- 7 Haziran 2017
- 2.855
- 3.176
- 133
- Konu Sahibi baklavacheesecake
-
- #1
Arkadaşlar regl oldum evde yatıyorum. Felaket ağrım var.
Neyse erkek arkadaşım ve annesi gezmeye gitmişler ben uyurken (eski konularını bilmeyenler için söylüyorum erkek arkadaşımla aynı yurtta kalıyoruz da annesi ziyarete geldi okuduğumuz ülkeye). Buraya kadar sorun yok.
İşte erkek arkadaşımı aradım ne yapıyor diye. Dedim ağrım var yatıyorum direkt anladı ne olduğunu. Neyse bana dedi ki döndüğümde nöbetçi eczaneye gideriz ilaç alırız. Dedim sağolasın da gerek yok (çünkü ağrı kesici alınca adetim artıyor) bana dediği aynen şu:
Ya gidelim sonra bana laf ediyorsun bir şey yapmıyorsun diye.
Arkadaşlar sizce bu patavatsızlık mı yoksa gerçekten de böyle mi düşünüyor?
Kendisi biraz odun hani ben söylemeden bir çok şeyi düşünemeyen bir insan. Biraz sıkıntıları oldu ben ona destek oldum ama sanki aynı şeyleri ben ondan göremiyorum gibi hissediyorum. Bir de bende şöyle kötü bir huy var, istediğim bir şey olana kadar direniyorum isteğimi belirtiyorum ve sitem ediyorum. Ha tabii olamayacağı söylendiyse de susuyorum o ayrı. Dolayısıyla acaba istediğim şeyleri çok fazla mı söyledim çocuğu mu bıktırdım diye kendimi suçluyorum şimdi :/
Zorunlu edit: Ya ben zaten genelde susan bir tipim. Mesela her insan sevgilisiyle dışarı çıkmak ister değil mi? Biz bunu hiç yapamıyoruz. Tamam zaten gücü olmadığında ben sabrediyorum. Yalnız gariptir ki parası olduğu zaman da bana zamanı olmuyor. Acaba giyim tarzımı makyajımı mı beğenmiyor dedim ama hayır konu bu değil. Ben çıkalım en azından sinemaya gidelim dediğimde ık mık ediyor ama arkadaşları aradığında hemen gidiyor buna bozulmakta da haksız değilim bence
Söylenmek değil de ben fedakarlık yapıyorsam sinirli hallerini çekiyorsam, bir şeyden hoşlanmadığımı belirtince susup oturmak zorundaysam ama kendisi bana istediği her şeyi söyleyebiliyorsa aynı şeyleri beklemek hakkım zannetmiştim. Öyle alıştırmak da istemiyorum sıkıntıda olduğumu görsün istedim ama olmadı galiba.
Beyefendi annesiyle dışarı çıkıyor mesela ben de bu sefer geleyim mi evde yalnız başıma çok sıkılıyorum diyince ık mık. Tamam gelmeyeyim ya madem öyle diyorum ya sorun sende değil annemle ilgili falan diyor. Bana dedi ki söz yarın seninle çıkacağız. Tabii ki yarın ben kendimi yurtta yalnız başıma otururken bulacağım. Diğer verilen sözler gibi bu söz de yenecek biliyorum.
E sen dışarı çıkartma, fedakarlık yapma, yaptıklarımı görme sonra söylenince ben suçlu oluyorum . Bence insanlar sevgili olurken böyle karşı tarafın kendilerinden bir şey bekleyebileceğini düşünerek ilişkiye başlamalılar.
Neyse erkek arkadaşım ve annesi gezmeye gitmişler ben uyurken (eski konularını bilmeyenler için söylüyorum erkek arkadaşımla aynı yurtta kalıyoruz da annesi ziyarete geldi okuduğumuz ülkeye). Buraya kadar sorun yok.
İşte erkek arkadaşımı aradım ne yapıyor diye. Dedim ağrım var yatıyorum direkt anladı ne olduğunu. Neyse bana dedi ki döndüğümde nöbetçi eczaneye gideriz ilaç alırız. Dedim sağolasın da gerek yok (çünkü ağrı kesici alınca adetim artıyor) bana dediği aynen şu:
Ya gidelim sonra bana laf ediyorsun bir şey yapmıyorsun diye.
Arkadaşlar sizce bu patavatsızlık mı yoksa gerçekten de böyle mi düşünüyor?
Kendisi biraz odun hani ben söylemeden bir çok şeyi düşünemeyen bir insan. Biraz sıkıntıları oldu ben ona destek oldum ama sanki aynı şeyleri ben ondan göremiyorum gibi hissediyorum. Bir de bende şöyle kötü bir huy var, istediğim bir şey olana kadar direniyorum isteğimi belirtiyorum ve sitem ediyorum. Ha tabii olamayacağı söylendiyse de susuyorum o ayrı. Dolayısıyla acaba istediğim şeyleri çok fazla mı söyledim çocuğu mu bıktırdım diye kendimi suçluyorum şimdi :/
Zorunlu edit: Ya ben zaten genelde susan bir tipim. Mesela her insan sevgilisiyle dışarı çıkmak ister değil mi? Biz bunu hiç yapamıyoruz. Tamam zaten gücü olmadığında ben sabrediyorum. Yalnız gariptir ki parası olduğu zaman da bana zamanı olmuyor. Acaba giyim tarzımı makyajımı mı beğenmiyor dedim ama hayır konu bu değil. Ben çıkalım en azından sinemaya gidelim dediğimde ık mık ediyor ama arkadaşları aradığında hemen gidiyor buna bozulmakta da haksız değilim bence
Söylenmek değil de ben fedakarlık yapıyorsam sinirli hallerini çekiyorsam, bir şeyden hoşlanmadığımı belirtince susup oturmak zorundaysam ama kendisi bana istediği her şeyi söyleyebiliyorsa aynı şeyleri beklemek hakkım zannetmiştim. Öyle alıştırmak da istemiyorum sıkıntıda olduğumu görsün istedim ama olmadı galiba.
Beyefendi annesiyle dışarı çıkıyor mesela ben de bu sefer geleyim mi evde yalnız başıma çok sıkılıyorum diyince ık mık. Tamam gelmeyeyim ya madem öyle diyorum ya sorun sende değil annemle ilgili falan diyor. Bana dedi ki söz yarın seninle çıkacağız. Tabii ki yarın ben kendimi yurtta yalnız başıma otururken bulacağım. Diğer verilen sözler gibi bu söz de yenecek biliyorum.
E sen dışarı çıkartma, fedakarlık yapma, yaptıklarımı görme sonra söylenince ben suçlu oluyorum . Bence insanlar sevgili olurken böyle karşı tarafın kendilerinden bir şey bekleyebileceğini düşünerek ilişkiye başlamalılar.
Son düzenleme: