl olsa boşanmayacaklar diye göz yumuyordum. Zaten 3 4 günde bir kavga oluyor tekrar büyük bir kavgaya dayanamam diye birşey söylemiyordum. Ama bugün annem yakalamış mesajını. Yine evde büyük bir kavga oldu. Apartman ayağa kalktı nerdeyse. Yine herkese rezil olduk.

Annem ve babam evli olduğu sürece bu tür olaylar hiç bitmeyecek biliyorum. İkisi de eski kafalı insanlar boşanmak onlara çok ters. Keşke boşansalar ama ben ne yaparsam yapayım boşanmayacaklar biliyorum.

27 yaşındayım. Başarmam gereken bir sınav var. Bir yandan dil öğrenmem gerek. Kendimi geliştirmem gerek ki iyi bir işim olsun. Öğrenim kredisi borcum için şimdilik yarım zamanlı bir işe girdim. Hem de kafam dağılır diye düşünmüştüm ama eve gelince bu huzursuz ortamı görünce hiçbir etki etmiyor.

Benim sormak istediğim şey merak ediyorum olaylar karşısında nasıl normal hayatınıza devam edebiliyorsunuz? Güçlü olmanızın sırrı ne? Şu an masanın başındayım önümde kitap açık ama aklıma hiç birşey girmiyor. İçeriden arada bir bağrış çağrış sesi geliyor. Ayda yılda bir olsa tamam diyeceğim bugün böyle oldu çalışamadım ama yarın hallederim derdim. Ama bizim evde sürekli olan bir durum. Sürekli olmasına rağmende hiç alışamadım hala kavga olunca nefesim gidiyor kalbim yerinden çıkacak gibi çarpıyor içim daralıyor boğuluyorum.

Nasıl görmezden gelirim. Nasıl dersime odaklanabılırım. Her an huzursuzum. Dışardayken bile acaba bugün ne sorun çılacak diye düğşünür oldum. Aklımdan çıkmıyor hiç.
İş bul başka bir ev kur arkana bakma
 
Annem kocamdır diyip yanında durmuyor. İnsanlar ne der dost var düşman var mantığı ile boşanmayı kabul etmiyor. Ama nerdryse hergün birbirleine hakaret beddua ediyorlar.

Bu dahada kötü annenle sen bi tam konussan senin icinde bulundugun durumu görmesini saglasan elalem ne deri bi silse kafasindan böyle hayat sürermi hem kendine eder hem sana eder.. is annende bitiyor..
 
Sizde mi benimle benzer durum yaşıyorsunuz
Eşimin ailesi etnik köken olarak onlardan değilim diye beni istemedi. Ayırmak için ellerinden geleni yaptılar. Düğünüme eşimin ailesi hiçbir destekte bulunmadı. Gelinliğimi dahi kendim aldım. Annem babam daima problemli bir evliliğe sahipti aile içi şiddet vardı, dram dizilerine konu olabilecek bir evde büyüdüm. Düğün gecem kavga gürültüyle geçti. Babam dolandırıldı. Ardından annem ve babam boşandı. Eşim polis, 4 aydır yanımda değil. Özlem iyice gerdi beni. Geçen hafta kedimi kaybettim. Şehrin en berbat, can güvenliğimizin riskte olduğu bir okulunda öğretmenlik yapıyorum. Güçlü kalamıyorum daha fazla. Osmanlı bile benim gibi çökmedi.
 
Çalışıyorum dediğime bakmayın. Öyle bi tanıdığın mağazasında duruyorum. Bende de aşırı özgüven problemi var. Hatta ağır sosyal fobiğim. İçe kapabık kimseyle doğru düzgün konuşamayan biriyim.
Psikiyatrist devlet hastanesine gidicem. Orda da çok zaman ayırıp dinlemiyorlar. Kısıtlı zaman da ne kafar anlatabilirsem artık.
Kendim icin ne kadar uzuluyorsam sizin icinde o kadar uzuldum. Umarim gec olmadan ustesinden gelebiliriz:KK200:
 
Back
X