- 6 Mart 2012
- 4.324
- 7.741
Yıl 2008 karşı apartmanımızda bi abla oturuyor oğlunun ertesi gün sınavı varmış rica etti bi yarım saat çalıştırabilirmisin diye tabiki ablam ne demek dedim, dedim ama ya babam ben eve dönmeden gelirse korkusu taşıyorum.. Daha önce babamdan çok çektiğimi yazmıştım şaka değil ne çektiğimi bir ben bilirim bir de Allah.
Neyse ya Allah bismillah dedim indim aşağıya tam apt kapısından çıkıcam ne göreyim babam geliyor!!! Saat daha 18.00 ama babamın bana çatması için bulunmaz bir fırsat benim evden çıkmış olmam...
Geldi
'nereye gidiyosun' diye sordu korkutucu ve tok bir ses tonuyla
'böyle böyle' dedim
'sen eve gel seninle hesaplaşcaz' dedi
hiçbirşey diyemedim koştur koştur gittim korkumdan 20 dk ders verdim geri döndüm eve...
Kapıda bekliyormuş beni anahtarla içimden dualar okuyarak açtım kapıyı babam tam kapının önünde dikilmiş beni bekliyor
'sen ne yaptığını sanıyosun ş...z niye elalemin çocuğuna ders veriyosun? senin elektirik su paranı onlar mı ödüyorlar? Sen anca elalemi düşün! Bi kere olsun benim arabamı sanayiye götürüp tamir ettirdin mi?
Ben:?!!!???..... Kazandığımı anneme veriyorum elektiriği suyu ödesin diye....
'kes cevap verme bana saygısız o...pu bana öyle gözlerini belertip bakma gözlerini oyarım senin!'
tokat..
ŞİMDİ CAN ALICI KISIM GELİYOR: 'Ben de namaza başlıcam ama niye biliyomusun her namazımda sana beddua etmek için gebermen için... Ciğerlerine irin saplansın ağzından kan gelsin inşallah...'
Ben küçüklüğümden beri bunları yaşadığım için tepkisiz kalmanın en doğru şey olduğunu biliyordum...babam her zaman beddua ederdi sadece üzülür ağlar depresyona girerdim aklımdan onunla ilgili kötü bir şey yine de geçemezdi ama o an söyledikleri kalbimi bir kurşun gibi öyle bir deldi geçti ki kendimi odama atıp ellerimi kaldırıp 'Allah'ım sen babamın bedduasını kendine çevir Yarabbim' derken buldum
Aradan tam 3 hafta geçti babam çalıştığı kamu kurumunun her sene gönderdiği geçici görevle yurt dışına çıktı evde bir bayram havası 1 ay rahat edecektik.. !! hafta sonra akşam yemeğimizi yerken telefon çaldı annem açtı babam rahatsızlanmış bakanlık acil olarak geri göndermiş şu an uçaktaymış annemin bakanlık ambulansıyla babamı havaalanından alması gerekiyormuş...
Annem gitti babamı aldı hemen hastaneye yatırdılar ertesi gün rahatsızlığının ne olduğunu duyduğumda hayatımın şokunu yaşadım:
Ciğerleri aşırı iltihaplanmıştı ağzındansa devamlı kan geliyordu!!
Benim böyle çok hikayem var
İlahi adalete sonsuz inanırım
Babamla annem ayrıldılar babam hala çekiyor ve çekecek de..
Ben 31 yaşıma geldim hala yaşadıklarımı unutamıyorum bu anlattığım devede kulaktı..
Daha anlatsam roman olur sanırım...
Bu yaşadıklarım beni hayattan kopardı yıllarca hep ölmeyi diledim hatta iki kere teşebbüs ettim herşeyden mahrum büyüdüm anneden de sevgi görmedim
Şimdi ister istemez bu yaşananların izlerini taşıyorum bi dönem geliyor 2-3 ay ağlayarak uyanıyorum
Nasıl unuturum nasıl silerim hayatımdan bi fikri olan var mı?
Son düzenleme:
