Ben hiç unutmam ilk tanıştığımız günü .Sene 1994 yaz ayları. Ben tutturdum daha 14 yaşında çalışıcam diye, ağladım sızladım.Annemlerde karşı sokakta bir arkdaşlarının konfeksiyonuna verdiler beni, yaz tatilinde çalışıyım diye.
Tam karşımızda da erkek yurdu var. Biz de bir arkadaşımızla her öğlen camdan ordaki çocuklara bakıp, aklımız sıra kur yapıyoruz.
Bi baktım yanımdaki arkadaşım aşağıda iki çocukla camdan konuşuyor. Biri böyle tıfıl bişey, biride şapkalı şahin bakışlı birşey.
Ben hiç muhatap olmadım.Neyse ertesi gün oldu. Arkadaşım dedi ki , o dünkü arkadaşlar varya, onlardan şapkalı olan seninle arkadaş olmak istiyormuş.
Ben de dedim ki benim arkadaşım var, olmaz.
Sen misin,bunu diyen, sen git, benim o zaman ki erkek arkadaşımı bul, çocuğu bi güzel döv, o kızdan ayrılacaksın diye, Çocuk akşamına benden ayrıldı.
Nasıl ağladım, sanki ne olduysa. Sadece akşamları buluşup iki dolaşıyoduk. Kendimi nasıl kaptırdıysam o çocuk aklımla.
Bende çocuğa çok kızdım, ve şimdiki eşimin teklifini kabul ettim. Tabi ben bu olayı ta eşimle sözlenince öğrendim.
Ama emin olun benim için yaptıklarını bir yazsam, roman olur.
Az uğraşmadı onunla evleneyim diye, şimdi de kıymetimi bilmiyor.
AAHHH BU ERKEKLER YOK MU ??? HEPSİNİN KAFASINI KIRMAK LAZIM...